Hoogmoed.

Gebruik makend van zijn recht op het laatste woord in het proces tegen hem, ontpopte Geert Wilders zich als boodschapper van de strijd van de elite tegen de bevolking. Een strijd die onder zijn bezielende leiding door het volk, waar hij zich de woordvoerder van waant, uiteindelijk gewonnen zal worden.

De verderfelijke hoogmoed die daaruit spreekt kan in de rechtszaal onmogelijk bestreden worden, omdat hoogmoed nu eenmaal niet strafbaar is. Dat neemt niet weg dat buiten de rechtszaal die broodnodige bestrijding wel degelijk mogelijk is. En wel door gedragswetenschappers gespecialiseerd in het ontzenuwen van deze geestelijke afwijking, die verhindert dat het algemeen belang uit de verf komt, politiek gesproken.

Moeilijkheid is alleen dat de PVV-voorman niet de enige is in het Haagse circuit die van hoogmoed te betichten is. Sterker, het bedrijven van partijpolitiek - waar ook ter wereld - is inherent aan het bezit daarvan, getuige de negatieve verkiezingsspotjes die dagelijks over ons worden uitgestort. Om maar te zwijgen over de wijze waarop de Amerikaanse verkiezingen zijn gevoerd.