Astrid Essed tikt historisch tijdschrift op de vingers!
Di 7 September 2021 02:25 |
Astrid Essed |
99 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
ROZENOORLOGEN TUSSEN HUIZEN YORK EN LANCASTER/ONZININFORMATIE OVER HOOFDROLSPELER RICHARD NEVILLE, 16E GRAAF VAN WARWICK ''DE KINGMAKER''
ZIE OOK
AAN
De Redactie van Magazine ''Ontdek''
Aflevering:
De geschiedenis achter Game of Thrones
Uitgegeven in 2019
[Wegens drukke werkzaamheden is deze historische kritiek nu, september 2021, aan u verstuurd.
Onderstaand magnum opus, want zo mag ik het wel noemen, is door mij aangevangen in september 2019, kort na lezing van uw tijdschrift
Duik dus even in uw archieven]
Onderwerp:
Onzininformatie over Richard Neville, de 16de Graaf van Warwick, beter bekend als ''The Kingmaker''
Geachte Redactie,
Alvorens met mijn kritiek los te barsten, een oprecht woord van waardering.
Als groot fan van de nu afgelopen grootse serie ''Game of Thrones'' heb ik het buitengewoon gewaardeerd, dat u een uitgebreide achtergrondspecial hebt samengesteld, waarin u op een diversiteit aan aspecten over de serie zelf, maar
ook op een aantal historische perioden, zoals de Vikingen, de eerste christenen, kaliefen in het Midden-Oosten en andere onderwerpen, bent ingegaan.
Of het allemaal historisch klopt, wat u schrijft, heb ik nog niet in detail kunnen nagaan, omdat ik nog niet alles heb gelezen [aanstonds zult u begrijpen, waarom ik dit naar voren breng], maar wat ik er wel van gelezen heb, komt
als redelijk betrouwbaar en goed doorwrocht over.
Totdat ik bij het gedeelte over de Rozenoorlogen kwam [blz 20 t/m 25 van uw Magazine] en, excusez les mots,
op een aantal ronduit onzinopmerkingen van uw kant stuitte.
Kijk, DAT u de Rozenoorlogen in uw special hebt betrokken, vind ik interessant en is bijna vanzelfsprekend, omdat The Game of Thrones er in belangrijke mate op is gebaseerd.
Of beter uitgedrukt:
Schrijver George R.R. Martin heeft zich door die Rozenoorlogen in belangrijke mate laten inspireren, met hoog kwalitatief resultaat!
Maar als u nader op die Rozenoorlogen ingaat, mag verwacht worden, dat u met historisch juiste informatie komt.
Anders zeg ik:
Schrijf er dan niet over.
Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest, alles en detail te lezen [wel enkele passages], wat u over die Rozenoorlogen geschreven hebt, vanwege een druk bezette agenda [misschien komt er nog een aanvullende brief, waarin ik u daarover te grazen neem, als ik dat nodig acht], maar ronduit belachelijk en historisch totale NONSENS [nogmaals, excusez lets mots] was, wat u over een van de hoofdrolspelers, Richard Neville, 16 de Graaf van Warwick, ook wel ''the Kingmaker'' genoemd [1], hebt neergeschreven.
UW SCHRIJFSEL OVER RICHARD NEVILLE, DE KINGMAKER
Eerst maar eens uw schrijfsel over Richard Neville, de Kingmaker, wat te lezen is.
Ik lees [en u nu met mij] bladzijde 24, links bovenaan:
''VERRADER WILDE ZELF OP DE TROON
De Graaf van Warwick, bijgenaamd ''The Kingmaker'' steunde
Hendrik VI van het Huis van Lancaster met zijn rijkdom., welsprekendheid en leger.
Hij liep over toen zijn neef van het huis York als Eduard IV werd gekroond.
Uit machtswellust nam de Graaf van Warwick na een veldslag de koning gevangen
en probeerde hij zelf op de Engelse troon te komen.''
Einde uw tekst
Dit, waarde Redactie, is een warwinkel van nonsens, taalverwarring en historische inaccuratesse.
TEN EERSTE:
Richard Neville, de 16e Graaf van Warwick, liep, hoewel aanvankelijk inderdaad
een ''aanhanger'' van koning Hendrik VI [van het Huis van Lancaster, klopt], NIET
over naar het Huis van York, NADAT zijn neef Eduard, 7e Earl [Graaf] of March
en zoon van Richard, de hertog van York, als Eduard IV tot koning werd gekroond:
Neen, hij [Richard Neville dus] was al jaren in oppositie tegen koning Hendrik VI, waarbij hij samenwerkte met zijn eigen vader Richard, de vijfde Graaf van Salisbury en de hertog van York, vader van de latere Eduard IV [vanaf hier aangeduid als Edward, het was tenslotte een Engelse koning!]
Bovendien was hij juist de grote voortrekker van de kroning van neef Edward tot
koning Edward IV! [2]
Ik kom hierop aanstonds uitgebreider terug.
TEN TWEEDE:
U schrijft
''Uit machtswellust nam de Graaf van Warwick na een veldslag de koning gevangen
en probeerde hij zelf op de Engelse troon te komen.''
Dat ..machtswellust'' is een zeer kort door de bocht en simplistische verklaring
voor de oorzaken tot het latere conflict tussen koning Edward IV en Richard Neville [van nu af aan aangeduid met de Graaf Warwick of Warwick], waarover aanstonds uitleg volgt.
Het klopt, dat Warwick de koning gevangen nam, maar het is aperte nonsens om neer te pennen, dat Warwick zelf op de Engelse troon wilde komen!
Hij had [en dat was erg belangrijk in de Middeleeuwen!] in geen enkel opzicht, niet eens in de verte, recht op die troon, omdat hij niet tot het Huis Plantagenet behoorde en er ook niet zijdelings van afstamde.
Kortom:
Naar Middeleeuwse mores zou niemand voor hem gevochten hebben en al evenmin was er een schijn van kans, dat hij als koning zou zijn geaccepteerd.
