Links of rechts, wie heeft de macht

Keer op keer zie je discussies over links en rechts, wie is sociaal, wie is het beste voor het land, samenleving of de internationale gemeenschap. Wie de discussies volgt en onpartijdig en met een open blik de standpunten beziet kan een glimlach nauwelijks onderdrukken.

Laten we eens de links en rechts verhoudingen en hun historie bekijken, het eerste wat we moeten beseffen is dat de politieke termologie links en rechts stammen uit de tijd van de Franse revolutie en verwezen oorspronkelijk naar de positie waarin de verschillende partijen in het parlement zaten (links of rechts van de voorzitter).

Dus geen ideologische verschillen, slechts een duiding wie waar zat, de conservatieven koningsgezinden zaten toen rechts en de rest links, het is maar dat u het weet.

De moderne linkse signatuur is een samenraapsel van ideologische stromingen, variërende van het socialisme, communisme en anarchisme, waarin we ook het christen socialisme kunnen vinden die Christus als eerste ware socialist zien. Al deze groeperingen zien niets in het individu maar alles in het collectief en het einde van de klassenmaatschappij met hun bevoorrechte, leidende en sturende bovenklasse.

De geschiedenis heeft overduidelijk aangetoond dat zodra één van deze stromingen aan de macht is zij zelf voor een nieuwe bovenklasse van regenten en machtsblokken verantwoordelijk is en dus de revolutie oneindig door kan en moet gaan in de strijd tegen de heersende klasse, zo hun eigen revolte keer op keer herhalende.

Wie meent dat het spectrum ter linkerzijde overzichtelijk is, komt al gauw bij nadere bestudering tot de conclusie dat het één grote lappendeken is van ideologische nieuwlichterij gebaseerd op knip en plakwerk van historische filosofen, persoonsverheerlijking, Marx, Engels, Mao om er maar een paar te noemen en vele, zeer vele lijvige geschriften, die bijna bijbels aandoen, al verafschuwt de ware linkse stroming de invloed van de Clerus en de religie, maken zij zichzelf schuldig aan dogma’s, verkettering en persoons aanbidding.

De rechterzijde van het politieke spectrum is eveneens een onoverzichtelijke lappendeken van stromingen die soms ten onrechte geduid wordt als rechts, we vinden daar de Nationaal Socialisten die door de één extreem rechts geduid wordt en door de ander, voornamelijk de keyniaanse aanhangers, als juist extreem links.

De rechtse lappendeken omvat een scala van groeperingen die bovendien ook nog eens per land of continent een totaal andere koers varen en programma hebben, zelfs als ze nagenoeg dezelfde naam en oorsprong hebben, maar laten we even dichtbij huis blijven, tot de rechtervleugel kan men rekenen VVD, CDA, SGP, LPF, NR, Nederlandse Volks-Unie waarbij de laatste twee dan weer als extreem rechts worden beschouwd en de anderen dobberen met een linker en rechtervleugel en een variërende middengroep, binnen dat vreemde spectrum van links en rechts duiding.

Om het gezellig te maken zien de VVD aanhangers zich als Liberalen en de D66 aanhang zich eveneens als Liberaal, maar dan weer als sociaal Liberaal wat dan weer links is, ja politiek is een duidelijke schizofrene bezigheid als je verdiept in de achtergronden.

Over en weer beschuldigen deze stromingen elkaar van onverantwoord gedrag, kiezersbedrog en vooral met pseudo aantijgingen als fascisten, racisten, xenofoben, kapitalisten, communisten, slinks, allochtonen haters, allochtoon liefhebbers, landverraders, bedenk het en men gebruikt het in soms meer of minder bedekte termen en allemaal menen zij een zegen te zijn voor het land, de welvaart, de economie en de veiligheid.

Rechts is verdacht want het trauma van de tweede wereldoorlog is springlevend en men stopt dus algauw rechts in het hoekje van het fascisme daarmee voorbijgaand aan de tientallen miljoenen doden afkomstig van linkse regimes, zoals de vaderlijke figuren als Stalin, Mao en Poll Pot overduidelijk en onbetwist hebben aangetoond. Domweg omdat veel mensen simpelweg afgunstig zijn op de rijkdom van een ander en dus de moordenaars vergeet en zich schaart achter hen die rijkdom wil verdelen.

