Drugsproblematiek

Sinds de jaren zeventig heeft de handel in - en het gebruik van - drugs een ongekend hoge vlucht genomen. Bovendien is Nederland daarbij een belangrijke schakel geworden bij de internationale doorvoer van drugs. Op wereldvlak wordt met de handel in drugs per jaar bijna 400 miljard Euro verdiend. Het Nederlandse drugsbeleid heeft dan ook een aanzuigende werking op bedenkelijke lieden uit alle delen van de wereld. Dit heeft alles te maken met het felt dat Nederland internationaal uit de pas loopt met haar tolerante drugsbeleid. Het Nederlandse drugsbeleid wordt scherp veroordeeld door Duitsland, Engeland, Frankrijk, ltalië, VS en Zweden. Stuk voor stuk landen die op de internationale politieke ladder een prominente plaats innemen. Nederland geniet meer dan ooit de twijfelachtige eer een marktleider te zijn" op dit gebied.

Het Nederlandse drugsbeleid kent een aantal belangrijke hiaten. Ten opzichte van cannabisprodukten wordt in Nederland geen aktief opsporingsbeleid gevoerd, voor wat betreft de consument. Hoewel `coffeeshops' qua wetgeving makkelijk te sluiten zouden zijn, schieten dergelijke 'shops' in Nederland toch als paddestoelen uit de grond. Ook de handel in cannabis wordt dus gedoogd. Dit ondanks het gegeven dat cannabis vier maal zoveel kankerverwekkende stoffen bevatten als tabak. De regelmatige cannabisgebruikers kunnen een geestelijke achterstand oplopen, zo toonde o.a. Amerikaans wetenschappelijk onderzoek aan. Dit onderzoek toonde ook aan dat cannabisgebruik op termijn wel degelijk de dood tot gevolg kan hebben. Het cannabisgebruik stijgt met name onder jongeren opvallend sterk, zo bleek uit onderzoek in de grote Nederlandse steden. Gebruikers van kick- en tripmiddelen zoals amfetaminen (o.a. XTC en speed),
marihuana en LSD, worden in Nederland evenmin aktief vervolgd, hoewel amfetaminen en LSD volgens de opiumwet wel degelijk harddrugs zijn. Het voornoemde beleid van onze overheid zorgt er voor dat veel Nederlanders dagelijks de overlast van het gedoogbeleid aan den lijve ondervinden.

De drugshandelaren
Uit diverse rapportages over minderheden van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt telkens weer dat drugshandel vaak het werk is van allochtonen. Van de Antilliaanse. Surinaamse en Turkse gedetineerden zit meer dan 25% vast voor drugshandel, maar ook onder plegers van aan drugshandel gerelateerde geweldsdelicten zijn allochtonen sterk oververtegenwoordigd. Van alle drugsdealers in Amsterdam is zelfs meer dan de helft van buitenlandse afkomst. In Rotterdam is de drugshandel grotendeels in handen van Marokkanen, wat blijkt uit recent uitgevoerd onderzoek betreffende drugsrunners in onze grootste havenstad. Maar ook in een minder grote stad als Leeuwarden blijken allochtonen onevenredig vaak bij de handel in drugs betrokken te zijn. In de meeste andere (middel-)grote steden in ons land is het niet anders. Ook daar is het merendeel van de coffeeshops stevig in handen van Noord-Afrikanen en Turken.

De verslaafden zijn in feite de slachtoffers van de dealers. De handelaren verdienen grof geld aan de ellende van hun medemens. Het enige dat hiertegen helpt is zwaarder straffen dan nu het geval is. De verslaafde zelf moet geholpen worden om van zijn verslaving of te komen. Verslaving is feitelijk een ziekte, omdat het mensen afhankelijk maakt van drugs. Met het vrijgeven van drugs los je niets op, omdat ook de verslaafde daar niet mee geholpen is. De levenskwaliteit van de verslaafde zal er immers niet door verbeteren. Met gefaseerde afkickbehandelingen met methadon als hulpmiddel dient kritisch te worden omgegaan. Indien dat medisch verantwoord is, dient de voorkeur te worden gegeven aan de zgn. `cold turkey' methode met daarna een gewenningsperiode voor de ex-verslaafde, die daarin de gelegenheid moet krijgen om zich voor te bereiden op een nieuw leven. Deze periode zal een sterk heropvoedkundig karakter hebben. Zo kan aan de ex-verslaafde weer een menswaardige toekomst worden verschaft. Naast een hardere aanpak van de drugshandel moet ook het in bezit hebben van drugs strafbaar blijven. Buitenlanders die veroordeeld zijn voor drugshandel zouden na het uitzitten van hun straf naar hun eigen land moeten worden teruggestuurd.

Alle cijfers en bewijsstukken betreffende dit artikel zijn opvraagbaar bij de redactie van Geenflauwekul