Wel probeerde hij, door een slimme wijze van uithuwelijking van zijn twee
wettige dochters [hij had ook nog een onwettige dochter, Margaret]. [3],
zo dicht bij de troon te komen, dat hij effectief macht kon uitoefenen.
Hierop kom ik terug.
TEN DERDE:
Taalverwarring:
U schrijft
''Uit machtswellust nam de Graaf van Warwick na een veldslag de koning gevangen
en probeerde hij zelf op de Engelse troon te komen''
Uit bovenstaande zin wordt volstrekt niet duidelijk om welke koning het nu ging en om welke veldslag.
U had moeten aangeven, dat het hier ging om koning Edward IV [want zoals
u het hebt neergeschreven, kon het ook wel om koning Hendrik VI, vanaf nu aangeduid als Henry VI, gaan] en dat het ging om de volgende veldslag:
The Battle of Edgecote in 1469, waaraan de slimme Warwick overigens niet zelf deelnam....] [4]
Dergelijke duidelijkheid is van groot belang, omdat het anders de toch al ingewikkelde verwikkelingen rond de Rozenoorlogen nog gecompliceerder maakt!
ACHTERGROND
GRAAF WARWICK EN DE ROZENOORLOGEN
Om Graaf Warwick te kunnen begrijpen, moet hij gezien worden tegen het licht van de Rozenoorlogen, waarin hij zo'n belangrijke rol speelde.
Om de Rozenoorlogen te kunnen begrijpen, moet je iets afweten van het toenmalige recht van opvolging op de Engelse troon en de verwikkelingen
rond de regering van koning Richard II. [5]
Want de Rozenoorlogen wortelen diep en zijn in feite gezaaid door de afzetting
van Richard II.[6]
ROZENOORLOGEN:
We beginnen met de voorgeschiedenis van de Rozenoorlogen, waarover u al geschreven hebt in uw Magazine.
Globaal lezend heb ik echter gezien, dat u weliswaar de Rozenoorlogen als
successiestrijd aanmerkt, maar niet duidelijk hebt gemaakt, hoe het zat met de exacte claims van de Huizen Lancaster en York [De Tweede en Derde Zoon problematiek, zie onderstaand] en ook niet naar de wortels van het conflict gegaan bent.
Daarom krijgt u hier deze informatie gratis en voor niets.
Eigenlijk zou u mij hiervoor moeten betalen, HAHAHAHAHA
De Rozenoorlogen, ook wel ''the Cousins War'' genoemd [7] [pas een eeuw na het conflict raakte de term ''Rozenoorlogen;' in zwang] waren een 30 jaar lang durend binnenlands militair conflict [burgeroorlog dus] tussen twee
takken van het toenmalige Engelse Koningshuis, het Huis Plantagenet
[aan de macht vanaf 1154 tot 1485], de Huizen Lancaster en York.
Een ''adellijke'' burgeroorlog, die hoogst bloedig werd uitgevochten, waarbij
de diverse adellijke families partij kozen voor Lancaster en York , weer van kant wisselden, als het hen zo uitkwam en verraad, kuiperijen, intriges en bloedige veldslagen elkaar afwisselden.
Voor meer verdieping en informatie [die u ook deels hebt beschreven] zie noot 8
GEZAAID ZAAD
Maar het conflict begon niet bij de eerste militaire veldslag of liever gezegd schermutseling, de Eerste Slag bij St Albans in 1455 [9]
Ook niet bij het gerezen en hoogopgelopen conflict tussen de vrouw van
de vreedzame en geestelijk labiele koning Henry VI, de strijdbare Margaretha van Anjou [10]
en haar gunsteling, Edmund Beaufort, Duke [hertog] of Somerset [behorend tot de Beauforts, de onwettige tak van het Huis Lancaster en neef van de Lancaster koning Henry VI] enerzijds en anderszijds
Richard, de hertog van York [vader van de latere koning Edward IV], ook een [weliswaar verdere] neef van koning Henry VI
[11]
Neen, het wortelde in de afzetting van koning Richard II door zijn neef, de latere koning Henry IV. [12]
RICHARD II/PRIMOGENITUUR RECHT
Ik heb weleens gekscherend opgemerkt, dat de diepere oorzaken van de Rozenoorlogen scholen in het feit, dat Edward III, de Engelse koning, die de
Honderdjarige oorlog tegen Frankrijk startte, ook een soort successiestrijd [13],
teveel zoons had.
Het uiteindelijke Rozenoorlog conflict woedde dan ook tussen de nakomelingen
van de tweede zoon van Edward III [van wie de hertog van York van moederskant afstamde] en de derde zoon van Edward III [waartoe het Huis van Lancaster behoorde, de wettige tak en de onwettige tak]
Genoemde Koning Richard II was een zoon Edward of Woodstock, beter bekend als '''De Zwarte Prins'' [14] de oudste zoon van Edward III en volgde zijn grootvader Edward III op tienjarige leeftijd op, omdat zijn eigen vader reeds was overleden.
En bij de Engelse troonopvolging gold het primogenituur recht [recht van de eerstgeborene] [15]
Als de koning overleed, volgde zijn oudste zoon op.
Wanneer deze overleed, diens zoon/nageslacht
En pas als zijn dynastie was uitgestorven, kwam de lijn van de tweede zoon aan de beurt,
En zo ging het door.
Vrouwen hadden in Engeland het recht op troonsopvolging, maar door de uitgesproken patriarchale samenleving in Middeleeuws Engeland probeerde men dat zoveel mogelijk te voorkomen. [16]
Door een aantal oorzaken en hoogoplopende conflicten met zijn edelen liep het helemaal mis met de regering van Richard II en werd deze uiteindelijk door zijn neef Henry Bolingbroke [Bolingbroke, naar het kasteel waar hij geboren was], afgezet [Richard II was kinderloos] [17] en liet Bolingbroke zichzelf kronen tot Henry IV en werd daarmee de grootvader van Henry VI, die koning was tijdens het begin van de Rozenoorlogen. [18]
EN DAAR WRONG DE SCHOEN!
