Nou even over die Diskettes!
Di 13 December 2005 11:37 |
Frank |
2494 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
Wat is dit toch een heerlijk land van klungelsmurfen! Hoe vaak hebben wij niet als Hollanders vermakelijk gelachen om de Franse films over inspecteur Clouseau. Inmiddels zijn we ingehaald door de harde realiteit. Onze eigen politie en inlichtingendienst zijn het niveau van Bromsnor nog niet ontgroeid. De klungelsmurfen van de politie zijn hard toe aan een nieuw uniform. Naast het blauw mag de pet voortaan vervangen door een wit puntmutsje. Meer blauw op straat is al jaren het parool. En het begint te werken. We lachen ons de laatste tijd helemaal blauw op straat!
In Apeldoorn deden deze week twee trouwe dienders ijverig onderzoek naar de verdwijning van een Apeldoorner. In hun ijver legden zij een map met vertrouwelijke informatie op de auto en reden vrolijk weg! Even Apeldoorn bellen. Lokaal tarief, dat scheelt weer in de kosten. Beide dienders hadden een tijdje geleden nog gefigureerd in een reclamespotje van deze verzekeraar door met een leeuw op hun autodak het safaripark uit te rijden. Zonder verder iets in de gaten te hebben, woei het dossier van het dak op een provinciale weg tussen Zutphen en Apeldoorn. Een paar uur later werd het dossier van de vermiste Apeldoorner ook als vermist opgegeven. Ze hadden geen idee waar het gebleven was. Het werd door een oplettende fietser gevonden en terugbezorgd. Dom van de fietser, want ze had het beter aan Peter R. De Vries kunnen verkopen.
Wie tegenwoordig een computer aan de weg ziet staan, een dossiermapje ziet liggen of een tweedehands auto koopt, doet er verstandig aan deze objecten grondig te onderzoeken op achtergelaten informatie. Want de AIVD of Jan met de politiepet laat altijd wel wat slingeren. Bijvoorbeeld een paar diskettes met gevoelige informatie over het seksleven van Pim Fortuijn. Altijd leuk! Het seksleven van een populair politicus rechtvaardigt een grondig onderzoek van onze inlichtingendienst. Stel je voor dat Pimmetje premier was geworden en het torentje had omgebouwd tot darkroom, waar hij buitenlandse staatshoofden zou vergasten op een warm anaal onthaal. Niet dat er erg veel verschil zou zijn met de praktijken van onze huidige premier. Want zo diep als hij in de kont van George Bush weet te kruipen, dat zou Pim niet eens hebben gedurfd!
Toch was er voor de AIVD reden genoeg tot een diepgaand onderzoek. Medewerkers van de AIVD zijn daarvoor diep gepenetreerd in de homoscene. En natuurlijk allemaal undercover, want in de homoscene moet je het extra veilig doen. AIVD-medewerkers sluipen meestal naar binnen door de achteruitgang, dus ze waren wat dat betreft bij Pimmetje helemaal aan het goede adres. Van hun bevindingen hebben ze mooie verslagen bijgehouden, die ze vervolgens op een paar diskettes hebben gezet. Niet op de harde schijf natuurlijk, want sinds Joost Tonino kijken ze bij de AIVD wel link uit. Voor je het weet staat je computer bij het grofvuil en gaat Peter R. de Vries er mee aan de haal!
Nee, dan zijn je bestanden veiliger op diskette. Een grote flop past ook qua symboliek veel beter bij een organisatie als de AIVD! Niet alleen deden ze onderzoek naar de slaapkamergeheimen van Pim, ook plozen ze de privé-levens van enkele locale PvdA- en D’66-politici na. Begrijpelijk natuurlijk, want na de kwestie Rob Oudkerk weten we dat PvdA-ers notoire hoerenlopers zijn. PvdA-ers voelen zich nou eenmaal aangetrokken tot de onderkant van de samenleving. Af en toe moet je toch eens op werkbezoek. Dat is de lijn die Wouter Bos heeft uitgezet. Dat moet je als AIVD natuurlijk wel in de gaten houden. En D’66- politici hebben de neiging om vaak door de knieën te gaan. Misschien vloeit dat gedrag ook wel voort uit hun seksuele gedragingen. Reden genoeg dus, om een onderzoek naar lokale politici volledig rechtvaardigen.
