Struisvogelpolitiek.

In wezen komt de kredietcrisis neer op het falen van het financiële systeem, dus van het denken van financieel deskundigen, waar het een product van is. Een product dat (getuige de kredietcrisis) geen zekerheid biedt, dus niet te vertrouwen is. Dit houdt in feite in dat er geen einde zal komen aan de krediet- of vertrouwenscrisis, zolang de oplossing wordt verwacht van financieel deskundigen. Hun financiële denkracht, hoe fenomenaal ook, schiet eenvoudig tekort om het wantrouwen te doorbreken, waaraan dat denken debet is. Paradoxaal genoeg zijn zij wel de aangewezen figuren om die broodnodige doorbraak te realiseren. Alleen vergt dat van hen de grootheid ruiterlijk te erkennen dat hun financiële denkkracht fundamenteel tekortschiet om daadwerkelijk grip te krijgen op de kredietcrisis. De erkenning die duidelijk maakt dat zowel het Amerikaanse reddingsplan van 700 miljard dollar als het Nederlandse vangnet van 20 miljard euro, schoolvoorbeelden zijn van pure struisvogelpolitiek.

Bron: Media.