Tijdparadox: Het verleden veranderen

Zo 28 Januari 2007 10:22 | louise | 9875 keer bekeken | 9 reacties | 1 x aanbevolen | Artikel voorlezen

De bekendste van alle tijd paradoxen is die waarbij de tijdreiziger teruggaat naar het verleden om een van zijn voorouders te vermorden. Het klassieke voorbeeld is de fameuze grootvader-paradox van René Barjavel in: Le Voyageur Imprudent


Zelf neem ik een ander voorbeeld; niet zijn grootvader, maar zijn moeder!
Als de tijdreiziger teruggaat in de tijd om zijn moeder te vermorden ontstaat er een tegenspraak want: Als zijn moeder dood is voordat zij de tijdreiziger gebaart heeft, kan laatstgenoemde nooit hebben bestaan. Maar in dit geval kan hij ook de moord niet hebben gepleegd.Dus als de vrouw blijft leven, gaat ze dood, en als ze doodgaat, blijft ze leven! het resultaat is hoe dan ook onzinnig.
Veel reistijdsverhalen hebben zich met deze netelige kwestie bezig gehouden. In de film Back to the Future probeert de tijdreiziger Marty McFly, niet zijn jonge moeder te vermorden, maar raakt hij verzeild in haar liefdesleven en zo dreigen haar trouwplannen in de soep te lopen. Zo dreigt hij zijn eigen bestaan uit te wissen. Maar zelfs als dat zou gebeuren is de paradox daarmee natuurlijk nog niet van tafel, omdat hij in dat geval ook nooit naar het verleden zou zijn gereisd om in de geschiedenis in te grijpen. Paradoxen als deze ontstaan , omdat er een causaal verband is tussen verleden en toekomst. Je kunt het verleden niet veranderen zonder ook het heden te veranderen, daardoor zou een causale lus ontstaan. Omdat het gedrag van veel fysieke systemen gevoelig is voor heel kleine veranderingen, zou het zelfs een heel bescheiden ingreep in het verleden dramatische gevolgen voor het heden kunnen hebben.
Stel hoe anders de wereld zou hebben uitgezien als de genetische manipulatie die tot het ontstaan van onze voorhouders heeft geleidt niet zou hebben plaatsgevonden, omdat het wezen in kwestie een centimeter verder naar links was gaan staan, waardoor het cruciale kosmische stralingsdeeltje dat de mutatie veroorzaakte hem net miste.In het verhaal ''ASound of Thunder''  van Ray Bradbuy, trapt een tijdreiziger die teruggaat naar de tijd van de dinosauriërs per ongeluk op een vlinder, waardoor hij een hele reeks gebeurtenissen in gang zet die de hele verloop van de geschiedenis in de war schoppen.

 
Een paradox ontstaat als we causale lussen combineren met een onbeperkte vrije wil. Als de tijdreiziger erachter zou komen dat hij sommige dingen eenvoudig niet kan doen zoals het vermorden van zijn moeder-zal zo'n paradox nooit ontstaan.
Maar waarom zou er iets de vrije wil in de weg staan? wellicht is het zo dat je voortdurend naar het verleden kunt reizen, maar dat je bij aankomst telkens in je handelen wordt beperkt. als je probeert je moeder te vermorden, weigert het geweer misschien, of wordt je voortijdig gearresteerd wegens verdacht gedrag. Een andere mogelijkheid is dat wat je in het verleden zou willen doen vormgegeven door wat in de overeenstemming is met de toekomst waar je vandaan komt.
Hoe het ook zij , vrije wil is een glibberig concept dat zelfs zonder tijdreizen al moeilijk in overeenstemming te brengen is met de wetten van de fysica. Dat is ook de rede dat veel filosofen hebben de vrije wil afgedaan als een illusie.
Waarom mijn belangstelling voor tijdreizen? Het onderwerp is steeds meer ook buiten de sciencefiction en filosofie, een onderwerp van wetenschappelijk onderzoek en ook al sommige wetenschappers het onderwerp tijdreizen als een intellectueel spelletje beschouwen, zitten er ook serieuze kanten aan. Gedachte-experimenten hebben Galilei in staat gesteld de wet van de vallende lichamen op te stellen zuiver alleen door erover na te denken. Er zou een dag kunnen komen dat we met zijn alle tijdreizigers worden, een fascinerende gedachte!

