Neutraliseren van de leugen.

De PVV heeft na de verkiezingen zestig verkiezingsbeloftes verbroken, zoals een onderzoek van het wetenschappelijk bureau van de SP duidelijk heeft gemaakt, wat haar tot een onbetrouwbare partij maakt wat het behartigen van het algemeen belang (waar het in de democratie toch om draait!) betreft. Die ontrouw aan verkiezingsbeloftes gaat echter ook op voor de VVD en het CDA, met alle consequenties van dien voor de betrouwbaarheid van de gedoogconstructie en het daaruit voortvloeiend beleid. De kwaliteit daarvan is dan ook het beste te typeren met ‘de leugen regeert’, om met koningin Beatrix te spreken. De leugenachtigheid die ook ten grondslag ligt aan de site www.uheefthetvoorhetzeggen.nl, waarin de rijksoverheid ons warm maakt voor de Provinciale Statenverkiezingen op 2 maart. Tot het adequaat behartigen van het algemeen belang, wat toch de primaire taak van Den Haag is, zullen deze verkiezingen echter niet leiden. Het frustrerende van deze constatering is dat Het Binnenhof zich dat ook realiseert maar net doet of zijn neus bloed. Een onwaarachtig spel waar de publieke omroep met veel enthousiasme aan meedoet, waarmee zij zich - als gezicht van de publieke zaak - prostitueert. Evenals in de residentie wordt immers ook in het mediapark het ongrijpbare algemeen belang ondergeschikt gemaakt aan (kijk-)cijfers, privébelangen en het grote geld, waardoor ook dáár de leugen regeert.

Het behoeft geen betoog dat deze wijze van regeren een aanfluiting is van het begrip democratie. Vanuit dat oogpunt bezien is het dan ook geen vraag òf we hierop moeten reageren, maar hóe. Hoe kunnen we de leugen neutraliseren, zodat deze niet langer het reilen en zeilen bepaalt in Den Haag en Hilversum, en niet te vergeten paleis Noordeinde. Dat nu is enkel mogelijk op basis van een alomvattend levensconcept dat niet religieus of ideologisch van aard is, dus geen bedreiging vormt voor welke levens- en/of wereldbeschouwing dan ook. Daarvoor leent zich de gedachte van onze aarde als één groot levend organisme waar de mens niet boven staat, als ware hij de schepper ervan, maar een onlosmakelijk (onder-)deeltje van uitmaakt. Democratisch gesproken vormt die levende totaliteit 'het gemeenschappelijk of algemeen belang', voor de instandhouding waarvan wij - als mensheid - gezamenlijk verantwoordelijk zijn.

Alvorens tot de politieke vertaling van die gezamenlijke verantwoordelijkheid kan worden overgegaan, zal eerst het tweeledige dictatoriale gedachtegoed waar het beleid wereldwijd op steunt, het kapitalisme (wie betaalt, bepaalt) en het parlementarisme (wie regeert, dicteert), doorbroken moeten worden. De doorbraak die de weg vrijmaakt voor het concretiseren van de gezamenlijke verantwoordelijkheid, waarvoor wij onze blik moeten richten op de VN. Daarvoor zal onze volkerenorganisatie wel eerst grondig gereorganiseerd moeten worden, van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege tot een geloofwaardig mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. De realisatie daarvan moet zijn beslag kunnen krijgen via een algemene conferentie van VN-lidstaten ter herziening van het Handvest, waartoe artikel 109 de mogelijkheid biedt. Wat die broodnodige herziening betreft moet gedacht worden aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de internationale vrede en veiligheid - naar de Algemene Vergadering. Dit orgaan kan zich daardoor ontwikkelen tot een gezaghebbend wereldforum. Een betrouwbaar mondiaal beleidsorgaan dat met behulp van onze ongeëvenaarde know how op elk terrein en de alom onderschreven rechten van de mens, bij machte is de wereldproblemen en het daaruit voortvloeiend onrecht adequaat aan te pakken. Kortom een beleid dat gestalte weet te geven aan ‘het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal’, zoals dat zo fraai staat geschreven in de preambule van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Bron: Diverse media.