Zegeningen

Twee vrienden liepen door de woestijn. Tijdens hun reis kregen ze ruzie en de ene vriend sloeg de andere in zijn gezicht. De geslagen man had pijn, maar schreef zonder iets te zeggen in het zand: "Vandaag sloeg mijn beste vriend me in mijn gezicht."
Uiteindelijk kwamen de mannen aan bij een oase en ze besloten een bad te nemen in dichtbij gelegen meer. De geslagen man raakte verstrikt in de waterplanten, maar zijn vriend redde hem. Nadat hij was hersteld, schreef de geslagen man op een steen: "Vandaag redde mijn beste vriend mijn leven."
De man die zijn vriend sloeg en hem het leven redde vroeg: "Toen ik je sloeg, schreef je in het zand en nu schrijf je op steen. Waarom doe je dat?"
De andere man antwoordde: "Als iemand je pijn doet, moet je je pijn in het zand schrijven, waar de winden van vergeving het kunnen wegvegen. Maar als iemand iets goeds voor je doet, moet je het op steen schrijven, waar geen enkele wind het ooit kan uitwissen."
Een mooie leidraad om het negatieve los te laten en het positieve te behouden: laat je pijnen in het zand verwaaien en bewaar je zegeningen op steen.