Niet alleen, dat de wettige koning van Engeland, Richard II, werd afgezet, was van doorslaggevend belang [19] maar ook door wie, namelijk door zijn neef Henry Bolingbroke, zoon van de DERDE zoon van
Edward III, John of Gaunt [Jan van Gent, hij was in Gent geboren gedurende Edward III's oorlog tegen Frankrijk], hertog van Lancaster [die titel had hij gekregen via zijn eerste vrouw, Blanche van Lancaster, die de dochter was van de hertog van Lancaster] [20]
Maar in feite waren er nog de nakomelingen van de TWEEDE zoon van Edward III, Lionel of Antwerp [Lionel van Antwerpen, in Antwerpen geboren] [21], die dus een sterkere claim hadden op de Engelse troon.
Lionel of Antwerp had echter geen zoons gehad, maar een dochter,
Philippa Plantagenet [22] en Philippa's kleinzoon [zij was al overleden tijdens de afzetting van neef Richard II] Edmund was ten tijde van de afzetting van Richard II een kind van acht jaar en kon dus gemakkelijk opzij geschoven worden. [23]
TWEEDE EN DERDE ZOON VAN EDWARD III
Waar het dus op neer kwam was, dat de nakomelingen van de TWEEDE zoon
van Edward III [Lionel of Antwerp], door die van de DERDE zoon [John of Gaunt dus] opzijgeschoven waren, terwijl in feite die ''tweede zoon'' nakomelingen een groter recht hadden op de Engelse troon!
En Richard, de hertog van York, die met bondgenoten uiteindelijk de strijd tegen
Lancaster aan zou gaan, was via zijn moeders kant [Anne Mortimer] [24], een afstammeling van de TWEEDE zoon van Edward III, Lionel of Antwerp!
[Richard's moeder, Anne Mortimer, was via de kant van haar vader, Roger Mortimer, de achterkleindochter van Lionel of Antwerp, zie de stamboom onder noot 25]
Om het lekker simpel te houden was Richard, de hertog van York [ik kan er ook niets aan doen, dat ze allemaal onder elkaar trouwden] van vaderskant ook nog eens de kleinzoon van de VIERDE ZOON van Edward III, Edmund of Langley, hertog van York.
Maar zijn recht op de troon, dat superieur was boven Lancaster, kwam van zijn MOEDERSKANT!, afstammende van de TWEEDE zoon! [25]
Dus samengevat:
De hertog van York, vader van de latere koningen Edward IV en Richard III [die de laatste Plantagenet koning was], had een sterkere claim op de troon dan Lancaster, omdat hij van moederskant afstamde van de TWEEDE zoon van Edward III en Lancaster van de DERDE zoon.
LANCASTERS OP DE TROON
Wat het nog simpeler maakte was echter, dat de regerende koningen sinds de afzetting van Richard III dus uit het Huis Lancaster kwamen en al vanaf 1399 koning waren, wat ze een zekere legitimiteit gaf.
Onder koning Henry IV, de feitelijke usurpator [26] van de Engelse troon,
brak er nog geen dynastieke twist uit [denk eraan, dat de claimant van de
Engelse troon, zoals gezegd, een jongen van 8 jaar was bij afzetting
van Richard II] [27], maar bij zijn zoon Henry V, de grote militaire leider in
de nog voortwoedende Honderdjarige Oorlog, gestart door overgrootvader Edward III [28], zag je al het prille begin, belichaamd in het Southampton complot in 1415, waarbij onder andere Richard Conisburgh, de derde Graaf van Cambridge en de vader van Richard, de latere hertog van York met handlangers had geprobeerd, koning Henry V af te zetten ten gunste van zijn [ Conisburgh's] zwager, Edmund Mortimer, de broer van zijn vrouw Anne Mortimer [Edmund was
[de ''achtjarige jongen'' met de grotere claim, ten tijde van de afzetting van
Richard II en oom van moederskant van de latere Richard, hertog van York.]
Dat hele complot mislukte en de complotteurs werden geexecuteerd. [29]
R.I.P. [30]
KONING HENRY VI/HET FEEST KAN BEGINNEN/ROZENOORLOGEN
Maar het werd pas echt hommeles onder koning Henry VI, kleinzoon van
usurpator koning Henry IV [onze ''Bolingbroke]
Belangrijke oorzaak was de ontevredenheid, ontstaan door het
voor Engeland rampzalige verloop van de Honderdjarige Oorlog, het feit,
dat de vreedzame Henry VI het tegenovergestelde was van een flinke militaire leider EN vooral het feit, dat de arme man ernstige psychische problemen had, waardoor ambitieuze mannen probeerden zichzelf en hun familie naar voren te schuiven en grip op de macht te krijgen.
Waardoor de Engelse troon een speelbal werd in handen van mannen met echte en vermeende claims.
Tegen deze achtergrond laaide de strijd op tussen de Huizen Lancaster en York,
aanvankelijk nog om de controle over de koning, maar gaandeweg om de troom
zelf.
Grote tegenstanders waren bij het uitbreken van de strijd enerzijds Richard, derde hertog van York, als afstammeling van de TWEEDE zoon van Edward III
[Lionel of Antwerp] [31] de man met de sterkste claim op de troon.
Anderszijds Edmund Beaufort, de tweede hertog van Somerset, behorend tot de onwettige tak van het Huis van Lancaster [32], die namens koning Henry VI optrad en gunsteling was van diens strijdbare vrouw, Margaret of Anjou.[33]
Gaandeweg echter werd het steeds openlijker een strijd tussen York en zijn bondgenoten enerzijds en Margaretha van Anjou, de vrouw van de koning [de koning kon door zijn psychische problemen vaak niet effectief regeren] en haar bondgenoten anderszijds, zeker na cde geboorte van haar en de koning's zoon in 1453.
