Gebruikt het Amerikaanse leger, de USAF, buitenaardse technologie?

Geregeld krijg ik informatie uit alle hoeken van de wereld omtrent ufo's enz. Soms gebeurt het dat ik via correspondenten op de hoogte wordt gebracht van vrij geheime, wetenschappelijke projecten die voor de gewone leek worden verzwegen. Thans ontving ik wederom info omtrent 'geclassificeerd', ver gevorderd en anti-zwaartekracht ruimtetuig dat gebruik zou maken van een buitenaards ontwikkelde technologie.
Deze informatie is zo frappant dat ik ze niet voor mij alleen kon houden en ze dan ook aan al onze lezers wil mededelen.


Professor en Dr. Richard Boylan schreef mij het volgende:





Als fatsoenlijke wetenschapper en klinisch raadgever ben ik meer dan 15 jaar werkzaam met personen die beweren een ontmoeting te hebben gehad met een vorm van buitenaards intellectueel leven, een bezoeker vanuit de sterren. Tijdens de loop van dat werk vond ik het noodzakelijk om zo veel mogelijk te leren over werkelijke ufo waarheden en wat de overheid reeds weet over de bezoekers van ginds ver.
Toen informatie over de Ster Bezoekers en hun ontmoetingen met menselijke wezens zich opstapelden begon ik mijn bevindingen te publiceren door ze voor te leggen op nationale en internationale bijeenkomsten, in gespecialiseerde tijdschriften en media-gesprekken. Hierdoor kreeg ik de aandacht van bepaalde figuren, hedendaags of voordien in hogere kringen van regering, militie en agentschappen voor geleerden. Deze individuen besloten om mij bijkomende info door te spelen, wetende dat ik hierdoor een schakel zou vormen met, en de aandacht zou trekken van, een groep mensen die interesse hadden voor zulke informatie. En er ook klaar voor waren.

Mijn medische opleiding in psychologie en antropologie leerde ons de waarde van het eersteklas opzoekingswerk te kennen. Omdat het bestaan en de handelingen van verschillende geheime overheidsinstellingen, die verbonden zijn aan Star vVsitor zaken, niet volmaakt zullen zijn zonder opzoekingen op het terrein, vond ik het mijn taak om - begonnen in 1992- te verkennen, waar te nemen en in bepaalde instanties binnen te dringen (in de meest belangrijke van deze instellingen). Ik veronderstelde dat de kennis die ik verwierf zeer behulpzaam zou zijn voor de ingewijden die mij raadpleegden, om te helpen zich veilig te voelen dat zij geen waarvoorstellingen hadden en dat zulke vooruitstrevende technologiën bestaan.
In feite is de Amerikaanse overheid in het bezit van enkele van deze technologiën. Bovendien deelden honderden ingewijden de informatie die zij bezitten met mij, inclusief info over geavanceerde V.S. tuigen. Zowel hetgeen hen werd verteld door Star Visitors als overgenomen door bedrieglijke militaire eenheden en zo aan boord gebracht van één van deze tuigen i.v.m. een of andere installatie. Dit alles werd toegevoegd aan mijn verhaal over informatie en gegevens omtrent geavanceerde Amerikaanse anti-zwaartekracht toestellen.
Terwijl ik verzamelde of aan mij toevertrouwde gegevens werden bezorgd door anderen, werd mij aanzienlijke informatie bijeenbracht over 'speciale' Amerikaanse ruimtetuigen. Het ligt niet in mijn bedoeling om alles te weten over hetgeen er zich in het V.S.-arsenaal bevindt, niet alles over de operaties en mogelijkheden van het toestel dat ik zou willen identificeren. Wat ik weet wordt hier voorgesteld. Ik heb niets verzwegen.
Op dit ogenblik ben ik op de hoogte van het bestaan van tien soorten vooruitgestreefde 'platformen' die alle in zekere zin anti-zwaartekracht met zich verbinden. Deze tien zijn:
De Northop Grumman B-2 "Spirit" Stealth Bomber, de Aurora, Lockheed-Martin's X-33A, Boeing and Airbus Industries' Nautilus, de TR3-A "Pumpkinseed", de TR3-B "Triangle" (Driehoek), Northrop's "Great Pumpkin" disc (schijf), Teledyne Ryan Aeronautical's XH-75D "Shark" antigravity helicopter, en Lockheed-Martin en Northrop's jointly-developed TAW-50 hypersonic antigravity gevechtsbommenwerper.


