Mislukken Klimaattop.
Wat Kopenhagen betreft: Dat ging vooral over de wens van de elite om verhandelbare CO2-quota te creëren en daar zijn natuurlijk harde afspraken voor nodig. De rijke landen kunnen die quota dan opkopen van de arme landen. Die vangen dan wat geld maar beperken zich zodoende in hun eigen industriële ontwikkeling omdat ze met de quota die ze overhouden dan al snel aan hun limiet zitten. Die qouta worden natuurlijk steeds schaarser en duurder. Tegen de tijd dat de arme landen de quota zouden willen terugkopen zijn ze volstrekt onbetaalbaar geworden. Zodoende blijft rijk rijk en arm arm. Gelukkig dus maar dat die harde afspraken er (voorlopig) niet kwamen.
Een journalist vroeg laatst aan Winsemius (ex-minister van milieu) waarom er in Kopenhagen bijna uitsluitend over CO2 werd gepraat. Zijn antwoord kwam er op neer dat we alle andere milieuproblemen tegenwoordig heel aardig onder controle hebben. Maar zoals iedereen die een beetje om zich heen kijkt en nog een beetje nadenkt goed kan begrijpen is dat natuurlijk hele grote flauwekul. De meeste deelnemers aan zo'n conferentie leiden aan een ernstige vorm van tunnelvisie. Ze voelen zich belangrijk (wij zijn hier om de aarde te redden) en denken niet verder na dan in de van bovenaf aangestuurde straatjes. Een soort beroepsdeformatie die (partij)politici op het lijf geschreven is.
Over de VN: Als ver van de basis (het individu) af wordt besloten om dat vetorecht waar jij het over hebt af te schaffen, voel ik mij als individu volstrekt niet betrokken bij een democratisch proces.
Als de VN, onbelemmerd door het vetorecht waar lid-staten nu over beschikken, een orgaan worden met bovennationale bevoegdheden, dan zou dat wat mij betreft alleen enigszins te rechtvaardigen zijn als de wereldbevolking daarmee in zou stemmen. Daarvoor zou een soort wereldreferendum nodig zijn waar een soort wereldwijde maatschappelijke discussie aan vooraf zou moeten gaan. Een vermoeiend proces. Het zal begeleid worden door allerlei soorten gemanipuleer. Ik zie het niet zitten. En als politici, zonder de bevolking te raadplegen, op eigen houtje onze souvereiniteit aan de VN zouden uitleveren, zie ik het nog minder zitten. Daar is niets democratisch aan!
Waar ik benieuwd naar ben, is welke bovennationale bevoegdheden jij de VN heel concreet zou willen geven. En hoe je, heel concreet, de VN aan de nodige macht zou willen helpen om die bevoegdheden in de praktijk waar te kunnen maken.
Het levend organisme, zoals ik de aarde ervaar Vincent, is het best te vergelijken met ons eigen lichaam. Gelijk ons brein in ons eigen lichaam, fungeert de VN voor dat aardse lichaam als coördinatiecentrum. Een concrete uitwerking daarvan zal echter eerst van de grond kunnen komen, nadat deze gedachte wortel heeft geschoten in de VN. En daarvoor zal zij daar eerst gelanceerd moeten worden.