Eerbied voor moeder aarde.

 Uit het ethisch bankieren van de Rabobank, de weigering schaliegaswinning te financieren, spreekt eerbied voor moeder aarde en daarmee voor het algemeen belang. Hoe behartigenswaard deze stellingname ook is, op het beleid zal hij helaas geen enkele invloed hebben. Het begrip ‘Eerbied’ kun je nu eenmaal niet op je boterham smeren, en daar draait het primair om op het Binnenhof. Daarbij doet de kleur van de coalitie er niet toe.

Dit impliceert dat eerbied voor onze aarde, die wij te leen hebben van onze kinderen, via de stembus nooit tot zijn recht kan! komen. Zolang dit rechtskundig inzicht ontbreekt in onze Residentie, zal het beleid respectloos met de aarde en zijn levende have blijven omgaan. Enkel (in het geval van schaliegas) zullen de olieconcerns en hun aandeelhouders daar ‘tijdelijk’ wel bij varen. Het egoïstische welvaren waar ons kroost, toch onze eerste zorg!, op zeker moment de rekening van gepresenteerd zal krijgen.

Voor het doorbreken van deze moedeloos makende realiteit zou ons partijpolitieke bestel, met zijn periodiek terugkerende spectaculaire doch uitzichtloze stembusstrijd, in alle openheid publiekelijk ter discussie gesteld moeten worden ‘als ondoelmatig’. Hopelijk ziet de publieke omroep, als voorvechter van de publieke zaak, hier brood in. Onze aarde, als publiek niemandsland, snakt er naar.