Beveiliging Ayaan.

Geen dreumes, maar reus.

Volgens redacteur Marc Chavannes zet Nederland zich in de wereld te kijk als een land van zuinige onprincipiële dreumesen, door het Haagse besluit te stoppen met het beveiligen van Hirsi Ali buiten onze landsgrenzen (NRC Handelsblad, Opinie & Debat, 13/14 oktober). Ter ontzenuwing van deze aantijging zal Den Haag óók Ayaans beveiliging in Nederland openlijk ter discussie moeten stellen, hoe ongerijmd dit ook klinkt. Die discussie roept namelijk de vraag op of de niet aflatende ‘persoonlijke’ strijd van Ayaan tegen de islam en zijn stichter wel strookt met het ‘onpersoonlijke’ algemeen belang, waarover het beleid in een democratie (met zijn scheiding van kerk en staat) primair hoort te waken. De vraag die dwingt tot de constatering dat anno 2007 het algemeen belang nooit uit de verf zal komen door de strijd aan te binden tegen welke geloofsovertuiging dan ook, maar enkel door zich vreedzaam in te zetten voor de effectuering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Het ultieme politieke doel dat geen enkele geloofsovertuiging uitsluit, wat impliceert dat de strijd die Ayaan voert niet strookt met de strijd waar het in ‘dé’ democratie om draait: “Het Algemeen Belang, zoals dat spreekt uit het wereldwijd aangehangen VN- of mensenrechtenideaal”. Om die alomvattende (vredes-)strijd handen en voeten te geven, zal aangestuurd moeten worden op een grondige reorganisatie van de VN, waartoe artikel 109 van het Handvest alle mogelijkheid biedt. Wat die broodnodige reorganisatie betreft moet in het bijzonder worden gedacht aan de opheffing van de ondemocratische (vetorecht!) Veiligheidsraad. Diens primaire verantwoordelijkheid, de handhaving van de internationale vrede en veiligheid, zal daarbij overgeheveld moeten worden naar de Algemene Vergadering. Dit orgaan kan zich daardoor eindelijk ontwikkelen van een ongeloofwaardige mondiaal praatcollege, waarin de VS de scepter zwaait, tot een geloofwaardig mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat op basis van de alom onderschreven mensenrechten en onze ongeëvenaarde ‘know how’ op elk terrein een wereldbeleid van de grond weet te tillen, waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat kunnen worden aangepakt, tot in lengte van dagen. Een beleid dat zodoende kan rekenen op de steun van de totale wereldbevolking, wat onontbeerlijk is voor de totstandkoming van een wereld waarin komende geslachten worden behoed voor de gesel van de oorlog (preambule Handvest der Verenigde Naties).

Als VN-lid zou Nederland het voortouw kunnen nemen voor die baanbrekende algemene VN-conferentie ter herziening van het Handvest, op termijn resulterend in het verwezenlijken van het mensenrechten- of vredesideaal. De verwezenlijking die redelijkerwijs gesproken een geweldloos einde zal maken aan de geharnaste strijd van Hirsi Ali en daarmee een definitieve punt zal zetten achter de emotionele discussie over het stoppen van haar bewaking. Kortom, het onbegrip dat Den Haag bij Salman Rushdie, Marc Chavannes en tig anderen (zowel binnen als buiten Nederland) heeft opgeroepen zal ruimschoots gecompenseerd worden door het verstrekkende (persoonlijke, partijpolitieke en nationale belangen overstijgende) Haagse initiatief tot fundamentele hervorming van de Verenigde Naties, waar op termijn de totale wereldbevolking (dus óók Ayaan Hirsi Ali en haar schare geestverwanten) de vruchten van zal plukken. Waar uit maar weer eens blijkt waarin een klein landje groot kan zijn, dat het verdient als reus in plaats van als dreumes gekarakteriseerd te worden door het spraakmakende journaille.