Het aantal dimensies van het heelal: toeval of geen toeval?

Wo 31 Mei 2006 22:51 | Truthseeker | 3078 keer bekeken | 0 reacties | 0 x aanbevolen | Artikel voorlezen

Ons heelal heeft drie ruimtedimensies en één tijdsdimensie. Zou er leven kunnen ontstaan in een heelal met andere dimensies en is het toeval dat ons heelal juist dit aantal dimensies heeft? Natuurkundigen die zich bezig houden met 'brane worlds' raken er steeds meer van overtuigd dat het geen toeval is. Een heelal met het aantal dimensies als ons eigen heelal zou de natuurlijke uitkomst van een Big Bang zijn.

De Oostenrijkse/Nederlandse natuurkundige Paul Ehrenfest vroeg zich in 1917 al af hoe het heelal eruit zou zien als het een extra ruimtelijke dimensie had. Hij ontdekte dat in zo'n heelal geen stabiele banen mogelijk zijn. Planeten in een baan om een ster zouden wegschieten in de ruimte of juist in een spiraalbaan naar de ster bewegen en erop botsen. Ook atomen zijn niet mogelijk in een dergelijk heelal. Latere natuurkundigen concludeerden dat stabiele structuren, in welke vorm dan ook, waarschijnlijk helemaal onmogelijk zijn in een heelal met meer dan drie ruimtedimensies. Er zal dus geen leven te vinden zijn in zo'n heelal.

Minder dan drie ruimtedimensies geeft andere problemen voor het ontstaan van leven. Zo'n heelal is te simpel om complexe structuren voort te kunnen brengen. Een ander probleem is dat de zwaartekracht niet kan bestaan in een heelal met minder dan drie ruimtedimensies.

Meer of minder dan één tijdsdimensie is ook problematisch. Bij meer dan één tijdsdimensie zijn subatomaire deeltjes erg instabiel, ze zijn dus allemaal radioactief. Alleen bij erg lage temperaturen zouden de deeltjes redelijk stabiel kunnen zijn, maar dat is waarschijnlijk te laag voor het ontstaan van leven. Een nog groter probleem is dat in een heelal met meer tijdsdimensies het mogelijk is dat gebeurtenissen in de toekomst ingrijpen op gebeurtenissen in het heden en verleden. De relatie tussen oorzaak en gevolg wordt tenietgedaan. Zo'n heelal is onvoorspelbaar en daarom kunnen informatieverwerkende systemen, zoals bijvoorbeeld hersenen, niet in een dergelijk heelal bestaan. Aan de andere kant, een heelal zonder een tijdsdimensie laat helemaal geen gebeurtenissen toe, de ontwikkeling van leven is ook dan uitgesloten.

Combinaties van afwijkende aantallen dimensies geven andere vreemde resultaten. Zo kunnen bijvoorbeeld in een heelal met één ruimtedimensie en drie tijdsdimensies geen normale deeltjes bestaan, alleen zogenaamde 'tachyonen' (deeltjes die sneller gaan dan het licht) kunnen in zo'n heelal voorkomen.

De conclusie is dat leven blijkbaar ........ lees hier verder

 

 

Bron: Astrostart