Aan de rechterkant scharen zich nu juist zij die hopen op een individuele beloning van prestatie en een terugtredende overheid en vaak een krachtdadige charismatische leider, wat dan weer de weg opent voor hen die op die wijze zich nestelen in het machtsblok en ongewild of juist gewild zich schuldig maken aan onderdrukking en uitbuiting door enkelen over velen, het resultaat is hetzelfde, alleen de weg erheen is anders, want de linkerzijde doet hetzelfde maar dan vanuit het collectief waarin ook weer enkele bevoorrechten de macht hebben en opleggen aan de massa.

Wie heeft nu de macht, die vraag stellen is gemakkelijker dan hem te beantwoorden, eerst maar eens even de politiek vergeten, laten we eens kijken wie de economie en de welvaart aansturen en wie er belang heeft bij oorlogen en onrust.

De laatste 2 eeuwen hebben zich nieuwe machtige spelers op het internationale schaakbord gepositioneerd, zij zijn a-politiek maar machtiger dan menig politiek internationaal apparaat of systeem, hun invloed strekt zich uit over de gehele aardbol, zij bepalen wie er aan de macht komen en waar de winsten worden gemaakt, zij sponsoren in verschillende landen diverse politieke stromingen, zodat ze altijd hun invloed lokaal en internationaal kunnen uitoefenen en grenzen zijn voor hen geen enkele belemmering, welzijn en welvaart is voor hen geen individuele beleving, maar marktaandeel, afzet, invloed en vooral winst zijn hun drijfveren.

Hun macht is niet gebaseerd op een ideologie, zij kennen geen termen van links en rechts, oost of west, noord of zuid, zij kijken naar balansen, winstmarges, productie eenheden en vooral hoe zij machtiger en invloedrijker kunnen worden, niet de mens, niet het land staat bij hen centraal, maar welk marktaandeel zij kunnen veroveren en wie zij kunnen inlijven.

Zij zijn de enigen die aan iedere oorlog verdienen, die iedere verandering tot hun voordeel aanwenden, zij bepalen de economie, de koersen, of een land welvaart krijgt of juist verliest, zij kunnen met een simpel besluit een nationale economie opvijzelen of juist neerhalen. Zij zijn het die de talenten en patenten opkopen en inlijven, die bepalen of het milieu gespaard of vernietigd worden.

Wie zij zijn ? ?   dat zijn de wereldwijde bankiers, verzekeraars, multinationals, de internationale broederschap van chemische en petrochemische bedrijven die werkeloosheid of juist werkgelegenheid scheppen, die miljarden verdienen aan minimale economische schommelingen en politieke veranderingen, ze zijn allemaal aan elkaar verwant, hun invloed is machtiger dan die van welke president of politieke stroming dan ook, zij maken of breken een economie en markt.

Behalve deze ligustere mondiale groep is de wereld gevangen in een web van een ambtelijk monster, die lokaal, nationaal, internationaal en mondiaal lijvige rapporten produceren, wetten uitvaardigen en belastingen bedenken om zo zich onmisbaar te maken en zij zijn het die binnen de diverse landen, steden en provincies de ware macht uitoefenen over de lokale burgers, alles willen registreren en beheersen en NIET de politiek.

Politici komen en gaan, maar de multinationals en de ambtenaren blijven bestaan, zij zijn de wezenlijke heersers in alle systemen, zelfs binnen de Islam alleen zijn het dan de nieuwe inquisiteurs die op basis van religieuze gronden menen macht te kunnen en moeten uitvoeren, maar opnieuw zijn zij afhankelijk van een administratief ambtelijk controle apparaat en is hun macht beperkt tot eigen kring en staan ze voor alsnog machteloos tegenover de Multinationals.