Bron: luisa

Reacties

    Verleden veranderen

    Zo 28 Januari 2007 11:34 | Innercircle |

    Hoi Luisa, 

    Ik zag laatst de film "The Jacket". Gaat over tijdreizen maar dan "in the mind". Gaat ook over het verleden veranderen. Ik vond het een goede film. Moest ik aan denken toen ik je artikel las.

    liefs, Innercircle


    http://www.yayabla.nl/users/Innercircle/Uploads/thejacket.bmp" alt="">


    ik zit hier zo wat te denken

    Ma 29 Januari 2007 14:52 | riek |

    en ik dacht,
    misschien is dat verleden,
    net als de toekomst,
    en net als alle ongelooflijke dimensies van
    ons bewustzijn
    eigenlijk alleen maar toegankelijk
    als we het waard zijn

    want als je respekt hebt
    dan kun je gaan en staan waar je wil
    er zijn geen paradoxen

    en dat van die vlindervleugel
    dat is of onzin,
    ofwel veranderen wij met zijn allen
    op een onterende wijze
    elke moment van de dag
    serieus onze toekomst

    ik vrees dat dat van die vlindervleugel...

    groeten,
    riek


    vlindervleugel

    Ma 29 Januari 2007 21:36 | louise |

    Beste Riek,


    Het is zelfs niet nodig dat een mens naar het verleden gaat om een paradox te laten ontstaan. Daarbij is ''respect'' hebben niet relevant voor het causale proces en de vlindervleugel had even goed een deeltje kunnen zijn of een andere miniscule fysische invloed dat grote problemen kunnen veroorzaken. Dat is ook mogelijk vanuit het hier en nu. Stel bijvoorbeeld dat er een gevoelig apparaat bestaat dat geprogrammerd is om te ontploffen als, maar ook alleen dan, het signaal uit de toekomst, zeg een uur later krijgt-bijvoorbeeld de aankomst van een foton met een bepaalde frequentie. Dit apparaat zet je naast de bron die het foton een uur naar het verleden zendt. Zodra dat gebeurt, zou het foton het apparaat doen afgaan en ervoor zorgen dat de fotonbron vernitiegd wordt nog voordat deze is verzonden. Dit leidt dus weer tot een inconsistentie.


    Het is wel een fascinerende gedachte dat de bescherming van de chronologie een algemeen geldende eigenschap is van de natuur. In de kwamtumbeschijving bestaan verleden heden en toekomst naast elkaar als de mogelijkheden warbij elke bewuste gedachte kan worden gezien als een keuze. Het is aan jou of die vlindervleugel vleugels geeft .....groeten, Luisa


     


    Tijdparadox: Het verleden veranderen

    Wo 31 Januari 2007 00:19 | Truthseeker |

    Mooi artikel


    En bedankt voor de tips, ik ben nu "A Sound of Thunder" en "The Jacket" aan het downloa ... uhh kopen.


    ---------------------------------------------


    Deze is ook leuk:


    Perhaps the craziest of the time travel paradoxes was cooked up by Robert Heinlein in his classic short story "All You Zombies."

    A baby girl is mysteriously dropped off at an orphanage in Cleveland in 1945. "Jane" grows up lonely and dejected, not knowing who her parents are, until one day in 1963 she is strangely attracted to a drifter. She falls in love with him. But just when things are finally looking up for Jane, a series of disasters strike. First, she becomes pregnant by the drifter, who then disappears. Second, during the complicated delivery, doctors find that Jane has both sets of sex organs, and to save her life, they are forced to surgically convert "her" to a "him." Finally, a mysterious stranger kidnaps her baby from the delivery room.

