GETUIGENIS VAN EEN SLACHTOFFER OP 5-5-2007 ZIJNDE BEVRIJDINGSDAG

Onderstaand het relaas, getuigenis en tevens aanklacht van een vriendin die op 5 mei zonder enige overtreding te hebben begaan, als een zware criminele door de politie werd  be(mis)handelt.

Waarschuwing vooraf: Onderstaand bevat passages die associaties kunnen oproepen met met praktijken uit de Tweede Wereldoorlog en door sommige mensen als schokkend worden beschouwd.


''Onder toeziend oog van de politie werd ik zaterdagmiddag om 15.19 uur door twee mij onbekende mannen in lichtgekleurde gestreepte of geblokte overhemden op de Oudenoord te Utrecht, ter hoogte van het spoorviaduct hardhandig beetgepakt en gedwongen om tegen een politiebus te gaan staan teneinde gefouilleerd te worden. Hoewel ik niets misdaan had en tot op dat ogenblik veronderstelde dat ik derhalve dan ook niet gearresteerd kon worden, was het duidelijk dat toen de ME de fietsoptocht inclusief de gemeentepolitie had omsingeld en dat verzet tegen de onrechtmatige arrestatie niet verstandig was.
Hoewel de overhemd-mannen niet als arrestatiebevoegde wetshandhavers te herkennen waren, was duidelijk dat zij in opdracht van de politie, de mensen moesten afvoeren. Vandaar dat ik toen zij me toevoegden ''meekomen jij'', terwijl ze me al vastgegrepen hadden. Ik zei dat ze niet zo hoefden te knijpen omdat ik heus wel mee zou lopen zonder verzet. Toch gingen ze door met me zo nodeloos te knijpen dat ik op dit moment (4 dagen later) hun vingerafdrukken nog als blauwe plekken op mijn arm heb staan. Dit acht ik pure mishandeling. Maar erger was dat ze onderwijl mijn polsen pijnlijk hard dubbel vouwden. Toen ik zei dat zeer deed en vroeg of ze daar mee op wilden houden bleven ze me pijn doen. Toen ik vervolgens vroeg of ze in ieder geval mijn linkerpols minder hard wilden dubbelknakken omdat die net aan het genezen was van een recente breuk gingen ze gewoon door. Na fouillering werden mijn polsen hardhandig met hard plastik wurgbanden op mijn rug geboeid. Hierdoor werd mijn pols anderhalf uur in een verkeerde stand gefixeerd. Ik acht dat moedwillige mishandeling en het gevolg is dat ik sindsdien mijn pols niet meer goed kan gebruiken.

- De dreiging van een cordon zwaarbewapende ME in samenspel met politie en overhemdbrigade, waarvan niemand antwoord wilde geven op wat de bedoeling was, verergerd door de intimidatie dat de politie mensen ging slaan, van de fiets trapte, en een fiets kapot begon te trappen, acht ik geestelijke mishandeling.

- Dat ik een uur geboeid in een hete stadsbus, met stationair draaiende motor, werd vastgehouden lijkt me een twijfelgeval tussen slechte en mis-handeling.

-Intimidatie door mensen als vee tussen een cordon ME door een bunker kelder in te drijven onder het gerechtsgebouw, alwaar we als in een concentratiekamp in rijen moesten gaan wachten op de dingen die komen gingen, waarbij af en toe ook nog met donderend geraas een rolluik eerst boven ons en later naast ons naar beneden kwam, kwalificeer ik ook als onnodige intimidatie en pesterij, hetgeen in een situatie van gewapende machthebbers tegenover weerloze mensen, noem ik onmenselijke mishandeling.

- Dat ik uren opgesloten heb gezeten terwijl we al waren voorgeleid aan de hulpofficier van justitie en voorzien waren van een voorlopig PV en kwalificatie ''afgehandeld''
is (zelfs als de arrestatie rechtmachtig zou zijn geweest) een kwalijke vorm van mishandeling en intimidatie.

Ik heb vervolgens urenlang met 14 en deels met 18 a 20 mensen samen opgesloten gezeten in cellen van naar schatting 2 bij 2,50m. Er werd niet geventileerd. Het was zo heet en benauwd dat iedereen vreselijk dorst had, hoofdpijn kreeg en uiteindelijk naar adem snakte. De situatie verergerde door het feit dat we gedurende 6 uur slechts 1x een klein beetje water te drinken kregen. Eten heb ik helemaal niet gehad. Toiletbezoek was maar enkelen gegund, ikzelf ben niet een keer in de gelegenheid gesteld om van het toilet gebruik te maken.