Het verbale en politieke steekspel tussen de heren [York en Somerset], die beurtelings ''protectors of the realm'' [een soort regenten, vervangers van de koning] waren in de tijd, dat koning Henry VI niet kon regeren [staat voor: geestelijke inzinking] [34] duurde voort tot de eerste militaire confrontatie in de Rozenoorlogen, de Eerste Slag bij St Albans [35], waarin Beaufort, de tweede hertog van Somerset, sneuvelde [36]
Daarna ging het van Kwaad tot Erger [lees noot 37] , ondanks EEN poging om de partijen te verzoenen, de door de vreedzame koning Henry VI goedbedoelde maar te laat gekomen geinstigeerde ''Loveday]] [door u genoemd in uw artikel: complimenten, niet veel mensen kennen deze gebeurtenis!] [38], maar daarna ging het al snel helemaal mis!
En vanaf het sluiten van het Act of Accord [tussen York en koning Henry VI] [39] al snel gevolgd door de Slag bij Wakefield, waarin de hertog van York omkwam [40], ging het er niet meer om, wie koning Henry VI controleerde, maar een keihard gevecht om de troon.
GAME OF THRONES! [41]
When you play the game of thrones, you win or you die.
There is no middle ground....'' [42]
Ja, DAT bewezen die Rozenoorlogen wel!
Het tijdperk brak aan van de door u ook genoemde koning Edward IV, de Rozenoorlogkoning [43], die een redelijk stabiel bewind gevoerd heeft, slechts onderbroken door de Warwick opstand [44], waarover straks meer.
Edward IV werd, niet geheel volgens wet en recht, opgevolgd door zijn broer Richard [Richard III]. [45]
En tijdens zijn regering werden de Rozenoorlogen definitief beslecht in de Slag bij Bosworth in 1485 [46] tussen Richard III en Henry Tudor [de latere koning Hendrik VII][47], zoon van Margaret Beaufort [48] [uit het Huis van Beaufort en achterkleindochter van John of Gaunt en Katherine Swynford en aldus behorende tot de onwettige tak van het Huis Lancaster, die later was gewettigd].
Bosworth werd gewonnen door Henry Tudor, waarbij niet alleen een definitief einde kwam aan de Rozenoorlogen, maar ook aan het Huis Plantagenet. [49]
en in feite aan de Engelse Middeleeuwen.
Richard III was de laatste koning uit het Huis Plantagenet.
Het tijdperk van de Tudors [50] brak aan.
Henry Tudor, die zichzelf in feite koning maakte ''by right of conquest'' [51] was, bezegelde zijn legitimiteit als kining door te trouwen met Elisabeth of York, oudste dochter van koning Edward IV. [52]
Slimme politieke zet:
Want feite had Elisabeth of York [zoals zij werd genoemd en ook heette] natuurlijk koningin moeten worden, als dochter van Edward IV,
die niet alleen koning geweest was, maar via zijn vader de hertog van York die superieure claim op de troon had geerfd, boven Lancaster en zeker boven de Beauforts, die onwettige [en later gewettigde tak van het Huis van Lancaster [53] [superieure York claim, weet u nog: via de TWEEDE zoon
van Edward III, Lionel of Antwerp....] [54]
Maar ja, Elisabeth of York was geen strijdbare Margaret of Anjou [55], anders had ze wel gevochten voor haar recht op de troon!
Nu werd zij in plaats van Queen by right [heersend monarch], Queen consort [echtgenote van de ko ning][56]
Militaire overwinningen, he....
Overigens waren Henry Tudor [Henry VII] en Elisabeth of York de ouders van
de latere Henry VIII en dus de grootouders van koningin Elisabeth I.
EN de voorouders van alle latere Engelse koningen!
Nou Redactie, was dat een mooi college over de Rozenoorlogen of niet soms
HAHAHAHAHA!
NU naar Graaf Warwick, waar het om was begonnen en ZIJN plaats in die Rozenoorlogen.
RICHARD NEVILLE, 16DE GRAAF VAN WARWICK/DE KINGMAKER/THE STORY
De geschiedenis van de Kingmaker is fascinerend en door uw redactie deels
verkeerd verteld en neergeschreven.
Dat heb ik hierboven al gecorrigeerd:
Nu een uitgebreider curriculum vitae, om een modern woord te gebruiken:
Geboren als Richard Neville in 1428, was hij de zoon van Richard Neville,
[door zijn huwelijk, via het recht van zijn vrouw] 5e Graaf van Salisbury [57] en Alice Montegu, 5e Gravin van Salisbury [Salisbury was in feite haar bezit en haar wettelijke titel] [58]
Richard Neville stamde uit het Geslacht Neville, een oud-adellijke geslacht [teruggaand van nog voor Willem de Veroveraar] [59], dat als bondgenoten van
Richard, hertog van York, een doorslaggevende rol zou spelen in de Rozenoorlogen. [60]
De Nevilles waren ook verwant aan de hertog van York!
Want de tante van Richard Neville [de zuster van zijn vader] Cecily Neville, was
getrouwd met de hertog van York. [61]
Dus simpeler gezegd:
Richard Neville, onze latere ''Kingmaker'' was de volle neef van de latere koning Edward IV [zoon dus van de hertog van York en Lady Cecily Neville]
De titel ''Graaf van Warwick'' verwierf Richard Neville door zijn huwelijk met
Lady Anne Beauchamp, de dochter van de dertiende Graaf van Warwick.
Door een aantal sterfgevallen binnen de Familie Warwick, werd Richard Neville
[jure uxoris: bij het recht van zijn vrouw] [62], de 16e Graaf van Warwick.
Genoeg over de ingewikkelde erfelijkheidskwesties binnen de Middeleeuwse
Engelse adel.
Nu waar het om begonnen is:
De Rozenoorlogen.
