=LIEFDE, HUMOR, LIST, FLAIR & WANORDE.....
Ma 21 Juni 2010 10:20 |
bouwjaar54.nl |
4969 keer bekeken |
0 reacties |
1 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
Zie háár komen, zie hém komen. Ikzelf loerend in voor- en achteruitkijkspiegel. Een whiplash blijft daardoor buiten beeld. Met een klap boor ik mij in de voorgangster. Met een dreun treft hij mij van achteren. Geraakt. Gekrenkt. Tot in het diepst van de ziel. In een troosteloos bestaan mijn grote Liefde beschadigd voor het leven. Verkregen door roekeloos ingrijpen. Het kostte een middag onderhandelen. Verkoper Aalglad kwam op mij af toen hij me verliefd zag worden. Tot over de oren. Zo aantoonbaar zichtbaar, zo schaamteloos merkbaar. Dit was waar ik van droomde. Een geliefde motor was prijstechnisch niet langer te handhaven na een dure scheiding. Ik verliet mijn vrouw en gaf handenwringend het fraaiste uit handen. Iets prettig tastbaars moest er voor terugkomen. Die cabrio, kalenderjaar 1994, als ultiem genot. Emoties werden beroerd, zintuigen gestreeld. Geluk lag voor het grijpen. Ik viel als een blok.
Een decennium geleden: "Ik geef je de vraagprijs". Zo grif van betalen blijkt weinig voor te komen. "Dan zijn we er vlotjes uit!', klinkt het nét iets te gretig. Lijkt mij niet. Fijntjes: "Er valt nog een voertuig in te ruilen". Verkoper A. aanschouwt en waardeert. De Bovag-koerslijst moet verlichting en uitkomst geven. "Vijfentwintighonderd euro", is de bedroevende onderwaardering. De vijfenvijftighonderd, een week daarvoor elders gedoneerd, ligt kilometersver weg. Ik stel mij hard op: "Dat bedrag voor mijn inruiler anders scheiden onze wegen". Zet alles in. List, humor, sympathie, flair en geveinsde genegenheid. Herken mezelf nauwelijks, treed buiten mijn identiteit. Verlies me in situatie en tijd.
Handelaar A. is ook stuurloos, ondanks al hetgeen dat hij op verkooptrainingen onderwezen kreeg. "We gaan voor een proefrit". Best. Zijn showroom ondergaat een complete metamorfose om mijn verse Liefde uitpandig te krijgen. De verkoper zweet dat het een lieve lust is. Zíjn passie. Op de snelweg wapperende manen in een verkoelende bries. Anders dan het sentiment op een welgevormde tweewieler. De passionele overgave, het totale gevoel, vertoont ook sterke gelijkenis. Gelukkig.
Op de werkvloer starten opnieuw de onderhandelingen. Koopman A. gaat drie, vier keer naar kantoor voor strategisch overleg. Sleept koffie aan. Ontdoet de koelkast van haar inhoud. Handenvol minuten verglijden. Ik heb vakantie, dat treft. Twee uur soebatten verder en na consultatie op directieniveau, gooit mijn tegenstander zijn doorweekte handdoek in de ring. "Dit vind jij leuk, hè?" De handelsreiziger verzucht ook: "De marges zijn al zo klein".
Het wrak doet mijn hart breken. Mijn Alles voor het leven beschadigd. Ik overzie het slagveld, constateer dat het niet goed is. Een kettingbotsing met jammerlijke gevolgen. Allemachtig, wat een wanorde. Hier lijkt geen redden meer aan. De bestuurster van het vooroprijdend verkeer toont zich een hysterica. Plengt royaal zilte tranen en acteert vreemdsoortig gedrag. Geen onderhoudsboekje en geringe beurten gehad, misschien? Mijn belastbaarheid wordt allerwegen op de proef gesteld. "Je bent toch verzekerd?" Geen aantoonbaar effect. Bergingsmaterieel komt uiteindelijk op de plek des onheils. Voor de 5e of 6e keer wordt het me geel voor de ogen. Verpletterend zo'n takelvoertuig in een enthousiaste kleurstelling. Pijnlijk.
De Volkswagen-dealer, zonder nederwiet, komt traag in zicht. Bert, hoofd plastische chirurgie, schuift de restanten bijeen. "Vijfduizend euro schade", is de verpletterende taxatie. Allrisk verzekerd, dat blijkt ook mogelijkheden te scheppen. "Jaap, als we haar nu eens strippen en compleet overspuiten? Heb je een hagelnieuw exemplaar. Regel wel een prijsje."Bert, een gouden vent, die altijd creatief opereert. Voor anderen de verkeerde grappen makend in de foute situaties. Herkenbaar. We gaan al lang genoeglijk door een deur. Drink af en toe koffie ter plekke, toon me van de goede kant door zakken vol saucijzenbroodjes mee te nemen. Keer op keer. Dat schept een warme band. Die zich altijd uitbetaalt. Nu. Blijkt later. "Jouw grote Liefde behoeft een complete make-over", diagnosticeert internist Bert. Wat het chirurgisch snijwerk gaat kosten, blijft volstrekt duister.
