Voetstappen in het Zand

Ik droomde eens en zie ik liep
aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook
de Heer liep aan mijn zij.
We liepen saam het leven door
en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee;
De Heer’ liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan…

Ik zei toen: “Heere, waarom dan toch?”
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van het pad…
De Heere keek toen vol liefd’ mij aan
en antwoorde op mijn vragen:
“Mijn lieve kind, toen ‘t moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen”…