DIE ROZENOORLOGEN EN DE ROL VAN GRAAF WARWICK, IN VOGELVLUCHT
De wortels van de Rozenoorlogen, dat gewapende conflict tussen de Huizen
Lancaster en York, dat broeder tegen broeder en neef tegen neef opzette [63] en de mannelijke lijn van zowel het Huis van Lancaster als York zou uitroeien [64], alsmede een groot deel van de Middeleeuwse Engelse adel, lagen, zoals ik al schreef, in het verleden en wel bij de afzetting van Richard II door zijn neef, Henry of Bolingbroke [de latere Henry IV] [zie uitgebreid relaas, hierboven]
En zie noot 65
Maar hoewel het zaad reeds in 1399 [bij de afzetting van Richard II dus] was gezaaid, brak het feitelijke conflict uit tijdens de regering van Henry VI, kleinzoon van Henry IV, hoewel het al voorbodes had in the Southampton plot [66],
waarbij de vader van de hertog van York, Richard Conisburgh [derde Graaf van Richmond] had geprobeerd [zonder enig succes!], Henry V af te zetten ten gunste van zijn [Richard of Conisburgh's] zwager, Edmund Mortimer, 5e Graaf van March en feitelijke troonopvolger van Richard II, die in 1399 aan de kant was geschoven door de neef van zijn [Edmund's] moeder, Henry of Bolingbroke [latere Henry IV] [67]
GOED
Het gewapende conflict brak dus uit onder de regering van Henry VI, in 1455,
56 jaar na de afzetting van Richard II.
Uiteraard gingen er groeiende spanningen aan vooraf, met name tussen
Edward IV's vader Richard, de [derde, zal ik niet steeds meer vermelden] hertog van York, die in feite de superieure rechten op de troon had [als neef van Edmund Mortimer en via moederszijde afstammeling van de TWEEDE zoon van Edward III, Lionel of Antwerp] [68], met als grote tegenspeler Edmund Beaufort [behorend dus tot de onwettige tak van het Huis van Lancaster], tweede hertog van Somerset. [69]
Tussen die twee, van wie Edmund Beaufort een grote gunsteling was van de strijdbare Margaretha van Anjou, vrouw van Henry VI, barstte vanaf eind veertiger jaren tot 1455 [toen Somerset sneuvelde in de Eerste Slag bij St Albans] [70] een verbitterde machtsstrijd uit, waarbij op een zeker moment edelen partij gingen kiezen.
Grote spelers waren dus de hertog van York en de hertog van Somerset, waarbij de sympathie van de Kroon [in feite Margaretha van Anjou] duidelijk aan de kant van Somerset lag en er een steeds grotere vijandschap ontstond tussen Margaretha van Anjou en de hertog van York
Een machtsstrijd tussen twee machtige mannen dus, die in feite escaleerde door het feit, dat Henry VI een vrome en zachtmoedige man,
[In de Middeleeuwen was zachtmoedigheid niet bepaald handig voor een koning, die een keihard leider en een bekwaam militair moest zijn, wilde hij zijn macht handhaven], geen spoor van overwicht had.
Rampzalig was bovendien, dat de man heftige psychische problemen had [71], waardoor hij hele periodes niet kon regeren en er een soort Regentschap
[Protectoraat] werd ingesteld, beurtelings ingevuld door Somerset en York. [72]
Wat Henry VI miste aan vastberadenheid en overwicht, was aanwezig in Margaretha van Anjou, maar in die tijd was er voor een vrouw geen directe regeermacht weggelegd [wat ze wel graag wilde] [73], wat haar echter niet belette, het vuurtje flink op te stoken [zo zat zij nu eenmaal in elkaar], waardoor het conflict alleen maar excaleerde.
Naast de zwakke regering van de onevenwichtige Henry VI en de daaruitvolgende spanningen tussen de adel, speelde het slechte verloop
van de Honderdjarige Oorlog en sociale onrust ook een belangrijke rol. [74]
WHERE THE EARL OF WARWICK IS COMING IN
Wat opvalt aan de Rozenoorlogen was, dat de keuze, die edellieden maakten
[voor Lancaster, dus trouw aan koning Henry VI] of voor York [een bondgenoot van de hertog van York [die steeds openlijker tegenover de koning kwam te staan, hoewel hij zijn trouw aan de koning bleef volhouden] [75], niet zozeer gebaseerd was op principes [het al dan niet erkennen van de betere claim op de troon, die de hertog van York inderdaad had] [76] en zelfs niet op het feit, dat ''s konings positie steeds onhoudbaarder werd door zijn psychische problemen [77], maar door hetzij eigen persoonlijke belangen, hetzij conflicten met andere edellieden.
Het is niet teveel gezegd, dat heel veel edellieden tot begin vijftiger jaren nog de kat uit de boom keken.
Zo ook Warwick, die het aanvankelijke protest en verzet in 1452, van zijn aangetrouwde oom, de hertog van York [de man van Warwick's tante van vaderszijde, Cecily Neville] niet steunde, zoals vrijwel alle edelen, die trouw bleven aan Henry VI. [78]
Maar dat zou om diverse redenen veranderen, waardoor Warwick EN zijn vader, ook een Richard Neville, de 5de Graaf van Salisbury, de trouwste bondgenoten werden van de hertog van York.
Drie Richards, door historische fictie-schrijver Con Iggulden in zijn serie over de Rozenoorlogen
aangeduid [hij refereerde aan de vijftiger jaren van die vijftiende eeuw] met
de aparte benaming ''Trinity'' in het Nederlands [correcter] vertaald als ''Het Drievoudig Verbond'' [79]
Maar goed:
Wat Warwick triggerde om gaandeweg te belanden in het kamp van zijn aangetrouwde oom Richard, de hertog van York, was zijn conflict met zijn zwager, de 2de hertog van Somerset.
[Somerset was getrouwd met de halfzuster van Warwick's vrouw Anne Beauchamp.
Zij heette Eleanor Beauchamp] [80]
JA, dezelfde Somerset, die de aartsvijand/rivaal was van de hertog van York en een diehard gunsteling van Margaretha van Anjou, de vrouw van koning Henry VI.
Dat Warwick/Somerset conflict ging, zoals zo vaak bij de Middeleeuwse adel, over land en dreef Warwick in de armen van de hertog van York. [81]
Hierdoor, maar ook naarmate het conflict tussen de hertog van York en Somerset [lees ook de koning en vooral zijn vrouw Margaretha van Anjou] verder opliep en York [tijdelijk] Protector of the Realm [een soort regent] werd
[de koning was weer eens uitgeschakeld], kwam ook de vader van Warwick
[dus de broer van York's vrouw Cecily Neville] steeds meer in het kamp van York [82] en vormden deze drie Richards, Richard, de hertog van York, Richard Neville, de vijfde Graaf van Salisbury en diens zoon, Richard Neville, de 16e Graaf van Warwick, een geducht bondgenootschap in de vijftiger jaren van de vijftiende eeuw!
