Stoomcursus conflicten Israël

Israël 'het land van het geloof' al zal je dat op dit moment niet zeggen. Toch is het datzelfde geloof dat al vanaf 14 mei 1948 voor aanvallen en geweld zorgt. In dat jaar werd Israël 'geboren' als een bastaard.

De joodse bevolking (in en na de 2e wereldoorlog verspreid over Duitsland) wilde een eigen staat aangezien ze op dat moment geen enkele vorm van voorziening of ruimte hadden om normaal te kunnen leven. Deze wens voor een eigen plek, een eigen vrijheid zou het begin betekenen van een langslepend en voortdurend conflict waar we op dit moment wederom het resultaat van zien, de bom is letterlijk en figuurlijk weer gebarsten...


Stoomcursus conflicten Israël
De vraag om een eigen ruimte werd beantwoord en met toestemming van de Verenigde Naties kregen de joden het gebied dat we nu allemaal als Israël (of de staat Israël) kennen.

Weet iemand nog wel hoe het allemaal zit, gelopen is, en waarom? Waarschijnlijk ziet u door de bomen het bos niet meer vandaar deze korte stoomcursus:

De vraag om een eigen ruimte werd beantwoord en met toestemming van de Verenigde Naties kregen de joden het gebied dat we nu allemaal als Israël (of de staat Israël) kennen. Het gebied was oorspronkelijk (vanaf 1920) Engels grondgebied, echter Groot-Brittannië was ferm voorstander van 'een goede oplossing' en gaf de Verenigde Staten met klem 'toestemming' het gebied toe te wijzen.

Het gebied werd vervolgens verdeeld in 2 stukken, één stukje voor de Joden, en één stukje voor de Palestijnen, de hoofdstad van Palestina, Jeruzalem, werd ook in tweeën verdeeld, één stukje voor de Palestijnen, en één stukje voor de Israëlieten, een poging tot een democratisch besluit wat echter nog steeds niet tot democratie geleid heeft.

De Palestijnen waren het absoluut niet eens met deze gang van zaken omdat het aan Israël toegewezen gebied oorspronkelijk Arabisch grondgebied was. Het was dan ook niet onverwacht dat kort (1 dag) na de uitroeping van de nieuwe staat Israël de Arabische volken aanvielen. Ondanks dat het uit verschillende verenigde legers bestaande Arabische leger groter en relatief sterker was en het onverwachts toesloeg, slaagde Israël erin toch Israël te blijven. Het gevaar was even geweken.

De volgende geweldsgolf liet echter niet lang op zich wachten. In 1956 brak namelijk wederom een Israëlisch-Arabische oorlog uit. De reden was de verovering door Israël van de Sinaïwoestijn in Egypte. De internationale gemeenschap oefende echter druk uit en Israël trok zich terug. De vredesmacht van de VN vormde dus een zogezegde buffer tussen Israël en de Arabische volken, een onafhankelijke scheidsrechter die hard nodig was.

De strijd ging helaas voort en liet het begrip 'de zesdaagse oorlog' tot werkelijkheid komen, een oorlog die 6 dagen en 6 nachten heeft geduurd. Tussen 5 en 10 juni woedde de oorlog waarin Israël tegen Egypte, Jordanië, en Syrië vocht en welke begonnen was na een Egyptische blokkade van de voor Israël zeer belangrijke Golf van Akaba, evenals de concentratie van Arabische troepen aan de grenzen, en ten derde het verdwijnen van de VN-troepenmacht die sinds de oorlog van 1956 de zogezegde buffer vormde tussen de strijdende partijen.

Israël vernietigde de Arabische luchtmacht en veroverde de Sinaiwoestijn opnieuw, nu samen met de Westoever van de Jordaan en het Golangebergte.

Op naar nummer 4... De oktoberoorlog of Jom Kippoer (Grote Verzoendag) woedde op 6 oktober 1973 tussen Israël en Egypte / Syrië. De oorlog brak uit toen beide Arabische landen Israël onverwachts aanvielen. De Arabieren leken aanvankelijk succes te hebben maar werden toch teruggedreven, ditmaal zonder inmenging van andere landen of organisaties.

Toen kwam de Intifadah, een in 1987 uitgebroken opstand van de Palestijnen tegen het Israëlische gezag in de door Israël bezette Gazastrook en westoever, bent u er nog? Voornamelijk jongeren uitte op deze manier hun ontevredenheid over de slechte omstandigheden waaronder veel Palestijnen leven.