Zeven dagen later mag het verband eraf. Ik schrijd schoorvoetend om de patiënte heen, bewonder al haar fraaie kanten. Ze ziet er stralend uit, mooier dan ooit tevoren. Jong, strak, rimpelloos. Wat een glanzende rondingen. Mijn hart opent zich andermaal en ik neem haar ..... liefdevol in de handen. "Wat kunnen jullie eigenlijk veel", stotter ik. "Ach", mompelt specialist Bert. Als variatie gretig malend op stroopwafels.Teder begeleid ik mijn schoonheid richting een nieuwe levensroute, een tweede levensfase. Ze toont zich opnieuw onvoorwaardelijk de mijne. Weken later ploft de restauratiefactuur naast de verlopen deurmat. Op de specificatie een luttel bedrag (€ 250,-) voor strip-, spuit- en montagewerk. Nu, heden, thans, zestien (...) jaar na haar assemblage, weet mijn Liefde zich nog steeds gekoesterd. Nooit écht geraakt, nooit écht gekrenkt!
Een decennium geleden: "Ik geef je de vraagprijs". Zo grif van betalen blijkt weinig voor te komen. "Dan zijn we er vlotjes uit!', klinkt het nét iets te gretig. Lijkt mij niet. Fijntjes: "Er valt nog een voertuig in te ruilen". Verkoper A. aanschouwt en waardeert. De Bovag-koerslijst moet verlichting en uitkomst geven. "Vijfentwintighonderd euro", is de bedroevende onderwaardering. De vijfenvijftighonderd, een week daarvoor elders gedoneerd, ligt kilometersver weg. Ik stel mij hard op: "Dat bedrag voor mijn inruiler anders scheiden onze wegen". Zet alles in. List, humor, sympathie, flair en geveinsde genegenheid. Herken mezelf nauwelijks, treed buiten mijn identiteit. Verlies me in situatie en tijd.
Handelaar A. is ook stuurloos, ondanks al hetgeen dat hij op verkooptrainingen onderwezen kreeg. "We gaan voor een proefrit". Best. Zijn showroom ondergaat een complete metamorfose om mijn verse Liefde uitpandig te krijgen. De verkoper zweet dat het een lieve lust is. Zíjn passie. Op de snelweg wapperende manen in een verkoelende bries. Anders dan het sentiment op een welgevormde tweewieler. De passionele overgave, het totale gevoel, vertoont ook sterke gelijkenis. Gelukkig.
Op de werkvloer starten opnieuw de onderhandelingen. Koopman A. gaat drie, vier keer naar kantoor voor strategisch overleg. Sleept koffie aan. Ontdoet de koelkast van haar inhoud. Handenvol minuten verglijden. Ik heb vakantie, dat treft. Twee uur soebatten verder en na consultatie op directieniveau, gooit mijn tegenstander zijn doorweekte handdoek in de ring. "Dit vind jij leuk, hè?" De handelsreiziger verzucht ook: "De marges zijn al zo klein".
Het wrak doet mijn hart breken. Mijn Alles voor het leven beschadigd. Ik overzie het slagveld, constateer dat het niet goed is. Een kettingbotsing met jammerlijke gevolgen. Allemachtig, wat een wanorde. Hier lijkt geen redden meer aan. De bestuurster van het vooroprijdend verkeer toont zich een hysterica. Plengt royaal zilte tranen en acteert vreemdsoortig gedrag. Geen onderhoudsboekje en geringe beurten gehad, misschien? Mijn belastbaarheid wordt allerwegen op de proef gesteld. "Je bent toch verzekerd?" Geen aantoonbaar effect. Bergingsmaterieel komt uiteindelijk op de plek des onheils. Voor de 5e of 6e keer wordt het me geel voor de ogen. Verpletterend zo'n takelvoertuig in een enthousiaste kleurstelling. Pijnlijk.
De Volkswagen-dealer, zonder nederwiet, komt traag in zicht. Bert, hoofd plastische chirurgie, schuift de restanten bijeen. "Vijfduizend euro schade", is de verpletterende taxatie. Allrisk verzekerd, dat blijkt ook mogelijkheden te scheppen. "Jaap, als we haar nu eens strippen en compleet overspuiten? Heb je een hagelnieuw exemplaar. Regel wel een prijsje."Bert, een gouden vent, die altijd creatief opereert. Voor anderen de verkeerde grappen makend in de foute situaties. Herkenbaar. We gaan al lang genoeglijk door een deur. Drink af en toe koffie ter plekke, toon me van de goede kant door zakken vol saucijzenbroodjes mee te nemen. Keer op keer. Dat schept een warme band. Die zich altijd uitbetaalt. Nu. Blijkt later. "Jouw grote Liefde behoeft een complete make-over", diagnosticeert internist Bert. Wat het chirurgisch snijwerk gaat kosten, blijft volstrekt duister.
Zeven dagen later mag het verband eraf. Ik schrijd schoorvoetend om de patiënte heen, bewonder al haar fraaie kanten. Ze ziet er stralend uit, mooier dan ooit tevoren. Jong, strak, rimpelloos. Wat een glanzende rondingen. Mijn hart opent zich andermaal en ik neem haar ..... liefdevol in de handen. "Wat kunnen jullie eigenlijk veel", stotter ik. "Ach", mompelt specialist Bert. Als variatie gretig malend op stroopwafels.Teder begeleid ik mijn schoonheid richting een nieuwe levensroute, een tweede levensfase. Ze toont zich opnieuw onvoorwaardelijk de mijne. Weken later ploft de restauratiefactuur naast de verlopen deurmat. Op de specificatie een luttel bedrag (€ 250,-) voor strip-, spuit- en montagewerk. Nu, heden, thans, zestien (...) jaar na haar assemblage, weet mijn Liefde zich nog steeds gekoesterd. Nooit écht geraakt, nooit écht gekrenkt!
Bron: http://www.bouwjaar54.nl