Het einde van een gezondheidstijdperk

Di 31 Januari 2006 01:27 | Innercircle | 3103 keer bekeken | 0 reacties | 0 x aanbevolen | Artikel voorlezen
De twintigste eeuw zal op het gebied van gezondheid de geschiedenis ingaan als het tijdperk waar we door de uitvinding van vaccins en antibiotica in staat waren dodelijke ziekten als de pest, pokken, tyfus, TBC, griep, mazelen, longontsteking wereldwijd een halt toe te roepen. Een succesverhaal dat tot op de dag van vandaag nog steeds miljoenen mensenlevens per jaar spaart en onnoemelijk veel leed en ellende voorkomt.

Tegelijkertijd zien we sinds de zeventiger jaren de massale opkomst van stress, kanker, hart- en vaatziekten, beroerten, reuma, suikerziekte, stralingsziekten etc. Ziekten die ieder jaar meer slachtoffers eisen en waartegen nog steeds geen afdoende oplossing gevonden is door de huidige medische wetenschap. Deze nieuwe volksziekten komen zo dichtbij, dat bijna iedere familie haar slachtoffers kent en men zich langzamerhand begint af te vragen wie de dodendans in de komende jaren nog kan ontspringen.

Om het verhaal nog complexer te maken, blijkt ook nog eens, dat een groot aantal virussen en bacteriën zoals bepaalde griepsoorten, TBC, pest etc. resistent zijn geworden tegen iedere vorm van vaccins en antibiotica die we vandaag kennen. Als we de Wereld Gezondheids Organisatie (WGO), Newsweek, Time en een groot aantal geleerden mogen geloven, bestaat er dan ook in dit nieuwe millennium een grote kans op een dubbele epidemie. Een superepidemie die ons economische en sociale leven al ware het een Tsunami, wereldwijd duurzaam kan ontwrichten. Niemand moet er toch aan denken dat we de maxima van infectie, stress-, kanker- en hart en vaatziekten en stralingsziekten bij elkaar moeten optellen.

De tijd van elkaar napraten en vasthouden aan achterhaalde medicamenten en therapieën uit de 20ste eeuw is dan ook voorbij. We zien immers dat iedere extra euro die we vandaag in onze gezondheidszorg stoppen, steeds minder gezondheidswinst oplevert (afnemende meeropbrengsten). Meer geld betekent dus niet meer gezondheid zoals vandaag nog te vaak door ons Ministerie van Volksgezondheid wordt gedacht. Het is zelfs zover gekomen dat we moeten opletten dat deze trend niet omslaat in minder gezondheid. De risico’s zijn dus groot, de kosten van de gezondheidszorg reizen de pan uit en er staan miljoenen mensenlevens in de komende jaren op het spel.

Gaven we in 1953 nog 350 miljoen euro uit aan de gezondheidszorg. In 1993 was dit al 22 miljard en in 2002 al 52 miljard. Als dit zo doorgaat is onze gezondheidszorg rond het jaar 2015 niet meer betaalbaar en mogen we in navolging van Amerika verwachten dat de verantwoordelijkheid voor en kosten van onze gezondheidszorg volledig worden overgeheveld naar de burger. Dat dit vooral de steeds groter wordende groep van medioren en senioren zal raken mag duidelijk zijn.