    Reeling from these disasters, rejected by society, scorned by fate, "he" becomes a drunkard and drifter. Not only has Jane lost her parents and her lover, but he has lost his only child as well. Years later, in 1970, he stumbles into a lonely bar, called Pop's Place, and spills out his pathetic story to an elderly bartender. The sympathetic bartender offers the drifter the chance to avenge the stranger who left her pregnant and abandoned, on the condition that he join the "time travelers corps." Both of them enter a time machine, and the bartender drops off the drifter in 1963. The drifter is strangely attracted to a young orphan woman, who subsequently becomes pregnant.

    The bartender then goes forward 9 months, kidnaps the baby girl from the hospital, and drops off the baby in an orphanage back in 1945. Then the bartender drops off the thoroughly confused drifter in 1985, to enlist in the time travelers corps. The drifter eventually gets his life together, becomes a respected and elderly member of the time travelers corps, and then disguises himself as a bartender and has his most difficult mission: a date with destiny, meeting a certain drifter at Pop's Place in 1970.


    The question is: Who is Jane's mother, father, grandfather, grand mother, son, daughter, granddaughter, and grandson? The girl, the drifter, and the bartender, of course, are all the same person. These paradoxes can made your head spin, especially if you try to untangle Jane's twisted parentage. If we drawJane's family tree, we find that all the branches are curled inward back on themselves, as in a circle. We come to the astonishing conclusion that she is her own mother and father! She is an entire family tree unto herself.


    Bron: https://abyss.uoregon.edu/~js/glossary/grandfather_paradox.html" target="_blank">abyss.uoregon.edu




    Re: Tijdparadox: Het verleden veranderen

    Di 6 Februari 2007 12:34 | Truthseeker |

    Ik zag zojuist dit artikel op Niburu, n.a.v Luisa's artikel: Tijdparadox: Het verleden veranderen


    Het verleden genezen ( Arend Zeevat )


    Geplaatst op 06.02.2007 om 12:18:54 uur  https://www.NIBURU.NL" target="_blank">WWW.NIBURU.NL


    In een https://www.niburu.nl/showarticle.php?articleID=15499" target="_blank">artikel op deze site over het verleden veranderen gaat Luisa in op het tijdreizen. Ze bespreekt daarin een onmogelijke paradox, waaruit blijkt dat men het verleden niet kan veranderen. In dit artikel wil ik ingaan op de mogelijkheid om het verleden wel te veranderen. Niet door op een uiterlijke manier terug in de tijd te gaan, maar door een innerlijke activiteit in het heden. Het tijdreizen dat in de beelden van films over dit onderwerp wordt getoond, komt mijns inziens voort uit de egocentrische behoefte het heden naar de eigen hand te willen zetten. In sommige films liggen daar nobele motieven aan ten grondslag, zoals bijvoorbeeld de mensheid te willen bevrijden van een gevaarlijke ziekte die zijn oorsprong in het verleden heeft.

    Uit dit alles blijkt dat uit een onvrede die men heeft met hetgeen zich in het heden voordoet, men de ogenschijnlijke oorzaken daarvan in het verleden wil veranderen. Het geeft een houding weer die gebaseerd is op het modern wetenschappelijke denken dat alles maakbaar moet zijn. Het geeft blijk van een gebrek aan inzicht in de geestelijke wetmatigheden die aan de aanwezige realiteit ten grondslag liggen. Zouden er echter ook andere motieven kunnen zijn om dat verleden te veranderen?

    Lineaire tijdsopvatting

    Om hier dieper op in te kunnen gaan moet er eerst een begrip zijn van wat de tijd eigenlijk is. Sinds de ontwikkeling van het rationele denken is men de mening toegedaan dat de tijd een lineair karakter heeft. Het beweegt zich van het verleden via het heden naar de toekomst. Logischerwijs gaat men er daarbij ook vanuit dat de oorzaken van ontwikkelingen in het verleden liggen, die resulteren in gevolgen in het heden of de toekomst. Deze wijze van denken is met name reactief. Het is telkens een reactie op iets dat in het verleden is gebeurd. Men holt dan voortdurend achter de feiten aan, die in het verleden zijn veroorzaakt. Deze kunnen ook niet meer ongedaan worden gemaakt. Ze zijn onherroepelijk. In het door Luisa geschreven artikel gaat zij in op de (on)mogelijkheden om die oorzaken wel ongedaan te maken. De mens maakt zich hiermee echter tot een passief slachtoffer van de geschiedenis. In mijn beleving is dit een deel van onze conditionering, waardoor we worden vastgezet in onze machteloosheid. Degene die in de loop der geschiedenis ons deze conditionering hebben opgedrongen weten wel beter. Zij spinnen tenslotte het meeste garen bij een zich machteloos voelende mensheid. Het geeft hen de macht die wijzelf uit handen geven, door niet verder te denken en vooral te voelen dan onze conditionering is ingesleten.