Mensen onder deze omstandigheden vasthouden is absoluut verboden en ook gevaarlijk, ikzelf kreeg niet alleen hoofdpijn en hartkloppingen maar raakte zo onwel dat ik languit op de vloer zakte, niet meer goed kon kijken en niet meer overeind kon komen.

Daarbij dient aangetekend dat de eerste uren af en toe de deur nog werd geopend, omdat de bewaking reageerde op kloppen of bellen voor toiletbezoek, maar dat er de laatste uren eerst niet meer gereageerd werd op verzoek voor toiletbezoek en ook niet op gebonk en roepen of de deur even open mocht om wat zuurstof binnen te laten. Er werd die laatste uren ook niet meer door het luikje gecontroleerd. De bewakers hoorden ons geroep om zuurstof en melding dat er iemand onwel was geworden. Hun antwoord was; ''we komen zo'' maar de deur bleef potdicht.
De situatie werd zo benauwend dat wie het meeste ademnood had, bij de deur lag omdat er nog iets van lucht onder de gepantserde deur door kwam. Toen er ten langen lesten iemand open deed werd er niet naar me om gekeken alhoewel duidelijk was dat het foute boel was.

De bewaker wapperde enkel een paar maal met de deur waarna die onverbiddelijk weer dicht ging. Kennelijk is er toen overleg gepleegd, want een poosje later ging de deur weer open en stond er iemand boven me te schreeuwen dat ik overeind moest komen. aangezien dat niet lukte ben ik aan mijn armen de gang op gesleept waarna een bewaker me aan mijn armen overeind probeerde te sjorren terwijl een ander op hem in pratte dat zo niet mocht en ik zelf overeind moest komen.

Met enig gedoe ben ik weer overeind geholpen en onder mijn arm gesteund met de lift naar beneden gebracht. In de betonnen bunkerkelder was het eindelijk koeler maar kreeg ik nog een hyperventilatieaanval. Al met al was mijn gezondheidssituatie zorgwekkend genoeg dat besloten werd me niet zelfstandig te laten gaan maar me onder politie begeleiding naar huis te brengen.


Ik vind gezien bovenstaande dat ik niet alleen onheus ben behandeld maar dat er daadwerkelijk sprake was van mishandeling. wat betreft de urenlange opsluiting zonder voldoende zuurstof neemt deze mishandeling zelfs de vorm van marteling aan. De omstandigheden tijdens de opsluiting in het gerechtsgebouw op Bevrijdingsdag riep onvermijdelijk associatie op met de gaskamer: ook een betegeld hok waar mensen, die niets strafbaar hadden gedaan in waren gedreven en waar uit het ventilatierooster geen zuurstof kwam. Ik heb er nachtmerries van.

Hoewel ik ruim 56 jaar oud ben, heb ik nog nooit een bekeuring gekregen. Dat ik nu wegens verkleed fietsen en het uiten van mijn recht op vrije meningsuiting op deze wijze ben gearresteerd en mishandel door politiepersoneel, wat geacht wordt mijn vrijheid te helpen beschermen, ben ik zowel uiterst verbaasd als ontzettend boos over.
Ik vind het angstwekkend om aan den lijve te ondervinden dat wetshandhavers in dienst zich menen te kunnen veroorloven om zich boven de wet te stellen door mensen te provoceren, ze verdacht te maken, te mishandelen en te criminaliseren.
Dat dit overduidelijk met voor opgezet doel en in opdracht gebeurde vergroot de angst. Ook het demonstreren van dit moedwillig machtsmisbruik wat afgedekt wordt door leugens van de politiewoordvoerder acht ik mishandeling.

Naar waarheid opgetekend, Utrecht 9-5-2007





De definitie van martelen is: Het opzettelijk van overheidswege toebrengen van ernstige pijn of ernstige leed, lichamelijk dan wel geestelijk....

Mishandeling is: Psychisch of fysiek lastigvallen, bedreigen, aanvallen of oplichten.

MENSONTEREND:  niet te verenigen met de menselijke waardigheid!