Ik heb het gehad over het Decembermoordenproces,
waarin Bouterse en 24 andere verdachten werden berecht. [19]
Dat heeft nu de doodsteek gekregen door de aanname van
de zogenaamde ''amnestiewet'' in 2012. [20], waarbij een reeds
bestaande amnestiewet werd uitgebreid tot de periode
van de Decembermoorden. [21]
Voormalig militair tegenstander, R Brunswijk, stemde ook
voor [waardoor er een meerderheid was] , waarbij hij bedong,
dat de massaslachting in het bosnegerdorp Moiwana
buiten die amnestie viel. [22]
Hiervoor kunnen Bouterse cs dus nog wel ter verantwoording
worden geroepen.
Duidelijk is, dat die amnestiewet de deur wijd open zet voor
straffeloosheid, wat een klap is in het gezicht van de slachtoffers
van de decembermoorden, hun nabestaanden en gerechtigheid
in het algemeen. [23]
Het voornemen van het parlement, een Waarheidscommissie in
te stellen, die ''de gebeurtenissen van december 1982 gaat onderzoeken [24]
neem ik niet serieus.
Ten eerste is daarvan nog niets van de grond gekomen.
Maar belangrijker is mijn bezwaar, dat die waarheidscommissie
geen alternatief kan zijn, omdat er geen sprake is van
juridische vervolging , berechting en veroordeling. [25]
Om het in gewoon Nederlands te zeggen:
De verdachten komen makkelijk weg met moord en foltering
en dat is geen gerechtigheid. [26]
Door de aanname van die amnestiewet, die recht wil praten
wat krom is, wordt het hele proces tegen Bouterse en co
[dat al stillag] niet hervat. [27]
Weg dus gerechtigheid en het zoveelste voorbeeld van
lonende misdaad van Staatslieden en militairen, die
op misdadige wijze hebben huisgehouden.
EPILOOG
NOOIT VERGETEN
De decembermoorden zijn
een van de ergste misdaden, gepleegd in het post koloniale
tijdperk van Suriname.
Daarom is het van levensbelang, deze te blijven herdenken.
Opdat men niet zal vergeten.
Opdat men latere misdaden van de Surinaamse militaire
dictatuur, zoals de massaslachting van bosnegerdorp
Moiwana, nooit zal vergeten.
Straffeloosheid, die de folteraars en moordenaars van 8 december
laat lopen, laat de uiterste minachting van het meest elementaire
,het recht op leven, zien.
Daarom:
Herdenken en ijveren voor berechting.
Maar berechting of niet, de Decembermoorden zullen
voortleven als een van de zwartste bladzijden in de Surinaamse
geschiedenis in het post koloniale
tijdperk.
SLECHTS IN GERECHTIGHEID BERUSTEN.
Astrid Essed