Zwarte Cobra in Fort Dix (22) 'Bloods & Crips'

Ik ga met een paar mensen hier erg goed om en eentje is Mario, waar ik mee op de foto stond. Hij had toestemming om op 25 juni in het huwelijk te treden maar op het laatste moment gaf de directeur, zonder enige reden, geen toestemming. Nu moet je weten dat Mario hier al weken mee bezig was en de mensen die deze Unit runnen (casemanager, unitmanager en de counselor) hadden het licht op groen gezet voor deze dag. Helaas had deze directeur geen enkel begrip voor Mario, maar hij had niet op de mogelijkheden van de aanstaande vrouw van Mario, Theodora, gerekend. Theodora ging de juiste mensen in Washington bellen en de directeur werd toen even teruggefloten. Hij moest zijn beslissing toen bijsturen en alsnog toestemming geven. Dit gebeurd niet zo vaak dat een directeur op zijn vingers wordt getikt.

Achteraf vertelde Mario me de reden, zijn vrouw is 14 jaar ouder dan hij is en hij is 50 jaar. Maar hij is dus helemaal gek op deze vrouw en wat maakt leeftijd dan uit. Ook het argument dat hij nog 10 jaar moet zitten slaat nergens op, wat heeft een directeur daarmee te maken als twee mensen met elkaar willen trouwen.
In ieder geval is deze man teruggefloten en gelukkig krijgen we over twee maanden een nieuwe directeur. Deze keer wordt het een vrouw en ik hoorde dat ze recht door zee is, waarschijnlijk zal er veel veranderen in ons voordeel. Deze directeur die we nu hebben heeft in de periode dat hij hier directeur was veel dingen teruggedraaid, eigenlijk zonder enig goede reden.

In dit land kunnen zulke potentaatjes een hoop doen met de macht die ze bezitten. Dat zie je ook bij rechters die je hier veroordelen. Ze kunnen eigenlijk met je doen wat ze willen en  alle verzoeken die je doet gaan via deze man. In mijn geval is dit rechter Jed Rakoff in New York en ik denk echt dat ik met deze man een groot probleem heb. Hij heeft nog steeds geen beslissing genomen wat betreft de Motion Rule 33, welke we al ruim 10 maanden geleden hebben ingediend.

Ik voel me nog steeds niet op mijn gemak in dit mensenpakhuis. Afgelopen week was ik bij een teamvergadering en daar hoor je de status waarin je nu zit, de dag wanneer je vrijkomt ( wat ik liever niet wil vermelden) en ook hoeveel punten je hebt. Dat is in mijn geval 2 ,  waar je normaal mee in een kamp wordt geplaatst, maar wat in mijn geval dus niet kan omdat ik geen greencard heb of een Amerikaans paspoort. In feite zou je daar zo kunnen vertrekken als je dat wilt, de bewaking is daar minimaal en er staan geen hekken omheen.

Ik was heel snel uit deze teamvergadering en had alleen een klacht over de post. Voor zeven weken geleden ging de inkomende post nog normaal, nu duurt het weken voordat je je post krijgt. Met 2500 man in deze inrichting werken ze met veel te weinig mensen in de postkamer. Wat ik hoorde doen ze dat met maar 2 á 3 man en zodoende blijven er duizenden poststukken daar liggen in postzakken. Maar wat kun je als eenling hier doen als je geen steun krijgt van andere gevangenen. In deze inrichting is totaal geen eenheid en er lopen hier ontzettend veel verraders rond, je moet heel erg goed oppassen.

De roulatie in deze gevangenis is enorm en daarom is het voor mij beslist niet aangenaam om hier te zitten. Je weet soms echt niet waar je aan toe bent en mijn gevangenispunten zijn veel te laag om me  in een medium gevangenis te zetten,  waar ik me wel veel beter op mijn gemak voelde.Wat een systeem, het Amerikaanse systeem, vergeleken met andere landen.

Ik hoorde ook dat er verleden week iemand van de bewaking foto’s aan het maken was van personen in de gym. Ze moesten hun shirt uittrekken en van hun bovenlichaam werden foto’s gemaakt. Op deze manier kunnen ze gang-leden herkennen aan hun tattoo’s. Als je soms die ontblote bovenlichamen ziet, dan zie je echt de raarste dingen die daar zijn aangebracht.

De grootste gangs in deze gevangenis zijn  ‘de Bloods’ en ‘de Crips’ maar tot nu toe houden ze zich rustig. Alhoewel er van de week een bus met nieuwe gevangenen aankwam. En één van de nieuwe gevangenen werd op een verschrikkelijke manier neergestoken. Ze sloten toen de compound voor enkele uren en daarna de unit om de daders te achterhalen.
Zulke dingen kunnen gebeuren als ze bepaalde mensen bij elkaar zetten. De man, die werd neergestoken, had verklaringen afgelegd tegen bepaalde mensen. Op de afdeling waar ze gedetineerden selecteren voor je geplaatst wordt hebben ze dit over het hoofd gezien. Je zou toch denken dat ze zulke fouten niet zullen maken. In feite had deze man nu dood kunnen zijn, een mensenleven is hier helemaal niets waard en dat zie ik hier elke dag om me heen.

Ik krijg nog steeds de medische hulp niet die ik nodig heb, om de fungus in mijn nagels te onderdrukken. Ik heb gewoon Lamisil tabletten nodig en die krijg ik hier niet. Ik zal dus eerst die hele weg moeten volgen met BP formulieren totdat dit in behandeling wordt genomen in Washington. Deze procedure kan maanden duren, je wordt er soms wel een beetje moe van. Gelukkig blijf ik altijd wel een beetje positief, dat moet je wel hier in dit land.

Groetjes uit Amerika,
Henk Orlando Rommy