Vreedzame coëxistentie.

Bij de presentatie van het boek ‘Geleerd en Gelovig’ op 2 december in Leiden, merkte premier Balkenende op dat geloof en wetenschap beide op de waarheid mikken, en beide geven toe: die waarheid krijgen wij niet in de vingers. Uiteraard bedoelde hij dat letterlijk. In figuurlijke zin beginnen we echter steeds meer grip te krijgen op die waarheid, dankzij het groeiende besef dat geloof en wetenschap niet conflicteren, zoals Balkenende ook aangaf, omdat zij de twee integrerende delen zijn van die ene waarheid. Waarheidsgetrouw gesproken zijn ze daardoor geen concurrenten van elkaar, maar zijn ze geroepen tot vreedzame coëxistentie, hoe ongrijpbaar het begrip waarheid desondanks zal blijven.

Ditzelfde geldt voor democratie. Gelijk geloof en wetenschap conflicteren links en rechts namelijk ook niet, omdat zij de twee integrerende delen zijn van die ene democratie. Democratisch gesproken zijn liberalen en socialisten daardoor geen concurrenten van elkaar, maar zijn ze geroepen tot vreedzame coëxistentie, hoe ongrijpbaar het begrip democratie desondanks zal blijven.

Het behoeft geen betoog dat voor de maatschappelijke vertaling van die vreedzame coëxistentie ons partijpolitiek bestel ‘hét’ struikelblok vormt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het adequaat aanpakken van de wereldproblemen, of het verwerkelijken van de Millennium doelstellingen niet van de grond kan komen, maar blijft steken in mooie woorden van elkaar beconcurrerende(!) partijpolitici, die daardoor het ‘power to the people’ ideaal onderling verkwanselen. Waarvoor ze nota bene nog vorstelijk betaald worden ook, van onze centen.

Bron: Friesch Dagblad, 3 december '08.