In de tussentijd wordt al jarenlang de noodklok geluid. Zo waren er de noodkreten van de artsen en specialisten in december 2000 en juni 2005. Zo noemde oud minister van Volksgezondheid J. van der Reijden de huidige maatregelen hansaplast. Zo zij de vertegenwoordiger van de medische specialisten F. Sanders dat de patiënten geen baat hebben bij een eenheidsworst. Zo gaf de voorzitter van de Academische Ziekenhuizen in Nederland J. Werner aan dat hij al jaren geen nieuwe medische apparatuur kan aanschaffen en maar net genoeg heeft om de vervanging van verouderde apparatuur te financieren. Zo omschreef de econoom E. Bomhoff onze gezondheidszorg als het Russische systeem in haar nadagen en is het zijn verwachting dat het in de komende jaren alleen nog maar erger zal worden. Zo zij de voorzitter van de zorg verzekeraars H. Wiegel dat de politiek pas reageert wanneer alles is vastgelopen. Zo ziet de vertegenwoordiger van het Zilverenkruis Achmea, G. van Montfoort, met 1,4 miljoen leden, geen verandering en een steeds groter wordende vlucht van mensen met geld naar België en Amerika voor kwaliteitszorg. Zo constateerde de chirurg W. van Rooij dat met achterhaalde technieken in ziekenhuizen wordt gewerkt. Zo noemde een andere chirurg M. de Brauw het schokkend om te zien hoe mensen in nood raken omdat ze op een wachtlijst komen. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Al deze kenners noemen de huidige situatie ronduit schandalig en voorspellen rampen wanneer er niet heel snel ingegrepen wordt door het Ministerie van Volksgezondheid en specifiek haar toenmalige minister Els Borst die met de Zalm norm kampte. Het antwoord tot nu toe is echter dat de huidige minister nog steeds kwantitatief geld stort in een bodemloze put die op springen staat. Hoe kan het in een land waar de burgers en verzekeraars het merendeel van de ziektekosten vergoeden (36,5 miljard voor zorg in Nederland in 2000) en de overheid maar 10% van dit budget voor haar rekening neemt dat ALLEEN de overheid beslist over de gezondheid van de Nederlanders en tevens het gezondheidsbeleid bepaalt. Is het niet de hoogste tijd voor directe (democratie) inspraak. Inspraak en eigen verantwoordelijkheid inzake uw gezondzijn in de 21e eeuw.

Beste mensen, het zijn vandaag niet de hulpverleners van de gezondheidszorg en ambtenaren op de ministeries die u de schuld kunt geven van een falend overheidsbeleid maar het is het gebrek aan direct contact en directe inspraak van de burger in de politiek en het daaruit resulterende overheidsbeleid. Overheidsbeleid dat in de toekomst het directe beleid van ons allemaal zou moeten vertegenwoordigen zonder tussenpersonen, commerciële lobby belangen en verborgen agenda’s. Wanneer we onszelf in de parlementaire democratie nog langer het bewustzijn, de middelen en nieuwe kennis ontnemen zal het er in de 21e eeuw net zo aan toegaan als in de 20e eeuw. Een eeuw die nou niet bepaald de historie is ingegaan als de meest evenwichtige periode van de menselijke geschiedenis.

Het is dan ook tijd dat we van bewustzijn veranderen!
Het is tijd geworden om allemaal weer het voorbeeld te geven c.q. zijn!

Albert Einstein zei dan ook altijd dat "je problemen die op het ene bewustzijns niveau niet opgelost konden worden alleen maar kan oplossen wanneer je als mens eerst zelf van bewustzijn veranderd", dus van wetenschapper weten-schepper wordt.


NOG EVEN WAT EXTRA FEITEN

Als we het uit 1994 daterende CBS rapport genaamd "1899-1994 vijfennegentig jaren statistiek in tijdreeksen" bekijken, dan blijkt het volgende per 100.000 van de gemiddelde bevolking. Voor een aantal ziektes werden de metingen voor het eerst pas in de twintiger en dertiger jaren verricht.

Bevolking Sterfte
1900 5.104.000 1789,2 (max
1952 10.328.000 735,4 (minimum)
1993 15.239.000 901,0

Vanaf 1952 geven de CBS cijfers een bijna constant stijgende lijn aan. De sterfte in 1993 ligt nu weer op het niveau van 1930 met 909,7.

Het aantal infectieziekten en parasitaire ziekten was in
1925 - 139,2 (maximum)|
1978 - 4,1 (minimum)
1993 - 7,5

Een spectaculair resultaat waarvan we jammer genoeg vanaf 1978 moeten constateren dat er weer een opgaande lijn aan het ontstaan is. De sterfte in 1995 ligt nu weer op het niveau van 1963 met 7,4. Hier komt nog bij dat steeds meer virussen en bacteriën van dieren op mensen overspringen. Een uitermate gevaarlijke ontwikkeling die tot de Holocaust van MILJARDEN dieren in 2001 en 2002 heeft geleid!

Kanker was in
1905 - 102,2 (minimum)
1988 - 240,0 (maximum)
1993 - 238,3

Vanaf 1905 geven de CBS cijfers een bijna constante stijgende lijn aan. De sterfte in 1993 ligt nu weer op het niveau van 1991. We zijn dus nog niet zoveel opgeschoten met onze huidige medicamenten en therapieën. In de komende jaren zal onderzocht moeten worden of er een oorzakelijk verband bestaat tussen negatieve gedachten, woorden, daden, vaccinatie, onnatuurlijke electromagnetische straling en het ontstaan van welvaartsziekten zoals kanker op latere leeftijd.