Binnen dit kader krijgen de woorden van Pim Fortuyn een geheel andere betekenis, de menselijke maat is een aanslag op het management van de ambtelijke en multinational cultuur en een ondermijning van hun macht, dat was ook wat de burger instinctief begreep en waardoor links en rechts zich achter Pim Fortuyn schaarde. De onvrede van de mensheid, de angst voor het kolossale en het ongrijpbare en oncontroleerbare, waardoor mensen onzeker en zich verlaten voelen.

Links en rechts, het is als broer en zus, ogenschijnlijk totaal verschillend en tegelijkertijd zo éénduidig, alleen de verpakking is anders, het gaat om macht, invloed en het gekke is dat beide kanten hun massamoordenaars en uitwassen kennen, alleen beschuldigen ze elkaar van deze en andere “fouten” omwille van het onderscheid.

In iedere oorlog en in ieder regime waren het de ambtenaren die veelal collaboreerden met de bezetters of dictatoriale regimes, waren het de politici van alle gezindten die zich lieten paaien door invloedrijke geldschieters en sponsors en zijn het de managers en bestuurders van de multinationals die de wereldeconomie sturen, die deze fondsen aanwenden om hun invloed uit te oefenen.

Zelfs charitatieve organisaties zijn verworden tot kweekvijvers van machtsblokken, zij beheren miljarden en wenden die niet aan voor het lenigen van de nood, maar om hun macht, invloed en management uit te breiden zodat ze monopolistisch mondiaal mede bepalend zijn voor wie wel hun barmhartige steun ontvangt of wie niet.

De wereld is een dorp geworden, waarin de eens vrije burgers tot de lijfeigenen van de onzichtbare kasteelheren en roofridders zijn verworden, waarbij diezelfde burgers gecontroleerd en gemanipuleerd worden door mechanismen die zij niet meer kunnen controleren of beheersen en waar niemand meer weet wie wat en hoe staat, allen lopen achter achterhaalde vaandels en leuzen aan, vaandels die alle kleur en glans allang geleden hebben verloren en achter ideologieën die geen enkele daadwerkelijke invloed meer kunnen uitoefenen op het grote schaakbord van de monopolisten.

Kapitalist, activist, communist, fascist, rascist, het zijn loze etiketten, brallende woorden die iets duiden wat er niet meer is, die ons een schijn van herkenning moeten geven evenals links en rechts, liberaal, of sociaal het zijn dinosaurussen die uitgestorven zijn, alleen weten ze het zelf nog niet en de kiezer, de burgers in dit mondiale spel, ach die weten het wel, maar ze zijn verweesd en op zoek naar nieuwe funderingen waarop ze kunnen bouwen en vertrouwen, maar wie alles overziet weet dat we afstomen op een nieuwe maatschappij waarin de wereld wordt verdeeld in economische machtsblokken met als uiteindelijk resultaat, twee werelden op deze aarde.

Zij die deel uitmaken en zich aanpassen en onderwerpen aan de totaal gecontroleerde samenleving en dus profiteren van de “welvaart” en zij die de nieuwe paria’s van de mondiale wereld worden, zonder rechten en afhankelijk van de kruimels die overblijven.

Doemdenken ? ben ik gek en gestoord ?

Vraag u zich eerst eens af, wie beheerst de gezondheidszorg, wie beheerst de energie, wie bepalen de voedselstromen, wie beheersen de geldstromen en investeringen, wie bezitten de patenten, wie hebben de meeste expertise en wie hebben nu al invloed op universitaire opleidingen, wie leveren de politici en wie zitten in de nationale en internationale bestuursorganen, wie beheersen de “vrije” en “onafhankelijke” media en tenslotte wie zijn grensoverschrijdend bijna onaantastbaar.

Zijn dat onze politici, onze lokale en nationale ambtenaren, partijen, vakbonden, de G6 of G7 of zijn dat die schimmige en ongrijpbare machten die hun eigen agenda’s, wetten en controle apparaten hebben en die ongecontroleerd hun immense macht meer en meer uitbreiden.

Blijf vooral links en rechts denken, blijf in wij en zij denken, zij zullen u eeuwig dankbaar blijven.