Crisisdebat.

Het kamerdebat over het crisisakkoord was het zoveelste bewijs van de juistheid van het gezegde ‘de honden blaffen, de karavaan trekt verder’. Zo langzamerhand wordt het dan ook duidelijk dat met geblaf de karavaan niet te stoppen is. Dáárvoor zal op Het Binnenhof het besef moeten doordringen dat de eindbestemming bereikt is, dus dat verder trekken en blaffen pure energieverspilling is. Energie die hard nodig is voor de ombouw van onze planeet van een partijpolitiek en economisch strijdtoneel, waar het recht van de sterkste koning kraait, naar een leefbare en rechtvaardige verblijfplaats voor een ieder. Het ultieme politieke doel dat anno 2009 realiteit moet kunnen worden dankzij onze ongeëvenaarde know how op elk terrein en de wereldwijd onderschreven rechten van de mens. Om dit in een vruchtbaar en rechtvaardig mondiaal beleid te gieten, zullen wij ons moeten focussen op de ombouw van de VN van een organisatie van regeringen die primair hun nationale belangen verdedigen, naar een volkerenorganisatie met bovennationale bevoegdheden. Voor die broodnodige ombouw biedt artikel 109 van het VN-Handvest alle mogelijkheid. Hoewel het niet in het regeerakkoord staat, zou onze regering daar - als VN-lid - het initiatief toe kunnen nemen. Waarbij er van uitgegaan mag worden, dat dat baanbrekende initiatief kamerbreed zal worden gesteund. En wel met overdonderend applaus in plaats van geblaf.

Bron: de Stentor 27 maart