    Occulte inspiratie

    De occult geïnspireerde machthebbers in deze wereld weten dondersgoed dat de tijd een cyclisch karakter heeft. Zij weten heel goed dat binnen ons huidige tijdsbestek wij het einde van een cyclus naderen, hetgeen hen maar een beperkte tijd meer geeft om hun heersersdoelen te bereiken. Het zaaien van tweedracht, angst, haat en de daaruit voortkomende chaotiserende strijd, is voor hen het middel om hun manipulaties werkzaam te kunnen laten zijn. Zij sluiten de mensheid op in een beperkt tijdsbesef, dat een basis vormt voor een korte termijn denken, ad hoc beslissingen en een totale ontwrichting van de natuurlijke samenhang. Na dit leven is er niets meer, dus moet men er nu uithalen wat er uit te halen valt. Carpe Diem. De na ons de zondvloedmentaliteit is een logisch voortvloeisel hiervan. Grenzeloos misbruik maken van natuurlijke grondstoffen, energie en water is een symptoom waar wij allen door deze aangeleerde manier van denken aan mee werken. Tenminste als wij niet kritisch voor onszelf hebben leren denken.

    Schuld en boete

    Echter ook bij vele spiritueel ingestelde mensen kan men het lineaire tijdsbegrip als een valkuil zien. Dit uit zich dan in een opvatting over karma en reïncarnatie, waarbij de daden uit het verleden de tegenwoordige karmische omstandigheden hebben veroorzaakt. In geval van moeilijke levensomstandigheden worden die dan gezien als een karmische vereffening van ‘verkeerde’ daden in het verleden. Het beeld van de oudtestamentische straffende god wordt dan op een oosterse manier verklaard. Deze opvatting, wanneer die tot een wezenlijk bestanddeel is geworden van het eigen zelfbeeld, kan men echter ook als een vorm van zelfbestraffing zien. Een zaak van het ego, dat zich vastklampt aan de illusionaire zekerheden van een geïnternaliseerd beeld, dat daarvoor in de buitenwereld steeds de bevestiging zoekt.. Soms is het in dit kader ondoorgrondelijk dat mensen zelfs een negatief uitwerkend emotioneel patroon blijven herhalen. De lichamelijke zelftuchtiging die binnen sommige religieuze stromingen wordt gepraktiseerd is daar ook zo’n negatief voorbeeld van. De zondigheid van de mens moet bestraft en er uit gegeseld worden, want het is tenslotte onze lichamelijkheid die de oorzaak is van die zondigheid. Tijdens mijn reizen door India zag ik daar voor westerse begrippen onthutsende voorbeelden van.

    Het ontstaan van onze lichamelijkheid ligt in het verleden, hoe lang moet de mensheid dan nog gestraft worden voor het gebruik van een lichamelijk voertuig, zonder welk men hier in het geheel niet zou kunnen functioneren? Welk een wreed godsbeeld ligt hier aan ten grondslag? Zoals ik hiervoor al beschreef is het een godsbeeld van een straffende godheid die de mens op een hardvochtige manier met harde hand tot een geestelijk bewustzijn wil opvoeden. Het is een beeld van de autoritaire godheid die vanuit zijn almachtspositie kan bepalen wat de mens moet en vooral zal doen. Wanneer we dit godsbeeld vanuit een christelijk perspectief benaderen, dan rijst al snel de vraag hoe het dan zit met het Evangelie van de Liefde? Waar komt dan die Blijde Boodschap van onvoorwaardelijke Liefde in tot uiting. Kan men hierbij niet de vraag stellen of dit godsbeeld een deel van onze conditionering is, die door een autoritair op macht beluste kerkelijke organisatie aan de mensheid is opgedrongen? Dezelfde kerkelijke organisatie die enkele eeuwen geleden mensen nog op de brandstapel ter dood bracht voor het belijden van een eigen beleving van de Boodschap van Liefde. Hoe kan men nu tot een andere visie komen op de ware christelijke boodschap, die in de loop der eeuwen met name door de esoterische broederschappen in het geheim werd door gegeven? Wat daarvoor nodig is een wezenlijk ander besef van de tijd.

