Antizwaartekrachtvaartuigen kunnen bestaan

In 1928 ontdekte Thomas Townsend Brown een vreemd effect, dat wanneer er een hoge spanning tussen een klein en een groot oppervlak stond, er een opwaartste kracht aanwezig was. In 1960 werd het systeem gepatenteerd onder de naam "elektrokinetische apparaten", waarin beschreven wordt hoe objecten zonder bewegende delen louter met elektriciteit konden opstijgen.

In de jaren vijftig en zestig werd er uitvoerig onderzoek naar gedaan. In 1965
patenteerde Agnew H. Bahnson een schotelvormig vaartuig die op kon stijgen zonder bewegende delen, middels het Biefeld-Brown effect. Het systeem had echter een uitwendige spanningsbron nodig, daar de opwaartse kracht niet groot genoeg was deze mee te nemen.

Daarna werd plotseling nog maar weinig gehoord van het onderzoek en de vooruitgang. Men denkt dat dit komt omdat het geen praktisch nut had omdat de spanningsbron niet in het vaartuig zelf kon. Lichte spanningsbronnen waren toen voor zover bekend nog niet uitgevonden. Hoewel er theoretisch een enorm veld van energie in het zero-point field ligt, is er geen aardse technologie die dit af kan tappen. Een dergelijke energiebron zou erg licht zijn en een enorme oneindige bron van elektriciteit betekenen.

In 1997 werd het fenomeen echter weer onder het stof vandaan gehaald en zette Jean-Louis Naudin een website op, waar blijkt dat het heel eenvoudig is zelf zo'n vaartuig in miniatuur te kunnen bouwen. Het enige wat men nodig heeft is een strook aluminiumfolie, balsahout, een dunne koperdraad en een oude computermonitor voor de hoogspanning. Het vaartuig wordt door de site een Lifter genoemd. Inmiddels hebben reeds 317 mensen de site werkende lifters gedemonstreerd.

Een experiment op Tweakers.net toonde aan dat het inderdaad eenvoudig en mogelijk was. Bij 20KV spanning afkomstig van de monitor steeg het object zonder bewegende delen op. Neveneffecten waren erg UFO-achtig: Storende radio, laagfrequent gezoem van de elektrische spanning, bliksemvorming en een penetrante ozongeur doordat door de hoogspanning de binding tussen omliggende zuurstofatomen verbroken worden. Deze geur wordt ook vaak waargenomen bij kopiëerapparaten en laserprinters omdat deze ook hoogspanningsontladingen hebben.

Op Naudin bleek dat het schotelvormige in 1965 gepatenteerde ontwerp van Agnew H. Bahnson wel werkte, maar niet optimaal gebruik maakte van het effect. Een driehoekig ontwerp blijkt efficiënter te zijn, en door een aantal van deze driehoeken aanelkaar te maken, kan er in een driedimensionale richting gestuurd worden. Op de TeslaTech Conference 2005 van American Antigravity werd een driehoekige Lifter gedemonstreerd die alle kante op kan vliegen. Klik hier voor een video.

De door de hobbyisten gemaakte lifters zijn klein en zwak en kunnen maar weinig lading tillen. Het omhoog schalen in grootte vergroot ook de draagkracht van het object. Daarnaast blijkt een hogere spanning die specifiek in relatie daarmee gepulseerd word drastisch het liftvermogen te vergroten, aldus de talloze hobbyprojecten op de site.

De oorzaak van de draagkacht is veel over gespeculeerd. Het zou met name te maken hebben met botsende ionen. Het recente onderzoek aan de Rutgers University in New Brunswick heeft echter andere aspecten aan het licht gebracht. Er zijn veel dingen die erop wijzen dat zwaartekracht een elektrostatisch kwantumeffect is. Hoewel het nog niet geheel bewezen is, hebben de wetenschappers het bevestigd met berekeningen en experimenten. Het kwalitatief model gepresenteerd in de scriptie geeft een betere interpretatie van fundamentele processen van materie en is goed te verifiëren. De pulsen verkregen door Podkletnov en de applicatie van Biefeld-Brown lijkt dit model te bevestigen.

De vindingen openen nieuwe wetenschappelijke onderzoeksmogelijkheden. Ten eerste is er de mogelijkheid om absolute beweging te detecteren met statische pulsen of stralen. Ten tweede is er de hypothese dat zwaartekracht positief en negatief kan zijn, waarbij onze aarde waarschijnlijk naar buitentoe positief is. Ten derde wordt er verwacht dat elektronen een positieve zwaartekrachtacceleratie ondervinden, zelfs wanneer ze zich vanaf het centrum van de aarde naar buiten toe bewegen. Aan de andere kant zouden de elektronen een negatieve acceleratie, zowel naar beneden als naar boven, ondervinden wanneer onze planeet naar buiten een negatieve zwaartekracht zou hebben.

Bron: JNAudin