Justitie-Bobos hebben besloten: BRAM MOET KAPOT
Oorlog tussen Advocatenorde en strafpleiters....
Sinds jaar en dag is de Nederlandse Orde van Advocaten een club die wordt gedomineerd door grote, commerciele (civiele) kantoren. Deze kantoren op hun beurt onderhouden weer warme banden met de rechterlijke macht en de politiek. Deze banden worden geformaliseerd door de honderden advocaten van deze kantoren die ook rechter zijn en door de talrijke adviesfuncties van deze advocaten in wetgevende commissies van de overheid. Aan strafpleiters als Gerard Spong en Bram Moszkowicz heeft de machtige Orde een 'confrere dood'. Om meerdere redenen: uit jaloezie om de aandacht die de strafpleiters naar zich toe weten te trekken, maar vooral om de bedreiging die zij vormen voor het establishement de status quo. Een duidelijk voorbeeld hiervan zagen we in de zaak van Desi Bouterse: Desi moest hangen, coute que coute, zo hadden de 'hoge heren' in Den Haag besloten, en dan zit men niet te wachten op een advocaat als Moszkowicz die spaken tussen de wielen gaat steken.
Moszkowicz moest dus worden 'gepakt'. En wat zagen we? De Haarlemse officier van justitie Onno Van der Veen diende, juist op het moment dat de zaak-Bouterse naar de climax toeging, een klacht in tegen Bram op grond van een vaag verhaal over een Surinaamse client van hem waarvan de verdediging een belangenconflict zou opleveren met die van een andere client van Bram, Ronnie Bruswijk. De klacht was voor de toenmalige deken van Amsterdam, Jaap Hamming, reden een ambtshalve tuchtklacht tegen Moszkowicz in te dienen. Moszkowicz werd berispt. De eerste barst was aangebracht. Het enge hiervan was dat een deken (een advocaat) bereid bleek in opdracht van Justitie een tuchtklacht in te dienen tegen een confrere. Hiermee toonde deze deken zich een verrader, of zo men wil, een collaborateur.Waarom liet hij de officier die klacht niet zelf indienen? Deaffaire vormde een duidelijke aanwijzing voor samenspanning tussen de top van Justitie en de Orde van Advocaten.
Thans zien we weer hetzelfde mechanisme in werking. Justitie wil scoren in een high-profile, door de media gigantisch opgeklopte strafzaak en Moszkowicz is hun tegenstander als advocaat van een reeds via trial by press compleet gecriminaliseerde client. Opeens is daar dan weer die tuchtklacht, nu ingediend door Haico Endstra, de broer van de vermoorde vastgoed-tycoon Willem, ex-client van Bram. Kern van de klacht: Bram zou Willem Holleeder niet mogen verdedigen omdat hij daarbij de belangen van zijn oude (dode) client Endsta zou schaden. Zoals bekend perste de huidige client van Bram Holleeder zijn ex-client Endsta af. Het gaat nu niet om de inhoud van de klacht, maar om het feit dat deze enorm prominent in de media wordt uitgespeeld. Hierbij tonen de media zich een direct verlengstuk van het juridische establishment dat er dus belang bij heeft Bram te beschadigen. Het is toch te bizar voor woorden dat het simpele feit van het indienen van een tuchtklacht de opening wordt van NRC Handelsblad?
De relatie tussen de Orde en de 'Moszkowicz-dynastie' is al decennia lang verziekt. Eigenlijk vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw toen de oude Max uit Duitsland 'als een zwerver in lompen gehuld' Maastricht binnentrok om zich daar als advocaat te gaan vestigen. "Dat lijkt me niet zo'n goed idee" zei de lokale deken toen Max zich daar kwam melden. "We hebben hier tenslotte al een joodse advocaat in het arrondissement." Het is nooit meer goed gekomen.
Een volgend belangrijk feit in de kruistocht van de Orde tegen de strafrecht-jongens was de ongehoorde uithaal van landelijk deken Marek Guensberg in 2001 in het dagblad Trouw tegen Gerard Spong. Spong besloot een tuchtklacht in te dienen tegen de landelijk deken, een ongehoorde provocatie die het conflict eens te meer op scherp zette. Max en Bram Moszkowicz sloten zich in deze klacht aan bij Spong.
Lees hier verder op KlokkenluiderOnline.nl