Onmacht VN inzake Burma.

Naar een relevante VN. 

 

Minister Verhagen wil dat de internationale gemeenschap het Burmese regime desnoods dwingt snel meer hulp en hulpverleners toe te laten. Nederland doet daarom een moreel appèl op de Veiligheidsraad om zich snel uit te spreken. Hoe begrijpelijk ook, daarmee wordt het probleem niet opgelost. Het bewijst slechts de onmacht van de VN om adequaat te reageren. Onmacht die álle VN-lidstaten, inclusief Burma, is aan te rekenen. Met elkaar blokkeren zij namelijk de uitgroei van ‘ónze’ volkerenorganisatie van een irrelevante mondiale praatclub tot een relevant mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat gerechtigd is op elk moment directe humanitaire hulp te verlenen aan de bevolking in rampgebieden. Voor deze lands-, partij- en economische belangen overstijgende uitgroei van onze volkerenorganisatie, is een algemene VN-conferentie ter herziening van het Handvest vereist, waartoe artikel 109 alle mogelijkheid biedt.

Zolang het initiatief tot verzilvering daarvan op zich laat wachten, zal het gemakzuchtig(!) wegzetten van de VN als een irrelevante organisatie met de dag op meer bijval kunnen rekenen. Het doorbreken van deze moedeloos makende trend is een uitgelezen taak voor de media, in het bijzonder de publieke omroep. Via een publiek debat over de noodzaak van VN-hervorming ter leniging van wereldproblemen, moet onze regering namelijk onder een zodanige publieke druk gezet kunnen worden, dat zij zich gedwongen voelt - als democratische(!) VN-lidstaat - het initiatief te nemen tot die broodnodige VN-hervorming. Succes daarbij is verzekerd, ervan uitgaande dat geen macht op aarde zo sterk is als een idee waarvoor de tijd rijp is.

Bron: Trouw, 13 mei.