    Het ritme van de tijd

    Met name in de oosterse levensbeschouwingen komt men een andere tijdsopvatting tegen. De gedachte dat de Hindoegod Brahma werelden uitademt en weer inademt geeft aan dat er een bepaald ritme aanwezig is in het tijdsverloop. De Hindoes delen de kosmische tijd in vier grote tijdperken in, Yuga’s. Een Gouden, Zilveren, Bronzen en IJzeren Tijdperk. Zonder daar verder inhoudelijk op in te willen gaan, wil ik daarmee laten zien dat het cyclisch tijdsverloop een veel logischer opvatting is. Het sluit aan bij de levensprocessen in de natuur, die zich in de vier seizoenen ieder jaar weer aan ons tonen. Het is inderdaad een ritmisch ademend proces. Ook de werking van de vitale organen in ons lichaam is dagelijks onderhevig aan een cyclisch tijdsverloop. De cyclus van zeven jaar ziet men terug in de celvernieuwing, die het lichaam iedere zeven jaar tot een nieuw voertuig maakt..De menstruatie van de vrouw is ook een cyclisch terugkerend gegeven, samenhangend met de cyclus van de maan. In de antroposofie wordt ook wat betreft de geestelijk-zielmatige ontwikkeling van de mens uitgegaan van cycli van zeven jaar

    Wanneer men de klok bekijkt dan ziet men ook in het ronde van de wijzerplaat het cyclische karakter van de tijd terug. Deze tijdsopvatting plaatst de mens dus binnen de samenhang van de natuur, waar hij thuishoort. De digitalisering van klokken, als uiting van de computerisering van het leven doet ons verder vervreemden van de natuurlijke samenhang van het leven. Deze digitalisering is een uiting van de polarisering van het menselijk bewustzijn, waarbij informatie wordt uitgedrukt in enen of nullen, dus alles of niets. Het lineaire tijdsdenken is onnatuurlijk, het kan dan ook alleen maar voortkomen uit een denkwijze die ver van de natuur afstaat. Het heeft de mens buiten de natuurlijke samenhang geplaatst. Wanneer deze ontwikkeling , die door de wetenschap als een zegen wordt gezien en de onafhankelijke macht van de mens moet benadrukken, wordt doorgezet dan verwordt zij tot een vloek. Zij zal leiden tot een totale fragmentatie van de samenleving, dus van het leven zelf. Uiteindelijk zelfs tot een oorlog van allen tegen allen leiden. Want de fragmentatie zal zoveel verder gaan dat ieder mens volkomen op zichzelf staand, los komt te staan van ieder ander mens en die dan ook als een bedreiging zal gaan zien, die bestreden moet worden. Gelukkig is er een gezonde tegenreactie waarneembaar,

