De paradox van het terrorisme(video)

Het moderne terrorisme bestaat al weer zo’n anderhalve eeuw, maar pas sedert ‘elf september’ is het een obsessief thema geworden in het massamediamieke bewustzijn. Hoewel de kans om door een terroristische aanslag getroffen te worden voor bewoners van Westerse landen verwaarloosbaar klein is, is de angst voor ‘het terrorisme’ (krachtig aangeblazen door de massamedia) in deze landen onevenredig groot.

Er worden aan terroristische aanslagen symbolische ladingen toegekend die in geen verhouding staan tot hun materiële inhoud: 9/11 zou een aanval op de vrije wereld inhouden, op de democratie, op het Westen of zelfs het begin zijn van een op handen zijnde nieuwe wereldoorlog. De vrees voor het terrorisme is in het Westen in onze dagen vele malen groter dan de vrees voor de risico’s die geïmpliceerd zijn in onze geavanceerde technologieën. Van de angst voor de effecten van global warming, voor een tweede Chernobyl of voor een niet te stoppen pandemie liggen vermoedelijk slechts weinigen wakker; voor het terrorisme geldt dat niet.

Onder de vermeende terroristische dreiging lijken bewoners van Westerse samenlevingen in toenemende mate bereid om verworven vrijheden op te geven in ruil voor een gevoel van veiligheid. In deze sfeer is er een cascade op gang gebracht van elkaar snel opvolgende maatregelen die geleidelijk aan de democratie en de rule of law uithollen.Rick van Amersfoort en Wil van der Schans stellen vast dat waar het in de zeventiger en tachtiger jaren van de vorige eeuw nog mogelijk was in het openbaar begrip te uiten voor vormen van wat toen ‘gewapende strijd’ heette, dit in het huidige klimaat al snel als ‘sympathie voor terroristische organisaties’ wordt aangemerkt met alle politiële en justitiële consequenties vandien.

In hoeverre wordt gebruik gemaakt van het 'terrorisme' om wetgeving te realiseren, die gericht is tegen de eigen bevolking. Misschien vindt de overheid dit wel nodig, omdat ze voorziet, dat ze vanwege de verdergaande afbraak van de sociale voorzieningen zal moeten optreden tegen die eigen bevolking. Voorzieningen worden tot op het bot uitgekleed, overeenkomstig de Lissabon-akkoorden die in 2000 werden vastgelegd door de EU-lidstaten. De streefdatum voor deze veramerikanisering van het Europese sociale stelsel is 2010.

Noch de strafrechtelijke, noch de culturele reflex zullen het terrorisme geheel doen verdwijnen. Dat wil niet zeggen dat de overheid geen maatregelen moet nemen om dit kwaad te beteugelen, maar daarbij moet zij ervoor waken dat zij niet datgene opoffert wat zij juist zou moeten verdedigen: de democratische Open Society. Anders winnen de terroristen...

Verdrag van Lissabon: Sociale ramp (video)

Bronnen:

• Aan de vooravond van een politiestaat
• Buro jansen en jansen ethiek en maatschappij (pdf)
• Een overzicht van privacy-beperkende wetten sinds '11 september'
• Wikipedia
• Sociale databank Nederland