R.F.I.D. Propaganda

RFID is een term die steeds vaker opduikt rond mobiele telefoons. Met behulp van deze techniek kan iets draadloos geïdentificeerd worden. De industrie bedenkt er in rap tempo veel toepassingen voor. Als je in Azië bent, zie je ze al volop, onder andere bij het betalen in de metro.

Zelf was ik onlangs in Hongkong voor een bezoek aan de ITU World en daar gebeurde mij iets wat je niemand gunt: op een zaterdagavond verloor ik mijn portefeuille met paspoort, rijbewijs, credit- en bankkaarten. De schrik slaat je om het hart. Mijn vrouw was thuis en kon in korte tijd alle bank- en creditkaarten blokkeren, dat was dus geregeld. Maar ik had geen paspoort meer, wat nu?

Om een lang verhaal kort te maken: midden in de nacht werd ik gebeld door een vriendelijke Chinese dame. Ze had mijn portefeuille gevonden en een aantal hotels in Hongkong afgebeld om me te vinden. Ze had me na een zoektocht gevonden en heeft me vlak voor vertrek de spullen keurig terugbezorgd. Ik kon weer naar huis!

Had ik een ingebouwde RFID-chip gehad dan was het leven veel simpeler geweest. Natuurlijk spelen er privacygevoelige zaken, maar als je bestaansrecht verdwijnt door het verlies van een paspoort op 9000 km van huis, dan is dat stof tot nadenken. Ja, dan heeft onze hond het toch goed, hij is altijd te identificeren. Geloof me, die nacht wenste ik dat ik ook zo’n chip had, want reizen wordt er een stuk comfortabeler door. Je vrouw en kinderen over de telefoon moeten vertellen dat je even niet weet wanneer je weer naar huis mag, is een emotioneel gegeven. Mij mogen ze daarom in elk geval chippen!

Nou mij niet! Wat een stommeling zeg om al zijn creditcards en zijn paspoort en zijn rijbewijs tijdens een avondje stappen allemaal mee te nemen en te verliezen, Sukkel. Nou gelukkig maar dat hij de schrik te boven is gekomen...