Daarnaast woedde ook nog een vernietigend conflict tussen de Huizen Neville
[met aan het hoofd Warwick's vader] en Henry Percy, 2de Graaf van Northumberland, over land, wat de geschiedenis in zou gaan als de Percy-Neville feud [de Percy Neville vete] [83]
En de Percy's waren felle verdedigers van de Kroon, dus langs deze lijnen ontvouwde het conflict zich ook nog eens.
En alles liep zo hoog en fel op, dat in de eerste Rozenoorlog veldslag, de Eerste Slag om St Albans, Warwick's vader [en zijn zoon en York] tegenover Henry Percy en de hertog van Somerset zouden komen te staan, die beiden sneuvelden, waardoor het zaad van verbittering en haat [hun zoons wilden wraak] verder werd gezaaid. [84]
[Extra pijnlijk, omdat die Henry Percy weer getrouwd was met een zuster van Warwick's vader, Lady Eleanor, waardoor ook de neven tegenover elkaar kwamen te staan!]"[85]
Maar samengevat
Het voor Engeland rampzalige verloop van de Honderdjarige oorlog, de mentale instabiliteit van de koning, dat Percy Neville conflict en allerlei andere conflicten tussen edelen, triggerden die Rozenoorlogen. [86]
En in deze atmosfeer maakte een man als Warwick zijn carriere!
WARWICK EN KONING EDWARD IV
TOEN NOG THICK AS BROTHERS.............
Wat in de vijftiger jaren begon als een schermutseling tussen de aanhangers van de hertog van York [met als bondgenoten Warwick en zijn vader ook een Richard Neville, weet u nog?] enerzijds en de getrouwen van koning Henry VI anderszijds [87], De zogenaamde Eerste Slag bij St Albans [88], werd gaandeweg steeds grimmiger, wat uiteindelijk uitmondde in een verbitterde burgeroorlog en een regelrechte strijd om de troon.
Zie voor dat verloop noot 89, waarin de strijdbare vrouw, Margaretha van Anjou, steeds meer de leider van de Lancaster Partij werd.
Ook wel begrijpelijk:
Ze verdedigde niet alleen haar incapabele echtgenoot, maar ook de rechten van haar in 1453 geboren zoon, de toenmalige Prince of Wales, Edward of Westminster [90]
Om een lang en bitter verhaal kort te maken:
Na de nederlaag in de Slag bij Ludlow Bridge in 1459 waren de drie Richards gedwongen, in ballingschap te gaan, York en zijn tweede zoon Edmund, Earl of Rutland, naar Ierland, Warwick, zijn vader en York's oudste zoon Edward, Earl of March [later Edward IV] naar Calais [91], ze kwamen terug,
overwonnen aanvankelijk [92], waarna York koning Henry het recht van troonsopvolging afdwong [93], maar leden een bittere nederlaag in Wakefield, waarbij de hertog van York sneuvelde [of na afloop van de strijd gedood], zijn tweede zoon Edmund werd geexecuteerd, Warwick's vader werd geexecuteerd en Warwick's broer Sir Thomas Neville, sneuvelde. [94]
Een militaire ramp dus, maar ook een persoonlijke tragedie,voor Warwick en Edward [latere Edward IV], die op dat moment pas 18 jaar oud was.
Want beiden waren hun vader en een broer kwijt.
Natuurlijk triggerde deze rampzalige verliezen deze twee heren, zowel om wraak te willen nemen als wel om nu echt voor de troon te gaan, wat in 1461 lukte, toen Edward, mede door inspanning van Warwick, tot koning werd gekroond na een aantal klinkende York overwinningen! [95]
De nieuwe, jongere generatie York Leiders was dus aanmerkelijk harder en ging verder.
Voor vader York was de troonsopvolging van Henry VI genoeg [96], de zoon echter ging direct voor de hoofdprijs.
DE TROON!
EDWARD EN WARWICK
PARADISE?
OR TROUBLE IN PARADISE.....
THE BEGINNING:
In het begin van de heerschappij van Edward IV leek alles nog zo goed te gaan.
Warwick was king's best ally and trusted advisor[97], bekwaam als hij was op diplomatiek gebied.
Vooral op de Fransen maakte hij indruk.
Zo merkte de Gouverneur van Abbeville op in een brief aan de Franse koning
Louis XI [Lodewijk XI]:
[vertaald naar het Engels]
''"They have but two rulers, M. de Warwick and another whose name I have forgotten." [98]
Naar mijn mening vulden Warwick en zijn koning Edward IV elkaar perfect aan.
Warwick had het politieke inzicht en hoewel een redelijk goed militair, was het Edward IV, die een brilliant legeraanvoerder was en zelden een veldslag verloor.
Zelfs op zijn achttiende had hij in de slag bij St Mortimers Cross in 1461, kort na de dood van zijn vader en broer [99] Jasper Tudor [oom van de latere koning Henry VII] , halfbroer [van moederskant]
van koning Henry VI, verslagen en een zeer ervaren legeraanvoerder. [100]
Zelf schrijf ik in mijn artikel ''The Causes of the wars of the Roses/A travel to the Past:
''I myself hold the opinion, that when King Edward would have concentrated
on the military (he was an extremely capable military commander)
and the Earl of Warwick on
ruling and diplomacy, they whould have been made a deadly double and perhaps
ruled England happily together, if at least Edward had not fallen ill and died
so untimely.'' [101]
Het was een Golden Couple:
Edward IV, jong en een van de mooiste mannen van zijn tijd, een brilliant legeraanvoerder en Warwick, charmant, geslepen, zeer ervaren, een goed militair maar een nog veel betere diplomaat.
Helaas.....het mocht niet duren....
Het is nu eenmaal zo
''When you play the Game of Thrones, you win or you die.
