Nieuwe missie Afghanistan.

The medium is the message.

 

Ervan uitgaande dat een meerderheid binnen en buiten het parlement geen vertrouwen heeft in een nieuwe missie naar Afghanistan, is de vraag ‘maar wat dan?’. Hoe is het onrecht waaronder de Afghanen dagelijks lijden te bestrijden, zonder machtspolitiek te bedrijven? Daarvoor zullen we ons vertrouwen in de VS moeten overhevelen naar de VN, waar ook Afghanistan lid van is. Wat het realiseren van het ideële VN-doel betreft, VREDE, behoren Nederland en Afghanistan dan ook niet tegenover elkaar maar schouder aan schouder te staan. Daarvoor zal eerst het links-rechts denken, dat aan het bedrijven van machtspolitiek ten grondslag ligt, doorbroken moeten worden. De vraag is alleen hoe die geestelijke doorbraak tot stand kan komen.

Voor het antwoord daarop is allereerst een gezamenlijk ideaal nodig dat het links-rechts-denken overstijgt. Het VN- of vredesideaal leent zich daarvoor. Helaas is het ons (als mensheid) na 65 jaar nog steeds niet gelukt dat gezamenlijke ideaal gemeenschappelijk van de grond te krijgen. Desondanks heeft de mogelijkheid daartoe zich in ’98 voorgedaan, bij de val van de Muur. Helaas is de diep ingrijpende ‘fluwelen revolutie’, die wereldwijd destijds een geweldig elan teweegbracht, als de historische eindoverwinning van rechts geïnterpreteerd. Een dramatische misinterpretatie, die de VS het wereldleiderschap bezorgde, wat automatisch ten koste is gegaan van de VN. Op één schip kunnen nu eenmaal niet twee kapiteins tegelijkertijd de koers bepalen. Vandaar dat het vertrouwen in de Verenigde Naties en het daarmee gepaard gaande geloof in VREDE, langzaam maar zeker tot het nulpunt is gedaald.

Desondanks zie ik de toekomst met vertrouwen tegemoet. Het inzicht dat wij - als mensheid - geen verschillende maar dezelfde belangen nastreven, die met links-rechts-denken en de daaraan gekoppelde machtspolitiek nooit waargemaakt kunnen worden, groeit namelijk met de dag. Op het moment dat de media oog krijgen voor dit (mondiale) inzicht en zich serieus gaan buigen over de (mondiale) maatschappelijke vertaling daarvan, is (indachtig het gezegde ‘the medium is the message’) het hek van de dam. Onder druk van de publieke opinie, komt daarmee namelijk de hervorming van de VN tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden in zicht, waar onze tijd met zijn mondiale problemen naar hunkert.

Wat de broodnodige hervorming van onze volkerenorganisatie betreft, waartoe artikel 109 van het VN-Handvest de mogelijkheid biedt, moet met name worden gedacht aan de opheffing van de totalitaire (vetorecht!) Veiligheidsraad en de overheveling van zijn (democratische) vredes- en veiligheidstaak naar de Algemene Vergadering. Daardoor krijgt dit orgaan eindelijk de ruimte zich te ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege, waarin het recht van de sterkste geldt, tot een geloofwaardig mondiaal daadcollege dat een rechtvaardig en duurzaam wereldbeleid weet neer te zetten. Een gezaghebbend wereldforum dat kan rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de wereldbevolking, omdat het zich in zijn beleid niet laat bepalen door religie, ideologie en economie maar door de alom onderschreven mensenrechten en onze ongeëvenaarde ‘know how’ op elk terrein. De mondiale rechtsstaat en democratie in optima forma ineen.

 

Kortom, een Nederlandse afwijzing van de Afghanistan missie maakt op termijn de weg vrij voor de creatie van een wereldbeleid onder auspiciën van de tot wasdom gekomen Verenigde Naties, waar gelijk de Nederlanders óók de Afghanen de vruchten van plukken zullen op vreedzame wijze.

Bron: Diverse media.