Parttime terror, fulltime perceptie

De afgelopen jaren werden geregeerd door extreme afrekeningen in het criminele milieu, politieke moorden, oorlogen, slachtingen, genociden en bedrog tot aan ruzies op velerlei niveau. Bij het uitbreken van orkaan Katarina en haar waves waren plunderingen al snel een feit. Ja, de mens maakt bij tijd en wijle graag amok om te tonen hoe relatief iets als beschaving is.
Dat patroon speelt zich natuurlijk al duizenden jaren af. Toen de eerste aap zich bewust werd van zijn bewustzijn begon hij ruzie te maken met de rest van de apen. Of met zichzelf, want die optie was er ook nog.

Niet voor niets krijgt negativiteit in het verleden en in de huidige maatschappij zoveel kans tot manifesteren. De reden waarom we als mens naar conflicten zoeken of er zelfs van genieten zit diep in onze hersenstam geworteld. Het is een natuurlijk gegeven dat alle generatie- en cultuurbarrières overschrijdt.
Ons brein zorgt er voor dat we een veranderlijk zelfbeeld ontwikkelen, dat bepaalt ons gedrag. Dat dit heel fluctuerend kan zijn, valt bijvoorbeeld te lezen in het artikel De Omgekeerde Wereld dat aangeeft hoe relatief de menselijke waarden zijn. (Een zelfbeeld is overigens niet hetzelfde als het ego. Iemand met een ego heeft een bepaalde eigenwaarde, terwijl een zelfbeeld los staat van een eventuele waarde aan dat beeld.)

De persoonlijkheid die alleen in je hersenen bestaat ontstaat vanuit projectie en reflectie. Die egoloze vorm van een ik-figuur is constant in wording vanaf de geboorte tot de dood. Iedere seconde opnieuw worden beelden verwerkt en wordt jouw veilige plaats tussen al die informatie afgewogen. Dat is wat hersenen doen, ze zoeken comfortabele zones in het zelfbeeld. Hun primaire functie is alles regelen zodat veiligheid zoveel mogelijk gegarandeerd kan worden, zowel lichamelijk als geestelijk.
Door bijvoorbeeld het negatieve bij anderen te zien (en je er druk om te maken) verkleinen we diezelfde negatieve lading in onszelf. Zo scheppen we comfortabele verhoudingen in ons zelfbeeld, de ander is slechter en dat maakt ons beter. Terwijl je daar als mens natuurlijk helemaal niet wijzer van wordt. Daarom vertellen psychiaters en verlichte goeroes ons dat we de confrontatie moeten aangaan. Het is de enige manier om een sterker of bewuster mens te worden. Maar hoe gaan we hier op een nuchtere manier mee om?

Tijdens het opbouwen van het zelfbeeld hebben we de keuze om het leven te benaderen vanuit onze eigen reeds verkregen beelden, of om ons te baseren op beelden die ontvangen worden vanuit de buitenwereld. Dat houdt in dat we zelf een bepalende keuze hebben tussen zowel een positieve doctrine als een negatieve mentale doctrine. Het hangt er maar net vanaf vanuit welke insteek je gebeurtenissen benadert. Maar waarom zouden we überhaupt kiezen? Een analyse van mentale oorlog…

Lees hier verder.