Hart- en vaatziekten was in
1936 - 233,9 (minimum)
1972 - 392,1 (maximum)
1993 - 355,1

Vanaf 1936 geven de CBS cijfers een bijna constante stijgende lijn aan. De sterfte in 1993 ligt nu weer op het niveau van 1966. We maken hier dus zeer geleidelijk vorderingen maar nog lang niet zo spectaculair als bij de infectie- en parasitaire ziekten.

-WAAR LIGT MOGELIJK HET GROOTSTE PROBLEEM VAN ONZE GEZONDHEIDSZORG?

Wanneer we hiermee de STG, CBS en GAK cijfers uit 1990 vergelijken inzake procentuele kosten, ziekteverzuim, arbeidsongeschiktheid en sterfte naar diagnosegroep dan mag duidelijk zijn waarom. De Nieuwe Bewustzijns Verzorgers zich vooral bezighouden met stress/allergie maar zeg maar liever de onevenwichtigheden in mens en samenleving.

De psychische stoornissen (stress/allergie) is immers de grootste groep qua kosten, ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid en de eerste stap op weg naar de nog destructievere welvaartsziekten zoals kanker, hart- en vaatziekten etc.

Hier valt dus het grootste voordeel te behalen wanneer de eerste hypothese waar blijkt te zijn dat lichamelijke overbelasting in de vorm van stress/allergie vooral veroorzaakt wordt door negatieve gedachten, daden en woorden en het daaruit door schuldgevoel resulterende onverwerkte c.q. onderdrukte verleden.

Met lichamelijk bedoelen we alles dat uit materie bestaat dus atomair c.q. stoffelijk is. Aangezien ons hele universum (dus ook uw negatieve gedachten) uit materie bestaat begrijpt u waar we naartoe willen.

Mocht ook de tweede hypothese kloppen dat duurzame stress/allergie dus een opeenstapeling van (onderdrukte en ontkende) negatieve gedachten, daden en woorden de veroorzaker is van alle chronische ziekten, dan zou een informatie campagne en daaruit resulterende bewustzijns verandering wel eens massale voordelen kunnen hebben voor onze nationale gezondheid als geheel en voor de individuele mens in het bijzonder.

Verander de wereld begin bij jezelf is immers het credo van De Organische Gezondheidsleer!

Als derde hypothese zeggen wij dat ieder mens vanaf zijn geboorte drie cycli doorloopt in de fase baby tot puber, puber tot volwassen persoon en van volwassen persoon tot senior.

Deze drie overgangsfasen nemen ongeveer gemiddeld 10 jaar van overgangs- ofwel bewustzijns veranderings turbulentie in zowel lichaam, ziel als geest in beslag. In de volksmond heten deze overgangsfasen: kinderziekten (overgang 1), pubertijd (overgang 2) en De Overgang (overgang 3). Gedurende deze turbulente periodes zijn onze regulatiesystemen zoals het immuunsysteem tijdelijk van slag waardoor wij als mens meer vatbaar zijn voor allerlei ziekten. Vaak is in deze overgangssituatie geduld, begrip en Wetendheid (Weten-Scheppen) van de menselijke processen meer van belang dan allerlei reguliere, alternatieve en complementaire medicijnen en therapieën.

Wanneer we immers (chemisch, alternatief en/of operatief) ingrijpen in dit natuurlijke proces van baby, puber, volwassene naar oudere dan doen we onze regulatiesystemen meer kwaad dan goed.

Uiteindelijk komt het immers allemaal weer in evenwicht wanneer je gedurende de drie overgangsperioden de juiste levensvragen stelt die tot wetendheid leiden.

Tot slot poneren wij de stelling dat ieder mens in staat is zichzelf te genezen zodra hij of zij zich weer gaat bezig houden met de oorzaken in plaats van alleen de gevolgen ofwel symptomen van zijn of haar woorden, daden en gedachten. En dat deze oorzaken allemaal in onze genen en energiepatronen verankerd zijn om door onszelf bevraagd te worden middels de vragen des levens weet tegenwoordig ieder kind.



Bron: Wegaannaarhuis.nl