Rik van Slingelandt en Jeroen Dijsselbloem twee handen op één buik.

 Bij het toekennen van de ton salarisverhoging voor bestuurders van ABN Amro heeft de Raad van Commissarissen de gevoelens in de samenleving volledig onderschat, zoals deze week bleek uit de hoorzitting. Die onderschatting geeft niet alleen blijk van arrogantie, maar ook van een verkeerde inschatting van de leidinggevende rol die banken worden toegedacht. Fictieve gedachten waar niet alleen de banken maar ook het bevoegd gezag blind op varen. Wat dat betreft staan banken en het bevoegd gezag model voor het spreekwoordelijke 'twee handen op één buik'.

Gelukkig begint de samenleving zich zo langzamerhand bewust te worden van deze realiteit, getuige het met de dag groeiende besef dat niet alleen banken maar ook het bevoegd gezag geen doel op zich zijn, maar een nutsfunctie bekleden ten dienste van het belang van het algemeen. Wat dat betreft is hier sprake van een onstuitbaar maatschappelijk bewustwordingsproces, waardoor sluipenderwijs ons parlementair en monetair stelsel fundamenteel ter discussie komt te staan, waardoor zicht ontstaat op de immer gekoesterde rechtvaardige samenleving. Om dit baanbrekende proces in goede banen te leiden is een brede maatschappelijke discussie (BMD) vereist over de invoering van een overkoepelend beleid dat lijnt met het voortgaande bewust- of menswordingsproces.

Voor de totstandkoming van die BMD zullen we begrijpelijkerwijs tevergeefs aankloppen bij de banken en het bevoegd gezag. Met medewerking van de media, zowel de reguliere als de sociale, moet die broodnodige BMD op zeker moment wel in het vizier kunnen komen. Tegen de toenemende geweldloze druk van het geschreven en gesproken woord is in laatste instantie nu eenmaal geen macht bestand.