Israël trad onverbiddelijk op en het kostte dan ook vele Palestijnse levens, een prijs voor 3 jaar relatieve 'rust'. In het najaar van 1990 werd het vuur onder de Intifadah weer opgepord door de Irakese bezetting van Koeweit en de chaos was wederom compleet.

De golfoorlog / crisis was geboren, een internationaal conflict waarbij de Veiligheidsraad van de VN Irak opriep zijn troepen terug te trekken en een handelsboycot instelde. Op 29 november gaf de VN toestemming 'alle noodzakelijke middelen' te gebruiken als Irak niet op 15 Jan 1991 uit Koeweit teruggetrokken zou zijn. Er werd helaas geen gehoor gegeven aan dit ultimatum en op 24 feb. volgde dan ook de onvermijdelijke aanval.

Een coalitie van westerse en Arabische landen ondernamen onder leiding van de VS een grootscheepse luchtaanval gevolgd door een grondoffensief. Irak viel daarop met Scud-raketten doelen aan in Israël en Saoedi-Arabië. Op 28 feb. werd het gevecht gestopt gevolgd door een staakt-het-vuren op 2 maart, en Irak trok zijn troepen terug uit Koeweit&

Na Koeweit ontstond er echter weer onrust ditmaal omdat premier Ariel Sharon van Israël naar de tempelberg was gegaan, een zeer heilige plek die erg gevoelig ligt. Ondanks het feit dat het geen Palestijns grondgebied was voelde de Palestijnen zich toch erg bedreigd en verontwaardigd door het bezoek.

Op het moment dat Sharon tijdens dat bezoek ook nog een opmerking maakte die volgens de Palestijnen niet goed te praten was begon de ruzie tussen Israël en het Arabische volk opnieuw. Een ruzie die tot op de dag van vandaag is doorgegaan door aangrenzende landen en interne organisaties. Allemaal mensen die strijden voor hun geloof in hun geloof en het recht dat ze denken te hebben op stukken land en daarbij vele mensenlevens verloren laten gaan.

Augustus 2005 - De gazastrook wordt ontruimd, 14000 soldaten en agenten werken mee aan de ontruiming van hun landgenoten. Emotionele taferelen die iedereen zal onthouden. Het was sinds tijden een stap richting vrede een initiatief van premier Ariel Sharon die echter niet alleen als nobel werd beschouwd maar door veel palestijnen ook gezien werd als een manier om greep op de westelijke jordaanoever te versterken.

En dan het meest recente grote conflict, de oorlog die nu tussen Israël en de radicaalislamitische Hezbollah-militie in Zuid-Libanon woed, een oorlog die al eerder is gevoerd en die door de 'overwinning' (door een compromis) van de Hezbollah deze juist extra populariteit heeft gegeven. Israël is nu blijkbaar niet meer van plan tot een compromis te komen aangezien het offensief tegen de Hezbollah nog verder is opgevoerd.

De cijfers vertellen dat in deze nu twee weken durende oorlog de Israëlische luchtmacht ruim 1800 doelen beschoot, in Libanon stierven zeker 400 personen, en in Israël minstens 60. Aangezien Israël ook duizenden reservisten heeft opgeroepen kun je ervan uitgaan dat het grondoffensief spoedig zal beginnen en misschien wederom zal zorgen voor een periode? Van rust.

Een nieuwe wending in het conflict is dat Koning Abdullah van Saudi-Arabië heeft gedreigd een oorlog te beginnen tegen Israël, tenminste als het land niet stopt met de aanvallen. "Als de vredesoptie faalt, komt dat door de Israëlische arrogantie. In dat geval zal er geen andere optie zijn dan oorlog," dat schreef de Arabische vorst in een verklaring die op de Saudische televisie voorgelezen werd.

Verder verteld de Koning de vrede hebben te willen bewaren wat echter niet is gelukt door de houding van Israël en zegt daarbij dat zijn geduld bijna op is. Er zullen volgens hem harde maatregelen worden genomen als het gedrag van Israël niet zal bijdraaien. Verder wil hij Libanon en de Palestijnen gaan steunen doormiddel van gelden.

Gisteren bleek dat de Israëlische premier Olmert en Minister Rice van de VS het er beiden over eens zijn dat Israël voorlopig niet stopt met de aanvallen op Libanon. Het is nu dus afwachten of de woorden van Koning Abdullah van Saudi-Arabië hard gemaakt gaan worden en in dat geval gaan zorgen voor nog meer chaos.