De zachte krachten zullen zeker winnen.

Het wordt tijd dat het Brussel duidelijk wordt dat het Europese project een gepasseerd station is. Daarvoor is enkel het inzicht vereist dat de Europese trein bij de val van De Muur in 1989, die de Europese eenwording inluidde, op zijn eindbestemming is aangekomen. Helaas is dat Brussel ontgaan, waardoor de Europese trein is doorgeschoten en op dood spoor terecht is gekomen, zoals spreekt uit het Ierse ‘nee’. Om de daaruit voortvloeiende impasse te doorbreken is het zaak weer oog te krijgen voor de oorspronkelijke gedachte achter het Europese project, “Nooit meer oorlog”. Om daaraan handen en voeten te geven zal Brussel moeten ophouden met het uitbouwen van haar bevoegdheden en zich moeten concentreren op hervorming van de VN. Artikel 109 van het Handvest biedt daar alle mogelijkheid toe.

Wat die broodnodige hervorming betreft moet met name worden gedachte aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire verantwoordelijkheid – de handhaving en de internationale vrede en veiligheid – naar de Algemene Vergadering. Deze kan zich daardoor ontwikkelen van een mondiaal praatcollege tot een mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat op basis van de alom onderschreven mensenrechten en onze fenomenale know how op elk terrein, een wereldbeleid van de grond weet te tillen waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat aangepakt kunnen worden. De aanpak die verwijst naar de beroemde dichtregel van Henriëtte Roland Holst, “De zachte krachten zullen zeker winnen”.

Bron: NRC Handelsblad, 21 juni