Alvorens wij deze tien exotische tuigen onderzoeken is een beknopt overzicht van de verschillende vormen van anti-zwaartekrachtvelden aan de orde.
De meest primitieve anti-zwaartekracht theorie is elektro-zwaartekracht. Deze houdt het gebruik in van miljoenen volt om het omringende veld uiteen te rukken. Resultaat is een vermindering van 89% van de zwaartekracht op kaders in toestellen zoals de B-2 Stealth, bommenwerper en de TR3-B Triangle. Gezien het behoorlijk groot ionisatieveld dat ik waarnam rond de X-22 A is het redelijk goed aan te nemen dat extreem hoge elektro-zwaartekracht ook gebruikt wordt bij dit toestel. De tweede stap is magnetische zwaartekracht. Dit omvat het ontwikkelen van velden in de vorm van ring-oppervlakken, verbonden aan ongelooflijke rmp's, die ook de grote zwaartekrachtvelden uiteen rukken, met de bedoeling dat een tegenkracht ontstaat ten opzichte van de aantrekkingskracht van de aarde. De Britse ruimte ingenieurs noemen dit "dynamisch tegen gewicht". Dit kan gebruikt geweest zijn in eerdere Amerikaanse schotels en prototypes, maar mij werd alleen gezegd dat de geheime drijfkracht van de Nautilus magnetische stuwing was, vrijgekomen door deze technologie. De derde stap bij de gesofistikeerd gebruik in de meer moderne Amerikaanse anti-zwaartekracht tuigen, is directe stuwing en insluiting van de sterke zwaartekracht. Zulk een krachtveld strekt zich in geringe mate uit achter de atomen van element 115, een exotisch element dat door Star Visitor raadgevers aan menswetenschappers geschonken werd op S-4, een geheime basis ten zuiden van Zone 51. Door de blootgestelde zwaartekracht te vergroten en het gebruik van hoge energie via een anti-materie reactor en het dan te geleiden, is het mogelijk om een tuig vanop de aarde op te tillen en de richtingen te veranderen door de ontstane anti-zwaartekracht van hoek te doen veranderen.


Laat ons nu de 10 geavanceerde tuigen in detail onderzoeken. De beschikbare informatie varieert voor elk van hen. In sommige gevallen is meer geweten, in andere zeer weinig.

1) De B-2 Stealth bommenwerper is fabrikaat Northrop-Grumman.
De luchtmacht beschrijft het als "een weinig waarneembaar, zware lange-afstand bommenwerper, bekwaam om binnen te dringen in gesofistikeerde en dichte luchtdefentie schilden". Gepensioneerd luchtmacht kolonel Donald Ware gaf mij informatie van een driesterren generaal die hij kent. Deze verklaarde hem in juli 2005 dat de "B-2's elektro-graviteits systemen aan boord hebben" en dat dit verklaart waarom onze 21 Northrop B-2's ongeveer 1 miljard dollar per stuk kosten.

2) De Aurora SR-33A is een qua omvang middelmatig toestel. Wijlen nationaal veiligheidsraad voorzitter (wetenschapper) Michael Wolf van het niet erkende studiecommité NSC (vroeger MJ-12 genoemd) heeft verklaart dat de Aurora kon opereren op zowel conventionele brandstof als op anti-zwaartekracht stuwsystemen. Hij verklaarde verder dat de Aurora naar de maan kan reizen. Wolf onthulde ook dat de V.S. een klein station hebben op de maan en een kleine waarnemingspost op Mars(?). Dus betwijfel ik dat Dr. Wolf de Aurora zou karakteriseren, tenzij het reeds een soort ruimtetuig was dat zulke trips maakte. Hij onthult bovendien dat de Aurora actief is buiten Zone 51 (Groom Dry Lake Air Force Station) en wel in de noord-oostelijke hoek van de Nellis AFB regio, ten noorden van Las Vegas, Nevada.

