Positief nieuws...(poging)

Meer positief nieuws brengen is een doelstelling van mij voor dit jaar, laat ik het eens proberen. Sinds de 'bevrijding' van Irak is begonnen zijn er slechts 600.000 Iraakse doden gevallen en nog geen 4000 Amerikaanse. Mmmm, klink niet echt als een goed begin. Nog eens een keer proberen. Dankzij de farmaceutische industrie hebben we nu een pilletje voor ziektes waarvan we het bestaan nog niet kende, waarvan zij ook beter worden nadat jij het inneemt. Dit raakt ook niet echt de juiste snaar. Nou ik ben een volhouder dus nog één. Alhoewel er mensen afhankelijk zijn geworden van de voedselbanken om te overleven, kan het overgrote deel van de bevolking nog steeds voor zichzelf zorgen.

Ik hou ermee op, ik kan het niet, het lukt me gewoon niet positief nieuws te brengen. Nieuws wordt gemaakt door mensen en mensen maken er een ongelooflijke klerezooi van die ertoe leidt dat het eerdaags afgelopen is. Tenzij de mensheid heel snel heel erg verstandig gaat worden en dienonvereenkomstig gaat handelen.

Waarom hoor je in het journaal dat er toenamens zijn van geweld, als de cijfers uitwijzen dat er geen toename is, maar een afname van misdaad en geweld, terwijl de meeste Nederlanders door de berichtgeving in de pers zijn gaan geloven, dat het tegendeel het geval is? Elke misser, misdaad, fout, blunder, crisis, ongeluk, ramp is kennelijk wel nieuws om in een TV-journaal uit te zenden, of in de krant te zetten, dag in, dag uit. Maar waarom is elke moeizame stap in een helingsproces van mensen, die beschadigd, arm, invalide of gek zijn geworden van al die missers waaraan ze werden blootgesteld geen nieuws?

Goed nieuws is niet: de treinen rijden op tijd, het verkeer tussen knooppunten Lunetten en Oudenrijn kan ongehinderd doorrijden. Goed nieuws is niet: er verandert niets en het is niet gewelddadig. Goed nieuws vereist meer dan oppervlakkigheid, vereist diep gravende betrokkenheid. Het kost meer uitzendtijd en krantenkolommen om een goed nieuws-item over te brengen omdat het zelden kan worden beschreven als incident. Goed nieuws kan alleen worden beschreven vanuit de context van de langdurige moeizame inspanningen en voorbereidingen die er aan vooraf gingen en vanuit verwijzingen naar een doel dat nog moet worden bereikt.

Wat is informatie eigenlijk? Informatie is datgene, dat ons gedrag verandert, de rest is ruis. Alleen datgene dat ons motiveert om iets te doen of te laten is informatie. De informatie uit televisie en krant geeft ons vooral een gevoel van machteloosheid. Is dat de bedoeling? En zo niet, waarom veranderen de makers van het nieuws dan niet?

Wat ons motiveert tot handelen is het vermijden van pijn. Onze eigen pijn, niet de pijn van anderen, pijn waarmee we ons kunnen identificeren, niet de pijn van abstracte massa’s ver weg in Africa of Irak. Ik zou dus goed nieuws en successen moeten verhalen, en alleen slecht nieuws moeten brengen over die dingen die we ook kunnen beïnvloeden.

De wereld, zoals die ons door krant en TV wordt voorgespiegeld lijkt vooral afbraak, geweld, gruwelijkheden. Voor de Braziliaan is Amsterdam Sodom en Gomorra en voor ons is Brazilië gevaarlijk. We durven de straat niet meer op vanwege de gevaren en ellende die we er verwachten, en blijven daarom maar binnen, veilig bij het slechte nieuws van de krant en de buis, waar we worden bevestigd in ons idee, dat we beter binnen kunnen blijven, en niet naar Brazilië en Amsterdam kunnen gaan. En stel, dat we zouden proberen om iets op te bouwen, dan wordt het immers toch weer afgebroken? Dus waarom zouden we nog?

Opvallend is, dat pers precies de omgekeerde normen hanteert, die kenmerkend zijn voor de propaganda. Ik heb nog een heel eind te gaan voor ik positief nieuws kan brengen.