    Aarde- en mensheidsontwikkeling

    In zijn antroposofische inzichten gaf Rudolf Steiner, verwoordt in zijn “Wetenschap van de geheimen der Ziel”, aan dat de ontwikkeling van aarde en mensheid in cyclische fasen zijn beslag kreeg. Iedere kleine cyclus werd omsloten door weer grotere cycli. Al die cycli weerspiegelen elkaar. Onderdeel van die cyclische ontwikkeling was een herhaling van voorgaande cycli op een ander niveau, om telkens vernieuwende elementen toe te kunnen voegen aan het eindeloze concept van scheppingsmogelijkheden. De gehele schepping is op geestelijk niveau gebaseerd op een conceptuele blauwdruk van eindeloze scheppingsmogelijkheden. Wij mogen dat allemaal gaan ontdekken en mede vorm gaan geven. Via een afdalende weg van toenemende verdichting van geestelijke energie tot materie, door een verlaging van energetische frequentie, gaat de mensheid in de voortgaande cyclus de weg terug naar het geestelijke huis met het op aards fysiek niveau ontwikkelde zelfbewustzijn. Geïndividualiseerd als geestelijk zelfbewust wezen mag de mens door zijn hier geleerde lessen tot een besef komen dat hij zelf een scheppende god kan zijn. De gangbare wetenschap, met haar voornamelijk onnatuurlijk destructieve technologie, laat van dat scheppend menselijk godsbeeld een materialistisch tegenbeeld zien.

    Met dank aan https://niburu.nl/showarticle.php?articleID=15610" target="_blank">Arend Zeevat


    tijdparadoxen

    Di 6 Februari 2007 16:34 | louise |

    Ik heb zelf in mijn artikel aangegeven dat de wetten van de kwantummechanica niet-deterministisch zijn! Dat wil zeggen dat het al eerder genoemde https://zebu.uoregon.edu/~imamura/208/jan27/hup.html" target="_blank">onzekerheidsbeginsel van Heisenberg voor een grote mate van onzekerheid zorgt. We spreken in de moderne fysica dus niet meer van oorzaak-gevolg wetten omdat ook de gebeurtenissen in de microwereld niet helemaal vastgespijkerd zijn door causale wetten. Hiermee veranderd het complete aanzien van de causale-lusparadoxen die bij het reizen in de tijd zouden ontstaan.

    Causaliteit is niet zo rigide zoals Arend Zeevat het voorstelt en al zijn in ons dagelijkse leven, oorzaak en gevolg onlosmakelijk met elkaar verbonden, in de Kosmos van de kwantummechanica is niet alles zo scherp omlijnd.

    Zelf heb ik me jarenlang verdiept in Rudolf Steiner en ken zijn werk; “Wetenschap van de geheimen der Ziel”. Ik weet dat de kwantumfysica niet in tegenspraak is met zijn Kosmologie. Steiner had ook geen afkeer van de wetenschap en heeft zijn geesteskind, de Antroposofia, Geesteswetenschap genoemd!
    Er is veel veranderd sinds de tijd van Steiner en in de nieuwe wetenschap spreekt men niet meer in termen van onverbiddelijke wetten. In het kwantummultiversum bestaan verschillende mogelijkheden naast elkaar.
    en dat zal ik ook trachten te verwoorden in een volgend artikel.


    BBC Horizon - Time Trip (video)

    Do 8 Februari 2007 17:35 | Truthseeker |

    Interessante BBC documentaire waarin de mogelijkheden van tijd reizen wordt besproken


    https://www.bbc.co.uk/science/horizon/2003/timetripqa.shtml" target="_blank">BBC Horizon.


    http://video.google.com/googleplayer.swf?docId=5117264927657670627&hl=en" type="application/x-shockwave-flash" flashvars="">


    Van het heden genieten...

    Do 8 Februari 2007 23:32 | Frank |

    Leuk al deze theorieën ,maar al ooit over nagedacht dat je dus ook jonger wordt naarmate je terug gaat in tijd en ouder word naarmate je vooruit reist in tijd. Mits de tijd waarin je reist stilstaat. Hetgeen onmogelijk is doordat tijd gelijk is aan afstand. Dus om succesvol door tijd te reizen moet je een vervoermiddel hebben waarin de tijd stilstaat om zelf levend de toekomst of het verleden te bereiken. (...) toch? Tot dusver kan alleen licht deze snelheid halen omdat licht geen massa heeft.