3) De L.M. X33-A, militair ruimtevliegtuig, is een "prototype" van een andere Lockheed, het herbruikbaar enkelvoudig ruimtetuig, het "Nationaal Ruimtevliegtuig". Lockheed-Martin (L.M.) zegt niet veel over de gevleugelde, deltavormige X-33 Ventura Star, behalve; "wij werken eraan". Op dit niveau van ontwikkeling voor zijn openlijk Space Plan programma heeft L.M. reeds langer zulke prototypes gebouwd, alsook een niet erkende militaire versie, die ik X-33 A gedoopt heb. Het toevoegsel 'A' staat voor anti-zwaartekracht. Kolonel Donald Ware (USAF), vertelde mij dat hij onlangs geleerd heeft van een driesterren generaal dat de Venture Star X-33 elektro-zwaartekracht systemen aan boord heeft. Dit verzekert virtueel dat de niet erkende versie van de militaire anti-zwaartekracht de X-33 A, wel degelijk elektro-zwaartekracht aan boord heeft. Het is mogelijk dat wat ik de X-33 A noemde, de Aurora is die Dr. Wolf omschreef.

4) De Lockheed X-22 A is een tweepersoons schijfvormig jachtvliegtuig. Wijlen kolonel Steve Wilson (USAF), verklaarde dat militaire astronauten oefenden op een geheime ruimteschool, gescheiden van de normale luchtmachtschool op Colorado springs, CO. Deze militaire astronauten werkten dan buiten Beal en Vandenberg luchtmachtbasis in Noord-Californië. Vanaf deze basis vlogen de astronauten regelmatig dwars door de atmosfeer en weg in de ruimte. Eén van de toestellen die ze gebruiken, zegt kolonel wilson, is een X-22 A. Een andere informant "Z" alias "Jesse" die vroeger bij NSA werkte zei me dat de LX 22-A jager uitgerust is met neutrale deeltjes bestraalde en geleide wapens die optisch en ook radar onzichtbaarheid mogelijk maken en dat hij zich kan ontplooien voor wereldwijde acties vanaf de nieuwe USA ruimte-hoofdkwartieren, gevestigd in harde ondergrondse gebieden, beneden 13, 528 voet in de…wildernis, 80 mijl ten oosten van Salt Lake City. Onlangs hoorde ik het volgende van een legeringenieur, eerder TDY bij NASA, wiens naam niet zal vernoemd worden op eigen verzoek. Hij bevestigde dat Lockheed de X-22 A heeft gemaakt, de tweepersoons anti-zwaartekrachtschijf die ik zag testvliegen in een canyon die grenst aan de belangrijke zone Area 51. Hij legde uit waarom de X-22 A zo zenuwachtig bestuurd wordt tijdens de testvlucht. Hij zei dat in de originele X-22 A een standaard hoogtemeter ingebouwd was, maar dat zulk een instrument foute gegevens doorgeeft in het anti-zwaartekrachtveld van het toestel en zo de ruimte-tijd verbuigt. Hij had aanbevolen dat ze daarentegen een gradenmeter zouden gebruiken die beter zou werken. Ogenschijnlijk werd zijn voorstel uiteindelijk toch aangenomen, want in meer recente jaren heb ik de X-22 A's veel zachter en vol vertrouwen zien vliegen op grote hoogtes boven en nabij Zone 51. Een andere zegsman wiens identiteit ook privaat moest blijven, legde een verband tussen operationele details rond militaire ontplooïngen rond de schijf die lijkt op de X-22 A. Hij meldt: "Tijdens operatie Desert Storm had een 'nabije verwante' van mij het bevel over een marine-afdeling bij het front. Twee foto's die mijn verwante in beslag nam van één van zijn officieren toonden:
a. Een groot schijfvormig toestel, onbeduidend tegenover onze mannen, dat een grote lichtstraling verspreidde.
b. Waar mensen, uitrusting enz. gestaan hadden bleef enkel een donkere antracietkleurige vlek over op de woestijngrond. Wij beschikten reeds een tijdje over deze technologie. De beschreven schijf was duidelijk een anti-zwaartekracht, een zwevend ruimteplatform voor wapens in het VS arsenaal. Waarschijnlijk was het de tweemansbestuurde Lockheed X-22 A, de echte Dark Star, waarvan de onbemande besturing een "cover" programma is om het bestaan te verdoezelen van deze bemande schijf, de X-22 A. Verder zegt de als "Z" genoteerde persoon dat de echte bemande schijven waren uitgerust met de nieuwste 'neutrale deeltjes' stralingswapens, die het doel apart nemen op moleculair niveau. Star Visitor toestellen verbranden geen menselijke wezens. Enkel militaire gevechtsvliegtuigen zijn zo ontwikkeld en verspreid. Dus heeft het bovenvernoemde rapport niets te maken met eender welke buitenaardse gebeurtenis.

