De vrijheid die verloren gaat door te stemmen
Do 9 November 2006 13:55 |
Innercircle |
3206 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
Simpele systemen leren ons dat oorzaak en gevolg dicht bijeen liggen in tijd en afstand… terwijl complexe systemen laten zien dat oorzaak en gevolg niet noodzakelijk dicht bijeen liggen in tijd en afstand. De werkelijkheid is verre van simpel. Dus wat vertelt deze discrepantie ons over leren? Leren wordt gewoonlijk in verband gebracht met meer ontdekken over de realiteit van dingen. Tijdens leren wordt waarneming gegeneraliseerd tot abstracties. We groeien hierdoor. We groeien in ons begrip van – en in onze vaardigheid om te gaan met – de wereld en onszelf.
Toch betekent niet alle leren vooruitgang. De generalisatie dat oorzaak en gevolg dicht bijeen liggen in tijd en ruimte bijvoorbeeld, verdooft ons voor de effecten op de lange termijn en over grotere afstanden. Het geeft aanleiding voor onze ongevoeligheid, in de zin dat we genoegen beleven aan activiteiten die nadelig zijn voor onszelf en onze omgeving. Het is een bron van onbenul, in de zin dat we politici toestaan ons te manipuleren zodat we hen met permissie de controle geven over onze toekomst. Het is een open uitnodiging aan de hoeders van subjectieve meningen die hun verstikkende greep op onze levens trachten te verstevigen. We verdedigen het ‘recht’ om te stemmen, om vervolgens te verworden tot pionnen in een krachtenspel.
Dit alles is slechts schaduwboksen natuurlijk, tenzij jij als individuele geest je ogen opent voor de realiteit dat ‘complexe zaken zich niet houden aan subjectieve regels; religieus, politiek of anderszins bevooroordeeld!’. Het vraagt kracht, geen macht, om alleen te staan, waar te nemen en te herkennen wat een feitenkwestie is.
Tot die dagenraad van beschaving is de mensheid gedoemd deze vergissing van de kortzichtigheid te herhalen. Alsmaar weer. Toegegeven: het ligt waarschijnlijk niet binnen je vermogen om deze verwarring in anderen te beëindigen. Wat wel binnen je vermogen ligt is te weigeren er zelf nog langer aan deel te nemen. Die beslissing bevrijdt je van de loer en excuses van de kortzichtigheid.
Toch betekent niet alle leren vooruitgang. De generalisatie dat oorzaak en gevolg dicht bijeen liggen in tijd en ruimte bijvoorbeeld, verdooft ons voor de effecten op de lange termijn en over grotere afstanden. Het geeft aanleiding voor onze ongevoeligheid, in de zin dat we genoegen beleven aan activiteiten die nadelig zijn voor onszelf en onze omgeving. Het is een bron van onbenul, in de zin dat we politici toestaan ons te manipuleren zodat we hen met permissie de controle geven over onze toekomst. Het is een open uitnodiging aan de hoeders van subjectieve meningen die hun verstikkende greep op onze levens trachten te verstevigen. We verdedigen het ‘recht’ om te stemmen, om vervolgens te verworden tot pionnen in een krachtenspel.
Dit alles is slechts schaduwboksen natuurlijk, tenzij jij als individuele geest je ogen opent voor de realiteit dat ‘complexe zaken zich niet houden aan subjectieve regels; religieus, politiek of anderszins bevooroordeeld!’. Het vraagt kracht, geen macht, om alleen te staan, waar te nemen en te herkennen wat een feitenkwestie is.
Tot die dagenraad van beschaving is de mensheid gedoemd deze vergissing van de kortzichtigheid te herhalen. Alsmaar weer. Toegegeven: het ligt waarschijnlijk niet binnen je vermogen om deze verwarring in anderen te beëindigen. Wat wel binnen je vermogen ligt is te weigeren er zelf nog langer aan deel te nemen. Die beslissing bevrijdt je van de loer en excuses van de kortzichtigheid.
Bron: CeesdeBruin.com