Gekleurde journalistiek
De Amerikaanse vorm van censuur in de oorlog in Irak heeft geresulteerd in gekleurde verslaggeving. Dat blijkt uit onderzoek van de Pennsylvania State University dat 11 augustus werd gepresenteerd tijdens de jaarlijkse conferentie van de Amerikaans Sociologische Vereniging.
Tijdens de oorlog in Irak konden verslaggevers met de militairen mee op pad. Zij konden de oorlog verslaan onder bescherming van de Amerikaanse troepen maar ook op strikte voorwaarden. Dit heeft er voor gezorgd dat er meer geschreven is over het persoonlijk leven van de soldaten en minder over de invloed van de oorlog op Irakese burgers.
'In de verslaglegging wordt erg veel nadruk gelegd op de ervaring van soldaten’, zegt Andrew Lindner, een socioloog van Penn State. Hij analyseerde 742 krantenberichten van 156 journalisten in de periode van de Operation Iraqi Freedom. De artikelen komen uit 67 nieuwsbronnen, waaronder de New York Times, Washington Post en USA Today.
‘Mensen vragen zich af of deze ‘embedded journalists’ wel objectief verslag konden doen, maar eigenlijk is de vraag of deze journalisten wel de mogelijkheid hadden om met andere mensen dan soldaten te praten’, aldus Lindner.
De onderzoekers deelden de journalisten in drie groepen in: de embedded journalists, de verslaggevers die in hotels in Bagdad verbleven en onafhankelijke verslaggevers. Allemaal bij elkaar werden in 72 procent van de verhalen soldaten geciteerd. Bij de embedded journalists was dit percentage flink wat hoger: wel 93, 2 procent van de verhalen kwam uit militaire bronnen. Voor verslaggevers die in Bagdad verbleven was dat percentage 24,4 en voor onafhankelijke verslaggevers 42.2. De onafhankelijke verslaggevers gebruikten de meeste Irakese bronnen en interviewden de meeste Irakese burgers.
De partijdige verhalen van verslaggevers die met Amerikaanse troepen meegingen, zijn prominent aanwezig in de Amerikaanse kranten. 71 procent van de voorpaginaverhalen over de oorlog komt van deze embedded journalists. Terwijl de embedded journalists in de New York Times ‘maar’ 37 procent van de verhalen schreven, was dat voor de USA Today 100 procent.