5) De Nautilus is een ander ruimtetuig,een geheim militair toestel dat werkt op magnetische trillingen. Het opereert vanuit de nieuwe, niet erkende hoofdkwartieren van het V.S. ruimtecommando, diep onder een berg in Utah. Het maakt tweemaal per week een trip naar het geheime militaire intelligentie-ruimtestation, dat zich de laatste 30 jaar bevond in de diepste ruimte en bemand is met Amerikaanse en Russische (nu CIS) militaire astronauten. Hij wordt ook gebruikt voor supersnelle bewakingsopdrachten, gebruik makend van zijn bekwaamheid om binnen te dringen in ruimtedoelen in de verste ruimte, een richting die meestal niet wordt verwacht. Het toestel is gemaakt door Boeing's Phantom Works nabij Seatlle, samen met EU Airbus Industries, de Engels-Franse tegenhanger. Tijdens een reis naar de staat Washington enkele jaren geleden had ik een gesprek met een ex-Boeing medewerker die werkte bij Phantom, de afdeling van de zwarte projecten (ruwweg de gelijke van Lockheed's Skunk werken). De uitvoerder bevestigde dat ik al eerder leerde van een insider; dat Boeing een team vomrde met Europa's Airbus om de Nautilus te maken.


6) De TR3-A "Pumpkinseed" is een supersnel tuig. De bijnaam verwijst naar zijn dunne ovale luchtkader waarvan de vormen lijken op zaad. Het kan het geïdentificeerde tuig zijn dat stuwontstekingskracht gebruikt voor aandrijving in een sub-hypersonisch (supersonisch) regime, en ook anti-zwaartekracht gebruikt voor massavermindering of bijkomende drijfkracht op hogere snelheidsniveaus. Als luchtademers kunnen deze PDW's theoretisch een hypersonisch toestel tot Mach 10 gaan op een hoogte van bij benadering 180.000 voet. Om kracht te geven aan een transatmosferisch tuig zouden diezelfde PDW's in staat zijn het toestel te brengen tot de rand van de ruimte, als er wordt overgegaan tot raket-systeem.


7) De TR-3B Triangle "Astra" is een groot driehoekig anti-zwaartekracht toestel in de US-vloot. Insider Adgar Rothshild schreef erover in zijn boek; "Alien Rapture". Ook NSA informant "Z" bevestigde dat de TR-3B actief is. Hij zei: "TR-3B is een codenaam voor hetgeen iedereen op aarde gezien heeft. Het is wat er in de november 2000 editie van Popular Mechanics stond, Lenticular Reentry Vehicle, een nucleair aangedreven vliegende schotel waarvan de eerste versie operationeel werd in 1962. Het werd gebruikt in het begin van de golfoorlog met elektromagnetische laserkanonnen. Gedurende drie uur bliezen de TR-3B's alles op wat in zicht kwam. De Stealth Fighters hadden veel lol voor de rest van de dag, tot de volgende avond. Dan volgden bombardementen vanop grote hoogte door B-52 Strato-Fortresses. Zij dumpten al de overgebleven munitie van het Vietnam tijdperk. Eén derde ontplofte en de rest was nep. De TR-3B werd getest sinds de jaren 1960 maar werd pas geperfectioneerd in de laatste acht jaren (1992). Het is een namaaksel van hetgeen Truman eerst zag, 'het Roswell halfcirkelvormig tuig'. Het heeft afdelingen (vakken) gebouwd door skunk (Lockheed-Martin basis in Palmdale, CA) en Boeing (Phantom, Seattle). Het is gevestigd in Utah. "Z" herinnerde zich dat de US commando's hun eerste hoofdkwartieren gevestigd hadden nabij King Mountain, de grootste berg in de regio Oost-Wasatoh Range van Salt Lake City, Utah.


