Tijdgeest vraagt om insluiting.

Dat Sigrid Kaag niet van zins is opnieuw met de ChristenUnie in zee te gaan, verwondert mij niet. Wat mij wel verwondert is dat zij daarmee aangeeft niet in de gaten te hebben dat ons globaliserend tijdperk niet vraagt om uitsluiting van een bepaalde partij, maar om insluiting van alle partijen. Insluiting met als doel om de verstrekkende en diepingrijpende mondiale problemen die iedereen raken (klimaat, geweld, tweedeling, energie, onrecht e.d.) gezamenlijk het hoofd te bieden, in het belang van het algemeen.

Het hard maken van dat universele belang, is gelukkig geen ‘wishful thinking’ maar alleszins haalbaar. En wel dankzij het gestaag rijpende besef alom, dat de problemen van onze tijd het partijpolitieke verre overstijgen en daarmee een radicaal andere of overstijgende aanpak behoeven.

Maar, zolang politici van het kaliber Kaag het politieke debat en daarmee de (uitsluitings-)koers bepalen, zal een wenkend perspectief niet uit de verf komen. Desondanks blijf ik optimistisch gestemd, omdat gedachten van partijpolitici nu eenmaal niet het eeuwige leven hebben, zoals de geschiedenis zo langzamerhand zonneklaar bewezen heeft.

Wouter ter Heide.