    En wat betreft teruggaan in de tijd... hoe moet ooit iemand weten dat hij is teruggegaan in de tijd? Stel er is een manier om 10 min terug te gaan in de tijd; onthoud je dan dat je dit hebt gedaan ? Nee toch, want je bent daadwerkelijk naar een moment gegaan voordat je besloot terug te gaan in de tijd. Die gedachte komt dus pas over tien minuten. En waarom zijn we nog nooit bezocht door anderen uit de toekomst dan, Als het mogelijk zou zijn om fysiek naar het verleden te reizen?


    In een zwart gat bestaat ook ruimte, maar is daar sprake van massa? Tijd speelt daar wel een andere rol. Het lijkt alsof tijd en ruimte een spelletje met elkaar spelen. Ga je sneller, dan is er minder afstand, ga je langzamer, dan dan is de zelfde afstand groter. Lichtsnelheid zou afstand nul beteken. 0 K zou dat ook betekenen? Je gaat je afvragen wat materie überhaupt is. Bestaat het wel? Vergroot het kleinste deeltje uit wat we kennen. Bestaat dat weer uit deeltjes met daartussen......., niets? Stop dat in een zwart gat....., hoe ver kun je gaan? Is massa een feit? Je gaat je toch ook af vragen of niets bestaat.


    Ondertussen draai ik een jointje en zie toch echt wel iets tussen mijn vingers doorrollen. Terwijl ik hem aansteek voel ik me gevangen in begrippen als tijd en ruimte en vraag me af wie ik ben.


    tijdmachine

    Vr 9 Februari 2007 10:24 | louise |

    Inderdaad om succesvol door de tijd te reizen heb je een tijdmachine nodig of een wormgat. Maar het zou natuurlijk veel handiger zijn als je er zelf een zou kunnen bouwen.Maar hoe zou je een open wormgat kunnen bouwen en daar een tijdmachine van kunnen maken? Theoretisch is dat mogelijk zie;Nahin, Paul J. Time machines: Time travel in physics, metaphysics, and science fiction. xvii + 408 pp., illus., bibl., index. New York: American Institute of Physics, 1993. ISBN 0-88318-935-$45. Theoretisch heb je een Botser  een verdeler een samenperser en een oppomper nodig maar dat is een te technisch verhaal.Het wormgat is momenteel de favorite tijdmachine maar er zijn alternatieven. Carl Sagan begon in zijn boek Contact met het idee van de tijdmachine, het was daarvoor toen alleen sciencefictionverhaal. Sagan echter was astrofysicus en gebruikte het wormgatidee om de (ook door jou opgenoemde problemen) van de eindige snelheid van het licht, te omzeilen.Het wormgat van Sagan is anders dan de traditionele wormgaten. De oudere vomden verbindingen tussen ons en een ander heelal. Sagan introduceert een wormgat dat twee punten binnen hetzelfde heelal met elkaar verbindt. Verder moest zijn wormgat open zijn met zowel een ingang als een uitgang. In dat geval zou je ook licht door kunnen laten schijnen. de rede dat een zwart gat geen uitgang heeft, is dat de zwaartekracht het licht zo ombuigt, dat het niet van de singulariteit kan ontsnappen. Om een wormgat in staat te stellen licht door te laten, zou erbinnen iets moeten zijn dat het licht terugbuigt.
    Volgens de kwamtumfysica bestaat geen materie alles is energie. "'Materie stelt in wezen helemaal niets voor-ze is volledig onstoffelijk. Het meest concrete dat je over al deze onstoffelijke materie kan zeggen is dat het meer op een gedachte lijkt: een geconcentreerde stuk informatie''(Jeffrey Satinover)

    Einstein hield niet van kwamtumfysica en dacht dat niets sneller kon dan de snelheid van het lichthttps://physicsweb.org/articles/world/11/12/8" target="_blank">John Bell ontwierp in 1964 een theorie dat het idee dat iets lokaal is of op een plaats bestaat verwerpt. Alles is non-locaal en dus niet plaatsgebonden. De deeltjes zijn hecht met elkaar verbonden op een niveau dat tijd en ruimte overstijgt! Probeer eens dit te bevatten; Tijd en ruimte worden in de kwamtumwereld achterhaald door het idee dat alles voortdurend in contact en verband met elkaar staat.