8) Northrop maakte een schijf zonder bestemming die ik "Great Pumpkin" noemde (Hoge Piet) vanwege zijn frisse goud-oranje gloed. Ik zag de testvlucht in 1992 boven Groom Range in Zone 51, Nevada, daarna 60 mijl ten noorden van L.A. in de Tchachapi bergen ten oosten van de basis Edwards, diep in de bergen.Ik zag hem ook in de zone 51/S-4. Als zij energie krijgen ontstaat de karakteristieke felle gloed, waarschijnlijk door ionisering.

9) De XH.75 D of Shark anti-zwaartekracht helikopter is gemaakt door TRAC in San diego. De teruggevonden toestellen (ufo's) werden toegewezen aan het Nationaal Erkennings Instituut


10) De TAW-50 is een hypersonische antizwaartekracht bommenwerper. Een medewerker van defentie vertelde mij erover. Hij werd ontwikkeld begin jaren 1990. De technologie toont aan dat defentie niet faalde in het gebruik van wrakken van verschillende gestrande ufo's. De TAW-50 kan snelheden halen tot Mach 50 maar de tussenpersoon noemt dit 'een zeer behoudende schatting'. Omdat Mach-1, 1.225 km/u is zou de TAW-50 dus sneller vliegen dan 38.000 mijl per uur. Ter vergelijking: De snelheid die nodig is om aan de aardse zwaartekracht te ontsnappen is 25.000 m/u. Dus TAW-50 is in staat om de ruimte in te gaan en doet het dus. Zijn geleverde kracht wordt aangevoerd door een nucleaire generator die "Normal Inert" is. Het ruimtetuig gebruikt elektromagnetische - ijzerachtige kracht door kleine kogeltjes onder te dompelen in zwaar water (deuterium) en speciaal ontwikkelde bochtige supergeleidende magneten, die enorme hoeveelheden vrije elektroden voortbrengen als zij in deterium worden ondergedompeld. De TAW-50 heeft vier bemanningsleden, maar hij vliegt zo snel dat computers hem moeten geleiden. Deze werden ontwikkeld door ACC, dat ze afleidde van de serie Valkyric XB/9000 AI Guidance. Zij gebruiken een RISC Milspee Superchip. Zo zijn er 180 in het vluchtcontrolesysteem, en nog eens 64 in het wapengeleidingssysteem. Hij kan een vracht dragen van glijdende bommen en een verpakking van MIRV (meerdere onafhankelijke doelgerichte voertuigen) als basis voor een groep intercontinentale raketten en doelen treffen). Het MIRV pakket bevat ook terugkerende balonnen ( = tegenmaatregelen) om het moeilijk te maken voor laserstraling en andere verdedigingswapens om na te gaan waar zij zich bevinden om ze te onderscheppen. De TAW-50 heeft zijn eigen laser-systeem, dat SAM kan opsporen. De dodende lasers kunnen ook hoog presterende onderscheppingstoestellen neerhalen. Het is veel kleiner dan de uit de jaren '80 SDI modellen en heeft een verkleind afkoelend binnenste en 500 keer het Watt vermogen. Er zijn ook micro-superexplosieve Hyper doel raketten aanwezig. Zij zijn iets groter dan de gewone munitie van vliegtuigkanonnen, maar vliegen meer dan drie minuten aan hypersonische snelheden en hebben een enorme explosieve kracht. Eén hyper Dart kan een MIG-jager onschadelijk maken, overal binnen een straal van 20.000 voet. De TAW-50 draagt er enkele honderden. Omdat hij bestemd is om in de ruimte te opereren heeft hij voor twee dagen lucht voorraad aan boord. Deze voorraad kan vergroot worden door gebruik van zijn eigen scoop-systeem en naar een hogere atmosfeer reizen om meer zuurstof te oogsten. De afmetingen van de ruimte bommenwerper zijn niet bekend, maar het is een mooi groot ding. De prestaties van de TAW-50 