There is no middleground'' [102]
Maar naast die machtsstrijd, die er ook tussen hen was, was het breekpunt het Geheime Huwelijk, dat Edward IV sloot met Elizabeth Woodville, weduwe van nota bene een Lancaster supporter, de edelman John Grey, die in de Tweede Slag om St Albans was gesneuveld [1461, uitgevochten tussen Warwick en Margaretha van Anjou/supporters, beslissende Lancaster overwinning] [103]
Warwick was aan het onderhandelen over een politiek zeer voordelig huwelijk met de Franse prinses Bona, schoonzuster van de Franse koning Louis XI, toen bleek, dat de koning [zonder Warwick in kennis te stellen, al met Elizabeth Woodville getrouwd was. [104]
Niet alleen een klap voor Warwick's ego, die in het buitenland voor gek stond, de dame was ook nog eens weduwe van een man, die supporter geweest was van de Lancaster erfvijand!
En tot overmaat van ramp begon de koning de aanzienlijke familie van zijn koningin, de Wooodvilles, te bevoordelen en aanzienlijke posities te geven, waardoor Warwick aan macht inboette! [105]
Van Warwick's kant dus wel begrijpelijk, dat zijn wrok gevoed werd en daarmee zijn zijn vervolgstappen beter te verklaren.
Wat uw opmerking:
''Uit machtswellust nam de Graaf van Warwick na een veldslag de koning gevangen
en probeerde hij zelf op de Engelse troon te komen.' [106], dus wel zeer simplistisch maakt!
HEBT U ZOVER NOG MEEGELEZEN?/MOOI!/DAN STAAT U ECHT OPEN VOOR KRITIEK EN BENT U BEREID, BIJ TE LEREN:
VERVOLG:
EDWARD AND WARWICK
DE BREUK
Ondanks de strubbelingen over het Geheime Huwelijk van de koning
en de toenemende invloed van de Woodvilles [de familie van Edward IV's koningin], hield, om het even populair te zeggen, Edward IV nog van Warwick.
Zo werd zijn broer, George Neville, tot Aartsbisschop van York benoemd en in juli 1465, toen de tragische [voormalige] koning Henry VI gevangen genomen werd, begeleidde Warwick hem naar gevangenschap in The Tower. [107]
MAAR TOEN KWAM DE KLAPPER [OF KLAPPERS], DIE WARWICK EN EDWARD IV UIT ELKAAR DREEF!
Terwijl Warwick de Koninklijke Opdracht kreeg, zowel met de Fransen en de Boergondiers [elkaars vijanden, de Bourgondiers waren de bondgenoten van de Engelsen geweest gedurende de Honderdjarige Oorlog] [108] te onderhandelen over een huwelijk van de zuster van de koning [Margaret] met een van de twee partijen en Warwick langzamerhand de aandacht verschoof naar de Fransen, bij wie hij een uitstekende reputatie genoot [109], sloot Edward IV een geheim verdrag met de Bourgondiers [uiteindelijk werd Margaret uitgehuwelijkt aan de Boergondische Graaf Karel de Stoute] [110], waardoor Warwick weer voor Gek stond!
Zaken liepen nog meer uit de hand, omdat de schoonvader van de koning, Richard Woodville, Graaf Rivers, fel voor de verbintenis met de Boergondiers was. [111]
Maar los daarvan:
Het WAS verstandige en wijze politiek van Warwick, de voorkeur te geven aan een Franse alliantie:
Frankrijk was een machtige monarchie en de voormalige tegenstander in de door Engeland begonnen Honderdjarige Oorlog [112] en als bondgenoot veel waardevoller dan het Graafschap Boergondie!
MAAR ER GEBEURDE MEER TUSSEN WARWICK EN EDWARD IV
Want tot overmaat van ramp weigerde Edward IV een huwelijk goed te keuren tussen Warwick's oudste dochter en zijn [Edward IV's] broer George, de hertog van Clarence. [113]
Waarmee de maat voor Warwick vol was en duidelijk werd, dat Graaf Rivers [de schoonvader van Edward IV] de machtsstrijd had gewonnen.
Niet alleen een klap voor Warwick persoonljk, maar ook voor de gehele Familie Neville, waarvan Warwick het Hoofd was. [114]
Om een lang Verhaal kort te maken:
Warwick stoorde zich niet aan het verbod van de koning, maar huwelijkte zijn dochter Isabel vrolijk uit aan 's Konings broer George, hertog van Clarence, die ook al zo zijn eigen ambities had en graag met Warwick opliep, ook al omdat hij de illusie had [en misschien was dat ook Warwick's intentie], dat Warwick Edward IV door hem zou willen vervangen als koning [115] [en vergeet ook niet, dat Warwick, na de koning, de rijkste man in Engeland was en dat een huwelijk met zijn dochter een zeer lucratieve zaak was. [116]
Het Paar trouwde in 1469 in Calais, met de zegen van de Aartsbisschop van York, George Neville, broer van Warwick. [117]
Daarna escaleerde de Zaak snel en een wervelwind aan gebeurtenissen volgde
Warwick orchestreerde een opstand in het Noorden, waarmee hij schijnbaar niets te maken had [slim!], onder leiding van een mysterieuze ''Robin van Redesdale'' [118], keerde [in 1469] met schoonzoon George PLantagenet terug naar Engeland, 's koning's troepen werden door Robin of Redesdale verslagen in de slag bij Edgecote [119], waarna de vader en broer van de
Koningin gevangengenomen werden en geexecuteerd [120]
Drama ging door:
Later werd de koning zelf gevangengezet, weer vrijgelaten door Warwick [121]
, een tijd leek dat dan weer redelijk te gaan tussen de koning en Warwick [de koning had Warwick en George hun verraad vergeven] [122], totdat de bom weer barstte, Warwick en George opnieuw in opstand kwamen en de koning gedwongen was, Engeland te verlaten en met een kleine groep getrouwen, waaronder zijn toen zeer loyale broer Richard. hertog van Gloucester en zijn boezemvriend, Lord Hastings [123].
