Live Earth.

De suggestie die door de Live Earth-concerten werd gewekt, dat ‘ons klimaat in een crisis verkeert’, klopt niet met de werkelijkheid. Niet ons klimaat, maar onze aarde als levend organisme (Live Earth) verkeert namelijk in een ernstige crisis, ofwel is doodziek. De klimaatverandering is daarvan een duidelijk symptoom. De bestrijding daarvan - door vermindering van de CO2-uitstoot wereldwijd (Kyoto-verdrag) - is een stap in de goede richting, maar schiet tekort. Voor het behoud van de aarde als ‘levend organisme’ is namelijk meer nodig dan symptoombestrijding. En wel het inzicht dat wij, als mensheid, in feite niet meer zijn dan het (giga-)brein in dat levende (giga-)organisme, waarvan wij zo langzamerhand de werking tot in detail in kaart hebben gebracht, zowel letterlijk als figuurlijk.
Dankzij die fenomenale kennis moeten wij heden ten dage tot een adequate (nationale, partijpolitieke èn economische belangen overstijgende) mondiale aanpak van de doodzieke aarde kunnen komen. De Verenigde Naties bieden daarvoor alle mogelijkheid. Onze volkerenorganisatie zal daarvoor moeten gaan functioneren als coördinerend wereldbrein, dus als kroon op de schepping, wat mogelijk is via een grondige reorganisatie. Met name moet daarbij worden gedacht aan de uitbouw van de Algemene Vergadering (AG) tot mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. De ondemocratische (vetorecht!) Veiligheidsraad zal daarvoor opgeheven moeten worden, met de gelijktijdige overheveling van zijn belangrijkste taak – handhaving van de internationale vrede en veiligheid – naar de AG. Eén en ander moet zijn beslag kunnen krijgen via een algemene VN-conferentie ter herziening van het Handvest, waartoe artikel 109 alle mogelijkheid biedt. Voor de verzilvering daarvan zou onze regering – bij monde van Maxime Verhagen – het initiatief kunnen nemen.