maken het virtueel onmogelijk om er zich tegen te verdedigen. Het kan zich in de ruimte honderden malen verschuilen in zijn eigen baan, soms tegen 22.000m/ph. Dan kan het, zonder verwittiging, recht in de atmosfeer duiken tot boven 38.00m/ph in een 80° aanvalshoek, in tegengestelde richting binnen 150 voet van de grond met weinig verlies aan beweging en bijna onmiddellijk vertikaal opstijgen tegen meer dan 38.000m/ph tot lang na het verlaten van de atmosfeer en terugkeert in zijn eigen baan. De contactpersoon zegt: "Deze (elektro) zwaartekracht laat het toe de massa in een mum van tijd om te zetten tot bijna niets en tegengestelde richting in een seconde, zijn optrekken te verhogen tot zoveel keer G is niet grappig en zijn zij dus niet bekwaam om de G-kracht op de piloten tot bijna nul te brengen. Zij zijn reeds de vierde generatie met de bekwaamheid om het in complete stilstand te brengen in minder dan twee miliseconden, als het nodig is, zonder de piloten te verpletteren en er enige tijd te blijven hangen. Het is veel te snel voor de radars en welke militairen richten hun radars rechtop?" De TAW-50 kan bijtanken en herbewapend worden in zijn baan door over te sluizen naar het geheime militaire ruimtestation dat in een baan is. De ganse procedure duurt minder dan tien minuten. Wie bedient de gaspompen? Militaire astronauten met opleiding aan de geheime luchtmachtacademie, gestationeerd in de bergen ten westen van de officiële academie in colorado Springs. Deze astronauten draaien tijdens hun dienst rondjes van en naar de Vandeberg luchtmachtbasis in andere militaire toestellen. De space Shuttles van Cape Canaveral hebben bewapeningsplatformen naar het militaire ruimtestation gebracht. Met enkele tanks extra vloeibare zuurstof (LOX) kan de TAW-50 naar de maan en terug vliegen. Sinds 2002 hebben de VS er 20 in hun arsenaal maar je zou een ganse natie in elkaar kunnen doen vallen met slechts 10 ervan, als je drie aanvallen per dag doet. Eén exemplaar kan een ganse stad als bijvoorbeeld claveland in één aanval van de kaart vegen zonder ook maar één atoomwapen te gebruiken. De elektro-zwaartekracht voor de TAW-50 werd geproduceerd door GE Radionics. Pratt en Whitney ontwierpen de SCRAM technologie voor de atmosferische indringer. ACC schiepen de kunstmatige supercomputers. De tussenpersoon zei dat hij niets anders kon vertellen en wilde dus niet dat zijn naam gebruikt werd.

Zo, dit is wat bekend is. Amerika heeft blijkbaar zijn enorme macht gebruikt om dé supermacht te worden. De TWA-50 is slechts een voorspel van zijn exotisch, onnodig, alles vernietigend arsenaal. De wereld wacht op de dag dat Amerika zijn ziel vindt en meer aandacht schenkt aan zaken zoals de geest, gedachten en metafysische ontwikkeling en zich terug trekt uit zijn verslaving aan oorlogsspeelgoed.
Het werd gezegd dat, als het Amerikaanse volk wist wat het leger op heden in zijn arsenaal heeft, dit niet zou geloven en denken dat iemand fantaseert over een George Lucas' Star Wars film. Maar het is géén science-fiction. De toekomst is reeds hier!
Mogen we uit deze informatie concluderen dat de USA wél degelijk over buitenaardse technologie beschikt, via de destijds gecrashte ufo's?
Zo ja, zijn deze toestellen dan misschien verantwoordelijk voor de vele ufo waarnemingen in de USA en ver daarbuiten… Ook boven ons land? Best mogelijk.