De dollar krijgt al geruime tijd E.H.B.O.
Hoeveel dollar krijg je voor een euro en hoeveel euro krijg je omgekeerd voor een dollar? Dat wordt bepaald door de vraag naar en het aanbod van dollars en euro’s op de internationale valutamarkten. Op deze markten wisselen permanent gigantische hoeveelheden dollars, yens, euro’s en andere valuta van eigenaar — omgerekend gemiddeld 1200 miljard dollar per dag.
Een vicieuze cirkel kan ontstaan waarbij een dalende dollar Amerikaanse aandelen minder aantrekkelijk maakt waardoor kapitaal uit de VS wordt weggehaald, wat de dollar weer negatief beïnvloed, enzovoorts. Het werkt ook andersom als eerst de Amerikaanse aandelen beginnen te dalen. Dit verhaal geldt ook voor andere landen en beurzen, maar de Amerikaanse beurzen zijn zoveel groter dat dit de hele wereldeconomie onderuit zal halen. Dit probleem is structureel en staat los van de Golfoorlog en andere escapades van Bush.
Dit heeft meer te maken met het onderuit gaan van de dollar dan met de hardheid van de euro. De VS kopen namelijk op krediet in het buitenland. De Verenigde Staten hebben een groot tekort op de lopende rekening van de betalingsbalans. Ze importeren meer dan ze exporteren, ofwel consumeren meer dan ze produceren. Dit tekort moet met buitenlands geld aangezuiverd worden.
De Amerikaanse vraag naar buitenlandse valuta om al die spullen in het buitenland te kopen stijgt en dus is er een overaanbod van dollars op de wereldmarkt. Dit leidt tot een hogere koers van de euro. De rest van de wereld moet inmiddels 2 miljard dollar per werkdag bijdragen aan de VS. Dit gebeurt in de vorm van krediet die vooral Japan en de eurolanden verstrekken. Daarnaast is het begrotingstekort onder president Bush dramatisch opgelopen, wat ook aangevuld moet worden door het buitenland.
Euro versus Dollar
Eerder is al gemeld dat de dollar wordt gebruikt voor bijna alle internationale handel. Hiervoor moeten landen en bedrijven vele miljarden dollars in reserve houden. Zolang deze hoeveelheid groeit heeft de Amerikaanse overheid gratis inkomsten. En dit hebben ze hard nodig omdat de VS al jaren een enorm import- overschot heeft. Vooral de olie-importen en het leger en oorlogen kosten handen vol geld. De EU zou echter ook wel wat gratis inkomsten willen hebben. Een van de redenen om de euro in te voeren was het aanvallen van de dominante positie van de dollar. In Oost Europa is de Euro sindsdien belangrijker geworden en verder zijn het tot nu toe voornamelijk een aantal zogenoemde .schurkenstaten. geweest die zijn overgestapt om de VS te pesten. Een directe bedreiging voor de dollar is dit nog niet, maar het onderwerp is belangrijk genoeg om elke keer terug te keren op de agenda van de G7.
In 1975 werd de G7 opgericht. Op dat moment was de wereld in financieel opzicht in een crisis en de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië, Duitsland, Canada en Japan, de zeven machtigste westerse economieën, wilden gezamenlijk voor stabiliteit gaan zorgen. In tegenstelling tot financiële instituten zoals de WTO en het IMF is de G8 een informeel overleg dat niet direct van invloed is op andere landen, maar door de macht van de deelnemers is het niet minder belangrijk. In de G8 wordt geprobeerd de onderlinge meningsverschillen weg te werken en er wordt belangrijk beleid voorbereid. Om politieke redenen is na de val van de Berlijnse Muur de kernwapenmacht Rusland een aantal keer als gast bij de G7 uitgenodigd en uiteindelijk in 1998 als lid opgenomen. Sindsdien heeft men het meestal over de G8.
Kunnen we nog van de euro af?
Natuurlijk, dat kan altijd. Euro-sceptici zijn sterk voor. Volgens voorstanders van afschaffing remmen de strenge voorwaarden waaraan de euro deelnemers moeten voldoen in slechtere tijden, zoals nu, iedere groei. De economische en sociale situatie is immers heel verschillend. Met de nationale munten kan iedereen weer doen wat voor het betreffende land het beste is.
bronnen : Zibb.nl, Eurodusnie.nl, de groene amsterdammer