Wilders ziet door de bomen het bos niet meer.
In het tv-programma Pauw en Witteman van afgelopen vrijdag (7 september), typeerde minister Vogelaar de bijdrage van Geert Wilders aan het WRR-debat als ‘performance’. De PVV-leider is daar ziedend over, waarmee hij aangeeft het zicht op de werkelijkheid volledig kwijt te zijn. Daardoor ontgaat het hem dat De Kamer in wezen slechts fungeert als schouwtoneel, met het Nederlandse volk als toeschouwer. Met de typering ‘performance’ is dan ook niets mis. Integendeel! Ik zie het tenminste als een compliment voor de wijze waarop hij zijn PVV-rol op het Haagsche schouwtoneel vorm weet te geven. Het is alleen jammer dat door die vormgeving de scène zelf, die draaide om het WRR-rapport over islamitisch activisme, niet uit de verf is gekomen. De oorzaak daarvan moet echter niet bij Wilders gezocht worden, maar bij zijn Haagsche ‘mede-performers’. Zij missen eenvoudig het acteertalent van Wilders, waardoor hij abusievelijk alle schijnwerpers op zich wist te richten met zijn grove kwalificaties die geheel buiten de orde waren en daardoor het debat volledig verziekten, ofwel de scène voor het gros van de toeschouwers (en daar draait het toch om in de democratie) volstrekt onverteerbaar maakten.