Dodenherdenking.

 Ongekende politieke geschiedenis.

Het ideaal van een vreedzame wereldorde zonder polarisatie en vijandbeelden, dat elk jaar boven de dodenherdenking op de 4^e mei hangt, is dit jaar ten onrechte ontsierd door de diskwalificatie van de wijze waarop Auke de Leeuw uit Helmond (met zijn  gedicht ‘Foute Keuze’) en burgemeester Henk Aalderink van de gemeente Bronckhorst (met zijn voornemen ook gevallen Duitse soldaten bij de herdenking te betrekken), invulling aan dit universele ideaal wilden geven. Ten onrechte ontsierd, omdat door die diskwalificatie de herdenking niet in het licht werd geplaatst van het alomvattende vredesideaal, waaraan een ieder op persoonlijke wijze zijn steentje dient bij te dragen.

Duidelijk is dat de steentjes van Auke de Leeuw en Henk Aalderink niet in dat (vredes-)licht thuis horen, volgens bepaalde groeperingen in onze samenleving. Daarmee geven deze criticasters in feite aan hun interpretatie van moraal, dus van goed en kwaad, maatgevend te vinden voor ons allen. Een gotspe, omdat het deze morele superioriteitsgedachte is die juist ten grondslag ligt aan de strijd om de macht in de wereld, die op zeker moment altijd culmineert in een oorlog. Op zijn beurt valt deze nooit spontaan uit de lucht, maar is hij altijd voorgekookt op nationaal niveau. In onze tijd via de landelijke strijd om de partijpolitieke macht, waar ons bestel zijn bestaan aan ontleend.

Voor het uitbannen van de oorlog en het daarmee gepaard gaande leed, dus om recht te doen aan de slachtoffers van de jaarlijkse dodenherdenking, wordt het dan ook tijd dat ons bestel publiekelijk ter discussie wordt gesteld.

Met behulp van onze media is dat alleszins mogelijk. Voor het benutten van die mogelijkheid zullen de media wel eerst de hand in eigen boezem moeten steken, door een einde te maken aan hun overweldigende aandacht voor de ego strelende lijsttrekkersdebatten. Daarmee zetten de media ons bestel automatisch op losse schroeven, wat Den Haag vervolgens een uitgelezen kans biedt om ongekende politieke geschiedenis te schrijven. Daarmee bedoel ik geschiedenis ten behoeve van het daadwerkelijk behartigen van het algemeen belang. Niet alleen in Nederland, maar op termijn ook wereldwijd.