Hoe lang moet jij werken voor een Big Mac?
Di 24 Oktober 2006 20:12 |
Frank |
3368 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
De BIG MAC INDEX: voorspelt wisselkoersen door lokale prijzen van McDonald’s Big Mac in verschillende landen met elkaar te vergelijken. Een variant op de Big Mac Index laat zien hoe lang mensen moeten werken om een Big Mac, de populaire hamburger, te kunnen kopen.
Het Britse tijdschrift The Economist introduceerde de Big Mac Index in 1986 als een gimmick, maar tegenwoordig staat de index in hoog aanzien bij zowel wetenschappers als speculanten. De Big Mac Index is gebaseerd op de koopkrachtpariteittheorie (purchasing power parity, PPP): als de markt de vrije hand krijgt, zullen wisselkoersen egaliseren zodat een mandje met dezelfde boodschappen in verschillende landen even duur wordt. Uiteindelijk zal de verhouding tussen twee munten gelijk zijn aan de verhouding tussen de koopkracht in beide landen.
In het mandje van de Big Mac Index ligt een Big Mac. Een ideaal artikel, zo meent The Economist, want de Big Mac wordt in zo’n dertigduizend filialen in meer dan 125 landen met precies dezelfde ingrediënten op precies dezelfde manier gemaakt.(1) Door de prijzen van een Big Mac te vergelijken, kun je bepalen of een munt over- of ondergewaardeerd is, en dat is waardevolle informatie om wisselkoersen te voorspellen.
De Big Mac Index is voer voor speculanten. Soros Fund Management (SFM, het fonds van speculant, filantroop en activist George Soros) gaf toe dat het bij de introductie van de euro de Big Mac Index nauwlettend in de gaten hield. Toch negeerde SFM op het beslissende moment de index, en dat kwam de speculanten duur te staan. De Big Mac Index bleek de markten beter te voorspellen dan een van ’s werelds meest befaamde fondsen.(2)
Hoe lang moet je werken voor een Big Mac?
De Zwitserse investeringsbank UBS onderzocht in zeventig steden op vijf continenten hoe lang iemand moet werken om een Big Mac te kunnen kopen, waarbij per stad het gemiddelde gebaseerd is op dertien verschillende beroepen. Omdat een Big Mac in zo’n 125 landen op vrijwel dezelfde manier met dezelfde ingrediënten wordt bereid, is het een goede standaard om inkomensverschillen te meten.
Ook deze Big Mac Index levert verrassende gegevens op. Een Amsterdammer moest in 2003 gemiddeld zestien minuten werken om een Big Mac te kunnen betalen (voor een kilo brood is dat negen minuten en voor een kilo rijst ook negen minuten); in Rio de Janeiro 43 minuten (brood: 59 minuten; rijst: 20 minuten) en in Nairobi is dat 185 minuten (brood: 45 minuten; rijst: 70 minuten).(3)
Niet iedereen kan even snel zijn tanden zetten in ’s werelds populairste fast food, als diegene dat uberhautpt zou willen.
Het Britse tijdschrift The Economist introduceerde de Big Mac Index in 1986 als een gimmick, maar tegenwoordig staat de index in hoog aanzien bij zowel wetenschappers als speculanten. De Big Mac Index is gebaseerd op de koopkrachtpariteittheorie (purchasing power parity, PPP): als de markt de vrije hand krijgt, zullen wisselkoersen egaliseren zodat een mandje met dezelfde boodschappen in verschillende landen even duur wordt. Uiteindelijk zal de verhouding tussen twee munten gelijk zijn aan de verhouding tussen de koopkracht in beide landen.
In het mandje van de Big Mac Index ligt een Big Mac. Een ideaal artikel, zo meent The Economist, want de Big Mac wordt in zo’n dertigduizend filialen in meer dan 125 landen met precies dezelfde ingrediënten op precies dezelfde manier gemaakt.(1) Door de prijzen van een Big Mac te vergelijken, kun je bepalen of een munt over- of ondergewaardeerd is, en dat is waardevolle informatie om wisselkoersen te voorspellen.
De Big Mac Index is voer voor speculanten. Soros Fund Management (SFM, het fonds van speculant, filantroop en activist George Soros) gaf toe dat het bij de introductie van de euro de Big Mac Index nauwlettend in de gaten hield. Toch negeerde SFM op het beslissende moment de index, en dat kwam de speculanten duur te staan. De Big Mac Index bleek de markten beter te voorspellen dan een van ’s werelds meest befaamde fondsen.(2)
Hoe lang moet je werken voor een Big Mac?
De Zwitserse investeringsbank UBS onderzocht in zeventig steden op vijf continenten hoe lang iemand moet werken om een Big Mac te kunnen kopen, waarbij per stad het gemiddelde gebaseerd is op dertien verschillende beroepen. Omdat een Big Mac in zo’n 125 landen op vrijwel dezelfde manier met dezelfde ingrediënten wordt bereid, is het een goede standaard om inkomensverschillen te meten.
Ook deze Big Mac Index levert verrassende gegevens op. Een Amsterdammer moest in 2003 gemiddeld zestien minuten werken om een Big Mac te kunnen betalen (voor een kilo brood is dat negen minuten en voor een kilo rijst ook negen minuten); in Rio de Janeiro 43 minuten (brood: 59 minuten; rijst: 20 minuten) en in Nairobi is dat 185 minuten (brood: 45 minuten; rijst: 70 minuten).(3)
Niet iedereen kan even snel zijn tanden zetten in ’s werelds populairste fast food, als diegene dat uberhautpt zou willen.
Bron: Globaliseringdsgids - Aandeelhouder tot Zapatista