De koning ging in ballingschap naar Bourgondie, waar zijn zuster Margaret inmiddels met Graaf van Bourgondie Karel de Stoute getrouwd was. [124]
Warwick sloot intussen een bondgenootschap met Margaretha van Anjou en plaatste de geestelijk instabiele koning Henry VI opnieuw op de troon [maar Warwick regeerde uiteraard] [125]
Hiermee was Warwick definitief naar de kant van Lancaster overgelopen,
iets wat enkele jaren daarvoor nog ondenkbaar was [zijn eigen vader en broer waren omgekomen tijdens de strijd in 1461] [126]
Zijn bondgenootschap met Margaretha van Anjou werd bezegeld [voor wat, hoort wat!] door het huwelijk tussen Warwick's jongste dochter Anne Neville en Margaretha's en Henry VI's zoon, Edward of Westminster, de Lancaster Prince of Wales. [127]
Het Einde verliep tragisch, want Warwick's periode van macht was een korte vreugde.
Edward IV [wat was ook anders te verwachten] keerde naar Engeland terug met een leger [geholpen door zijn zwager Graag Karel de Stoute van Bourgondie] en versloeg Warwick in de slag bij Barnet [128], waarbij Warwick en zijn broer John, de Eerste Markies van Montagu, sneuvelden.
Warwick's schoonzoon George Plantagenet had zich inmiddels weer
verzoend met broer Edward, waarschijnlijk gepiqueerd omdat Warwick zijn
kaarten niet meer op hem als koning zette. [129]
Zie voor een zeer interessant overzicht van Warwick's carriere de documentaire van de Britse historicus Dan Jones [130]
Met de dood van Warwick kwam feitelijk een einde aan de machtspositie van de Familie Neville.
Erbij gezegd moet nog worden, dat zij tot een van de weinige adellijke Families behoorden, die aan de kant van het Huis van York stonden.
De meeste adelsfamilies waren Lancaster, en dus koning Henry VI, trouw gebleven. [131]
Want de monarchie was nog praktisch sacraal en het afzetten van een koning, ook al was dat al wel gebeurd met Edward II [hoewel ten gunste van zijn eigen zoon] en Richard II [usurpatie door zijn neef Henry Bolingbroke, waarmee die het zaad van die ellende van de Rozenoorlogen werd gezaaid] [132], het afzetten van een koning dus, was nog net geen heiligschennis.
Margaretha van Anjou, die ook met een troepenmacht naar Engeland was gezeild, maar helaas voor de Lancaster zaak te laat in Engeland aankwam om samen met Warwick Edward IV in een militaire tangpositie te nemen, werd in mei 1471 door Edward IV verslagen in de slag bij Tewkesbury, waarbij de kans op een Lancaster heerschappij verkeken was. [133]
Tijdens het leven van Edward IV, althans.
Na de dood van Edward IV bemachtigde zijn broer Richard, de hertog van
Gloucester, de troon, als Richard III [Zie noot 45]] en werd hij, na twee jaar koningschap, zoals ik
al in bovenstaande had vermeld, in de slag
bij Bosworth verslagen door Henry Tudor, de latere Hendrik VII, zoon van Margaret Beaufort [uit het Huis van Beaufort en achterkleindochter van John of Gaunt en Katherine Swynford en aldus behorende tot de onwettige tak van het Huis Lancaster, die later was gewettigd].
Hiermee kwam niet alleen definitief een einde aan de Rozenoorlogen, maar ook
aan het Huis Plantagenet.
Het tijdperk van de Tudors brak aan. [Zie noten 46 t/m 50]
EPILOOG
Aanleiding tot mijn schrijven, een Opus, dat ik in september 2019 ben
begonnen en nu heb voltooid, is uw ongenuanceerde uitspraak
over een van de belangrijkste Spelers tijdens de Rozenoorlogen, Richard Neville,
16e Graaf van Warwick
Nogmaals herhaald mijn reden tot kritiek:
Op bladzijde 24 van uw uitgave ''De geschiedenis achter de Game of Thrones'',
schreef u dus:
''VERRADER WILDE ZELF OP DE TROON
De Graaf van Warwick, bijgenaamd ''The Kingmaker'' steunde
Hendrik VI van het Huis van Lancaster met zijn rijkdom., welsprekendheid en leger.
Hij liep over toen zijn neef van het huis York als Eduard IV werd gekroond.
Uit machtswellust nam de Graaf van Warwick na een veldslag de koning gevangen
en probeerde hij zelf op de Engelse troon te komen.''
Einde uw tekst
In bovenstaande heb ik u niet alleen uitgelegd, waarom deze Passage uit
uw tijdschrift kort door de bocht, verward en historisch onjuist is [ik verwijs
naar het begin van mijn schrijven], ook heb ik u meegenomen op
een Reis door de Tijd, met uitgebreide informatie over de achtergronden
van de Rozenoorlogen, tegen welks licht de carriere van Richard Neville,
bijgenaamd ''The Kingmaker'' gezien moet worden.
Mensen zijn complexe wezens en zelden is iemand alleen ''de verrader''
en handelt/zij hij alleen ''uit machtswellust''
Handelingen van mensen, zeker uit voorbije tijden, die qua wereldbeeld
en opvattingen ver afstaan van de onze, moeten bekeken worden vanuit
de complexiteit, die zij verdienen.
Ik hoop, dat ik met dit commentaar ertoe heb bijgedragen, dat u in
het vervolg complexe historische gebeurtenissen en ontwikkelingen
niet zult afdoen met goedkope one liners, maar recht doet
aan de tijd, waarin een en ander dient te worden geplaatst en de
afwegingen die iemand tot zijn gedrag hebben bewogen, ook meeweegt.
Alleen dan doet u recht aan de historische werkelijkheid, voor zover wij die kennen.
Een gecompliceerd en veelzijdig carrierepoliticus [om maar een
modern woord te gebruiken] als de Graaf van Warwick verdient beter.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
NOTEN
Voor uw gemak heb ik de bijbehorende noten in links ondergebracht
Zie voor noten 1 t/m 133
LINKS
OF