Kredietcrisis, moeder aller crises.

De blinde paniek die de beurzen heeft getroffen, is tekenend voor het onbegrip hoe deze ‘moeder aller crises’ bestreden moet worden. Wel wordt beseft dat de kredietcrisis niemand persoonlijk is aan te rekenen, dus buiten de persoonlijke invloedssfeer ligt, maar de oplossing wordt daarin niet gezocht. Logisch, omdat daarvoor afstand genomen moet worden van het geheiligde (want onvervangbaar geachte) financiële systeem ten gunste van de Gaia-hypothese, waarin de wereld als een organische gigaeenheid wordt beschouwd, waar de mens niet boven staat, maar enkel deel van uitmaakt. Een levend oerorganisme dat zichzelf in stand houdt en van daaruit handelt, m.a.w. niet uit berekende zelfzuchtigheid maar op organische wijze politiek bedrijft. Door gezamenlijk (als mensheid, in VN-verband) op zoek te gaan naar de maatschappelijke vertaling van deze onzelfzuchtige immateriële manier van leiding geven, die niet persoonsgebonden is, moeten wij in staat zijn de kredietcrisis en daarmee alle andere crises de baas te worden, waarmee wij meester worden over ons eigen lot. Wat het succes van de humane (want geweldloze) mondiale zoektocht in VN-verband betreft voel ik mij gesterkt door de bijbelse oproep ‘zoekt en gij zult vinden’ (Matth. 7:7-8), hoe ouderwets (dus irrelevant) dat ook klinkt in onze geseculariseerde no-nonsense tijd.

Bron: Het Financieele Dagblad, 7 oktober.