Occupy-beweging gaat voorbij aan kern crisis.

Hoewel de occupy-beweging gefocust is op politiek debat, vrees ik dat de debatten zullen verzanden in een veelheid van economische opvattingen van linkse en rechtse signatuur, waardoor over het hoofd wordt gezien dat de economische crisis in wezen een schijn of nepcrisis is. Het fundamentele probleem van (voort-)bestaan, waar de crisis om draait, is namelijk niet financieel maar existentieel van aard.

Om de economische crisis het hoofd te bieden zullen we ons dan ook ‘met elkaar’ moeten focussen op de creatie van een beleid dat niet op een financiële maar op een existentiële grondslag stoelt. Met andere woorden, een beleid dat niet draait om financieel gewin, ofwel het eigen of nationaal belang, maar om ons aller (voort-)bestaan, ofwel het algemeen of mondiaal belang.  

Als basis voor zo’n puur democratisch wereldbeleid leent zich de gaia-hypothese. De gedachte van onze aarde als een levend organisme, waar de mens niet boven staat - als ware hij de schepper ervan - maar een onlosmakelijk deeltje van is. Een deeltje dat er zich bovendien van bewust is dat het (voort-)bestaan van dat levende organisme de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid van ons allemaal, als mensheid, is. Zoals de praktijk zo langzamerhand bewezen heeft, zal die gemeenschappelijke verantwoordelijkheid nooit tot een dito beleid (een gezamenlijke aanpak) leiden via het gangbare monetaire en parlementaire gedachtegoed. Gekunstelde gedachten, met behulp waarvan wij enkel in staat zijn tot de creatie van een ‘verdeel en heers politiek’, die haaks staat op de politiek waar de gaia-hypothese naar verwijst.

Deze verwijst namelijk naar een alomvattende politiek, als logisch gevolg van haar alomvattende aard. Voor de realisering van dat alomvattende beleid is de tijd rijp. Niet alleen omdat onze tijd wordt gekenmerkt wordt door globalisering, ofwel het toegroeien naar mondiale eenheid, maar ook omdat het beleidsorgaan dat nodig is voor het waarmaken van die eenwording bestaat, te weten: “De Verenigde Naties”. Slechts zal onze volkerenorganisatie daarvoor omgebouwd moeten worden van een organisatie van regeringen, die primair staan voor hun eigen of nationaal belang, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden, dat het algemeen of mondiaal belang op juiste wijze weet te behartigen.

Wat de reorganisatie betreft moet gedacht worden aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire taak (de handhaving van de internationale vrede en veiligheid) naar de Algemene Vergadering. Daardoor kan dit orgaan zich ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege tot een geloofwaardig mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat bij machte is om op basis van de alom onderschreven mensenrechten en onze ongeëvenaarde ‘know how’ op elk terrein een wereldbeleid van de grond te tillen waarmee de wereldproblemen en het daaruit voortvloeiende onrecht adequaat bestreden kunnen worden.

Voor de verwerkelijking van dit wenkend perspectief leent zich artikel 109 van het VN-Handvest, dat spreekt van een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Officieel had deze conferentie al in 1955(!) moeten plaatsvinden, maar door krachtig verzet van de toenmalige Sovjet-Unie heeft de Algemene Vergadering destijds besloten dat een algemene conferentie ter herziening van het Handvest gehouden zou worden ‘op een daartoe geschikt tijdstip’.

Gezien de huidige politieke en financieel-economisch (wereld-)crisis lijkt mij dat tijdstip aangebroken. Hoog tijd dus om in de Algemene Vergadering van de VN te gaan lobbyen voor het agenderen van die uitgestelde VN-conferentie. Van onze gedoogde regeringscoalitie is wat dat betreft niets te verwachten, gezien de prioriteiten in het regeerakkoord die niet sporen met het daadwerkelijk behartigen van het algemeen belang anno 2011. Van visie kan het kabinet Rutte-I dan ook niet beticht worden. Maar wat wil je ook met zo’n gedoogpartner.

Bron: Diverse media.