Medewerkers van de AIVD worden voornamelijk gerekruteerd onder gluurders en voyeurs. Mensen die het leuk vinden om hun neus letterlijk in andermans zaakje te steken. Vieze mannen in undercover regenjassen, die voornamelijk geobsedeerd zijn door excentrieke homo’s of mannen met een jurk aan. De naam AIVD is toch mooi gekozen. Want zodra deze dienst in het nieuws komt, is het eerste wat grote smurf Remkes uitroept: “Ai... Verdomme!”
In Apeldoorn deden deze week twee trouwe dienders ijverig onderzoek naar de verdwijning van een Apeldoorner. In hun ijver legden zij een map met vertrouwelijke informatie op de auto en reden vrolijk weg! Even Apeldoorn bellen. Lokaal tarief, dat scheelt weer in de kosten. Beide dienders hadden een tijdje geleden nog gefigureerd in een reclamespotje van deze verzekeraar door met een leeuw op hun autodak het safaripark uit te rijden. Zonder verder iets in de gaten te hebben, woei het dossier van het dak op een provinciale weg tussen Zutphen en Apeldoorn. Een paar uur later werd het dossier van de vermiste Apeldoorner ook als vermist opgegeven. Ze hadden geen idee waar het gebleven was. Het werd door een oplettende fietser gevonden en terugbezorgd. Dom van de fietser, want ze had het beter aan Peter R. De Vries kunnen verkopen.
Wie tegenwoordig een computer aan de weg ziet staan, een dossiermapje ziet liggen of een tweedehands auto koopt, doet er verstandig aan deze objecten grondig te onderzoeken op achtergelaten informatie. Want de AIVD of Jan met de politiepet laat altijd wel wat slingeren. Bijvoorbeeld een paar diskettes met gevoelige informatie over het seksleven van Pim Fortuijn. Altijd leuk! Het seksleven van een populair politicus rechtvaardigt een grondig onderzoek van onze inlichtingendienst. Stel je voor dat Pimmetje premier was geworden en het torentje had omgebouwd tot darkroom, waar hij buitenlandse staatshoofden zou vergasten op een warm anaal onthaal. Niet dat er erg veel verschil zou zijn met de praktijken van onze huidige premier. Want zo diep als hij in de kont van George Bush weet te kruipen, dat zou Pim niet eens hebben gedurfd!
Toch was er voor de AIVD reden genoeg tot een diepgaand onderzoek. Medewerkers van de AIVD zijn daarvoor diep gepenetreerd in de homoscene. En natuurlijk allemaal undercover, want in de homoscene moet je het extra veilig doen. AIVD-medewerkers sluipen meestal naar binnen door de achteruitgang, dus ze waren wat dat betreft bij Pimmetje helemaal aan het goede adres. Van hun bevindingen hebben ze mooie verslagen bijgehouden, die ze vervolgens op een paar diskettes hebben gezet. Niet op de harde schijf natuurlijk, want sinds Joost Tonino kijken ze bij de AIVD wel link uit. Voor je het weet staat je computer bij het grofvuil en gaat Peter R. de Vries er mee aan de haal!
Nee, dan zijn je bestanden veiliger op diskette. Een grote flop past ook qua symboliek veel beter bij een organisatie als de AIVD! Niet alleen deden ze onderzoek naar de slaapkamergeheimen van Pim, ook plozen ze de privé-levens van enkele locale PvdA- en D’66-politici na. Begrijpelijk natuurlijk, want na de kwestie Rob Oudkerk weten we dat PvdA-ers notoire hoerenlopers zijn. PvdA-ers voelen zich nou eenmaal aangetrokken tot de onderkant van de samenleving. Af en toe moet je toch eens op werkbezoek. Dat is de lijn die Wouter Bos heeft uitgezet. Dat moet je als AIVD natuurlijk wel in de gaten houden. En D’66- politici hebben de neiging om vaak door de knieën te gaan. Misschien vloeit dat gedrag ook wel voort uit hun seksuele gedragingen. Reden genoeg dus, om een onderzoek naar lokale politici volledig rechtvaardigen.
Medewerkers van de AIVD worden voornamelijk gerekruteerd onder gluurders en voyeurs. Mensen die het leuk vinden om hun neus letterlijk in andermans zaakje te steken. Vieze mannen in undercover regenjassen, die voornamelijk geobsedeerd zijn door excentrieke homo’s of mannen met een jurk aan. De naam AIVD is toch mooi gekozen. Want zodra deze dienst in het nieuws komt, is het eerste wat grote smurf Remkes uitroept: “Ai... Verdomme!”
Bron: niburu.nl