Freedom next time
De onderstaande lezing heet net als het boek, Freedom next time. Dit boek is bedoeld als medicijn tegen de propaganda die zo vaak vermomd gaat als journalistiek. In deze lezing kritiek op de journalistiek, oorlog in de journalistiek, propaganda en stilte en over hoe de stilte gebroken kan worden.
Het begon allemaal 80 jaar geleden met een man Edward Bernays. Bernays verantwoordelijk voor de eerste poging om de publieke opinie te manipuleren via het onderbewustzijn. Hij zei ooit: "De onzichtbare regering is de echte leidende elite in Amerika", hij refereert hier aan de journalistiek. Niet lang hierna werd corporate media uitgevonden. Het is een geschiedenis waar weing tot geen journalisten over schrijven of van weten en de oorsprong ligt in de tijd dat corporaties gingen adverteren. Om adverteerders te werven moesten de nieuwe media respectabel zijn, "pilaren van de gevestigde orde" objectief, accuraat en gebalanceerd. ( zoals Fox News Network )
De eerste scholen voor de journalistiek werden opgezet en een web van neutraliteit werd om de professionele journalisten gesponnen. Het recht van vrijheid van meningsuiting was al snel geassocieerd met de nieuwe media. Wat de gewone man op straat niet wist, was dat alle professionele journalisten alleen uit officiële bronnen hun nieuws haalde en dat is niet veranderd tot de dag van vandaag. Kijk maar in de kranten van vandaag en kom tot de ontdekking dat in alle kranten precies hetzelfde nieuws staat. Meestal afkomtig van het ANP. Misschien met een net iets andere invalshoek, maar het gaat vooral over nieuwe regels die de staat gaat invoeren, of de nieuwe gadgets van een multinational, in een jasje van journalistiek. Uiteraard ontaarde dit systeem al snel in een propaganda machine waar de sovjet unie jaloers op zou zijn geweest in de koude oorlog.
Neem mee in overweging dat deze onzichtbare regering door de jaren heen is gegroeid en gerafineerder is geworden.In 1983 had de Principle global media nog 50 corporaties, de meeste Amerikaans. In 2002 was dit aantal al gedropt naar 9 corporaties. Vandaag de dag zijn het er nog 5. Rupert murdoch voorspeld dat er in de toekomst nog maar 3 zullen zijn, wereldwijd en zijn netwerk is daar natuurlijk 1 van.
Deze concentratie van macht is natuurlijk niet exclusief in de Verenigde staten. De BBC heeft bijvoorbeeld het voornamen om ook uitzendingen voor Amerika gaat verzorgen omdat, ook de Amerikanen de principiele, objectieve, nieuwsberichten waar de Big Brother Company bekend om staat. (je mag hier lachen het is als grap bedoeld.)
Kijk naar de verslaggeving over de oorlog in Irak, slechts 2% van de berichtgeving was anti-oorlog. Zelfs vandaag de dag gelooft nog 60 % van de Amerikanen dat Sadam housein direct gelinkt was aan Al-Qaida. De andere 98% ging vooral over het rechtvaardigen van Bush en Blairs claim dat er WMD's waren en dat ze gelijk hadden om Irak binnen te vallen. Nu weten we dat de BBC en andere nieuwsmedia gebruikt zijn door geheime diensten als MI6 en de CIA tijdens de operatie mass appeal MI6 agenten hadden verhalen verspreid over de massa vernietigings wapens die sadam onder de paleizen en geheime ondergrondse bunkers zou hebben verstopt. Maar dit is echter niet het hele probleem, want zonder MI6 hadden de proffesionele media hetzelfde resultaat geleverd. Luister naar de BBC man in Whasington, net na de invasie in Irak “Er is geen twijfel” ,vertelde hij aan kijker overs de hele wereld, “dat het verlangen om goed te doen en de Amerikaanse manier van leven over de hele planeet uit te zaaien belangrijk is”. In 2005 schreef dezelfde verslaggever over “Lord of the invasion” Paul Wolfowitz: “Dit is een man die echt gelooft in democratie en A grassroots movement”, dit was voor de affaire bij de wereldbank.
Vandaag de dag is er nog niet veel veranderd we weten inmiddels bijna allemaal dat er geen WMD's waren in Irak, maar toch praat men in de mainstream media niet over illegale actie, misbruik van macht of gebaseerd op leugens. In plaats daarvan staat er nu wel eens dat het een fout was, maar ondertussen vallen er nog dagelijks honderden onnodige doden in Irak en Afghanistan.
Een van mijn favoriete verhalen uit de koude oorlog is dat van een groep journalisten die door Amerika reizen en aan het einde van de dag word naar hun impressies gevraagd. “Ik moet je vertellen” zei een van de journalisten. Dat we verwonderd waren na het lezen van al de kranten en tv kijken elke dag dat alle meningen op de belangrijke punten dezelfde zijn. Om dat resultaat te bereiken in ons land moeten we journalisten hun nagels eerst uitrekken. Hier hoeven jullie dat allemaal niet te doen. Wat is jullie geheim?
Wat is het geheim?
Het is een vraag zelden gesteld in op redacties van mainstream media en op mediascholen.
Terwijl dit misschien wel de belangrijkste vraag is die je als journalist jezelf kan stellen. Miljoenen levens hangen ervan af.
Tot zover mijn poging een gedeelte van deze lezing te vertalen.
kijk hier de hele lezing van John Pilger, Journalist en filmmaker.
(een van de weinige echte journalisten, in mijn ogen)