Wereldvrede een haalbare kaart.

 De heikele kwestie rond Zwarte Piet is op de VN-agenda gezet. Alleszins begrijpelijk, gezien de link die wordt gelegd met slavernij en racisme. Desondanks vraag ik me of dit agendapunt niet afleidt van de kerntaak van de VN, als geweldloos voorvechter van de wereldvrede. De verwerkelijking daarvan zal de discussie rond slavernij en racisme vanzelf smoren, waarna deze donkere periodes een definitieve plek zullen krijgen in de geschiedenisboeken wereldwijd.

Vraag is alleen of wereldvrede en daarmee het VN-project een haalbare kaart is. Voor het antwoord daarop zal eerst de kleur van die vredeskaart duidelijk moeten zijn. Gelukkig kan daarover geen enkel misverstand bestaan, omdat geen enkele kleur sec zich daarvoor leent, maar enkel alle kleuren van de regenboog.

Voor het uitspelen van die democratische regenboogkaart, zal onze volkerenorganisatie wel eerst grondig verbouwd moeten worden van een organisatie van regeringen, die primair het nationaal belang voorstaan, tot een mondiaal beleidscentrum met bovennationale bevoegdheden, dat primair staat voor het algemene mondiale belang. Die broodnodige verbouwing, waartoe artikel 109 van het Handvest uitdrukkelijk de mogelijkheid biedt, zal vanzelf de uitzichtloze machtsverhoudingen in de VN (en daarmee in de wereld) doorbreken, met alle hoopgevende gevolgen van dien wat de verwerkelijking van het VN- of vredesideaal betreft.

Als VN-lid zou onze regering het voortouw kunnen nemen voor die broodnodige verbouwing. Een huzarenstukje waarmee Rutte, als historicus, geschiedenis zal schrijven op een wijze die Nederland nagedragen zal worden, tot in lengte van dagen.