Kwamtum gedachte een brug tussen wetenschap en spiritualiteit
Verbondenheid met alles en goddelijkheid in alles klinkt pantheïstisch en zelfs clichématig. Toch zijn beide diepgaande inzichten van de oosterse filosofie en van de kwantumfysica. De diepgaande waarheid ervan wordt zo gemakkelijk versluierd door het universele karakter ervan. Het lijkt enerzijds bijna op het intrappen van een open deur: hoe zou er niets kunnen zijn dat twee dingen van elkaar scheidt? Als ze werkelijk door een leegte van elkaar zijn gescheiden, hoe kunnen ze dan met elkaar communiceren?Als er letterlijk niets is dat ze scheidt, moeten ze logischerwijs met elkaar verbonden zijn.
Om deel te kunnen maken van het uni-versum moet alles met elkaar verbonden zijn, er is geen andere mogelijkheid.
Dit is een cruciale conclusie uit: Ervin Latszlo model. (zie video)
Op het diepst mogelijk niveau is het stoffelijke universum een non lokaal kwamtumveld. Een van de meest verbluffende ontdekkingen, voortgekomen uit experimenten met non-lokaliteit is, dat alles in het universum verboden moet zijn, omdat het universum als een minuscuul kwamtumsysteem is begonnen, en omdat alle bestanddelen die ooit tot een kwamtumsysteem hebben behoord altijd met elkaar verstrengeld blijven, ongeacht hoe groot de afstand ertussen in de ruimte ook is.
De vraag is; hebben we er concreet wat aan om dit te weten? Binnen het kader van milieubewust denken en doen, kan het van waarde zijn en ook om bepaalde mentale verschijnselen te bepalen, zoals een transpersoonlijk resonans van individueel naar individueel bewustzijn (telepathie) en zien op afstand (helderziendheid).
Al sinds de jaren zeventig is bekend dat deze fenomenen tot het non-lokale verschijnsel behoren., en dat ze niet met elektromagnetische hulpmiddelen kunnen worden afgeschermd. Non -lokaliteit verwijst naar het merkwaardig aspect van de kwantumtheorie dat zegt dat als twee of meer deeltjes eenmaal in dezelfde kwantumtoestand komen te verkeren, ze voorgoed met elkaar zijn verbonden; ze behouden een coherente correlatie en blijven met elkaar communiceren zelfs als een ervan van het ene eind van het universum naar het andere wordt getransporteerd. Dit roept het beeld op van een ''bezield universum'': een universum met een weefsel van informatieverbindingen of kwantumholografie Kwantum Holography.
Déjà vu
Ik wil als concreet voorbeeld het Déjà vu verschijnsel nemen, een veelvoorkomende subjectieve ervaring die mensen opdoen als ze bijvoorbeeld in voor de eerste keer oude plaatsen of bouwwerken betreden zoals een kathedraal en die dan het gevoel hebben het al eerder te hebben bezocht terwijl men weet dat niet het geval is.
Vaak wordt dit fenomeen verklaart vanuit de reïncarnatie theorie maar ik wil het nu belichten vanuit de begrippen van de kwantumtheorie.
Welk mechanisme zou er verantwoordelijk zijn voor het gevoel van herkenning? De combinatie van kwantumholografische informatie en het A-Veld doet een voortdurende afwisseling van informatie vermoeden tussen objecten en de omgeving maar toch ook van sporen die onze eigen geest in het A-veld heeft achtergelaten. Zowel de plaats of de kathedraal zenden een aura uit in de form van holografische informatie die door de andere partij wordt opgevangen. Dat verklaart ook het feit dat meerdere mensen die op gelijkgestemde frequentie zitten, gelijktijdig dezelfde Déjà vu ervaring kunnen hebben. Op grond van dit principe kunnen we ook het gevoel van herkenning dat we kunnen hebben bij een ontmoeting met een onbekend iemand waarbij we het gevoel krijgen die persoon al goed te kennen.
Afgeslotenheid versus verbondenheid
We zijn als individuen met alles en iedereen in constante verbinding ook al zijn we ons misschien niet altijd van dit feit bewust. Sinds de mens heeft gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad zijn ook de afgeslotenheid en eenzaamheid geboren. Plotinus>wist dat. Maar Plotinus wist ook dat er toen geen andere weg was dan deze afgeslotenheid en eenzaamheid. En blijkbaar voelde hij ook, dat de mens enkel door dit individuatieproces tot die vrijheid terug kon keren, die hij verloren had toen hij proefde van de vruchten van de kennis.
Het zich losrukken van de eenheid en goddelijkheid was noodzakelijk om je als vrij individu te profileren.In de westelijke traditie verloopt het proces van zelfbewustzijn in fases waarbij het logisch denken centraal staat. Totaal anders is gesteld in de Oosterse filosofie. Je hoeft hier alleen maar te ontwaken tot je oorspronkelijk Zelf. Er is geen proces, geen weg, geen methode. De verbondenheid met alles en je ware natuur heeft voor het boeddhisme niets met tijdsbeleving te maken. Het ''Kennen" is onmiddellijk, plotseling en niet in de zin van tijdsbeleving en daarom is het werkelijk on-middel-lijk.
Kwamtum gedachte een brug tussen wetenschap en spiritualiteit
In een van mijn eerdere artikels Kosmisch bewustzijn Heb ik al aangegeven dat ons bewustzijn geen prerogatief is van de hersenen: Een zekere vorm van bewustzijn is aanwezig in alle dingen in de natuur; er zijn geen bewijzen dat het beperkt is tot onze hersenen. Het is duidelijk dat ook dieren bewustzijn bezitten en zelfs lagere levensvormen zoals; vissen en insecten en planten en bacteriën. We zouden in alle objectiviteit kunnen stellen dat bewustzijn in de kosmos van even fundamenteel belang is als energie. Zoals energie zich bundelt tot steeds complexere configuraties, zijn er met deze configuraties steeds complexere vormen van bewustzijn verbonden. Het bewijs voor bewustzijn in het kwantum is ook een even indirecte waarschijnlijkheid als dat voor het bewustzijn van onze medemens.
Als subject zijn we alleen in staat ons eigen bewustzijn te kennen, al het overige is niet meer dan een conclusie.
Het concept en de implicaties van deze diepgaande inzichten vragen ons om onze voorstellingsvermogens te verleggen en het omhelzen van een totaal nieuw inzicht in de aard van de werkelijkheid, een werkelijkheid waarin alles wat we kennen, alles wat bestaat, is afkomstig uit een geïnformeerde Veld van kwantumpotentie.
Tenslotte waarom hebben we de kwantumfysica nodig om ons iets te bevestigen wat de Oosterse wijsbegeerte al eeuwen lang wist?
Ik kan alleen een antwoord geven voor mezelf en dat is dat ik het als een grote geruststelling ervaar om te weten dat ook de moderne wetenschap een overeenkomstig beeld heeft van de kosmos en de werkelijkheid als de Oosterse spiritualiteit.
Conclusie: Oost en West, hersenen en hart, voelen en denken, spiritualiteit en wetenschap. Dit alles moet in coherente verbinding staan met het universum .............
Hoe kan het lichaam spreken als er geen hart is?
Hoe kan het lichaam zoeken als het hart niet zoekt?
Mevlana-Rumi
