=KERSTMAN & LIBIDO.....
Wo 24 December 2008 09:09 |
bouwjaar54.nl |
3653 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
Ook voor mij zijn het dure tijden. Torenhoge prijzen, vervlogen waarde aandelenpakket, geen eindejaarsuitkering, geen kerstpakket, geen pensioenindexering en geen geldelijke ondersteuning voor medeburgers levend onder de armoedegrens. Pure armoede. Alleen de bisschoppelijke oproep om dan toch maar gewoon een (kerst)brood te stelen. Proletarisch shoppen dus. Gelukkig trotseerde meneer pastoor de hevige sneeuwval gisteravond. Gevoelstemperatuur -20 en toch een mandje ‘lekkers’ aangereikt krijgen. Wonderlijk. Gevuld met kaarsen, vóóral kaarsen. Gelukkig dan toch ook nog een flesje bisschopswijn. Alcoholvrij. Wierookstokjes maakten het geheel feestelijk af. “Ooit wierook gedompeld in kaarsvet gegeten?” Okay, de kerstgedachte erachter is hartverwarmend en komt uit een goed rooms hart. De lieve schat.
Om de schaarse florijnen wat aan te vullen en mezelf toch een voedzame en tegelijkertijd smakelijke kerstdis voor te kunnen schotelen klus ik wat zwart (wit en rood) bij. Inderdaad als single-(hulp)kerstman. Momenteel verkleumd tot op het bot na een lange, lange nacht die mij voerde langs een koud hemelzwerk. Mijn arrenslee glimmend als een kerstbal, het tuigleer stevig ingevet en de rendieren voorzien van vers hooi. Momenteel probeer ik mijn baard weer wat uit te kammen. De vogelpoep (die beesten schijten zelfs 's nachts en weten je ook in volstrekte duisternis nog te raken) tracht ik uit mijn pak te poetsen.
Voor mij is er alles mis aan Kerst. Soms overvalt mij een troosteloze gedachte. Laat deze man maar gewoon m.b.v. een leidteugel aan de hoogste (dennen)boom gaan hangen. Een piekachtige versiering tijdens de komende dagen misschien? Maar dan gaat voor velen die mij liefhebben (ik schaar jullie daar voor het gemak ook maar even onder) toch ook wel het (Kerst)licht uit. Alras verdring ik deze hersenspinsels ook al weet ik dat vermijdingsgedrag altijd leidt tot schade achteraf!
Ja, en er is toch ook sprake van jaloezie. Afgunst op degenen die in elkaars armen, rijkelijk verwarmd, hun lief en de nachtrust kunnen koesteren. Gezegenden (V) die soms zelfs m.b.v. een verwarmd (…) waterbed hun dagelijkse beslommeringen van zich af dromen. Wetende dat ze kwiek en uitgerust tijdens een nieuwe komende dag met hun vrouwelijke charmes het mannelijk deel van de menselijke populatie weer in totale vervoering gaan brengen.
Als oude Kerstman razen deze gedachten mij door het hoofd en voel ik mij slecht bedeeld. Natuurlijk, ik ben een goedgeefse man. Maar ook een echte kerel. Waaraan moet ik mij koesteren? Mijn leven bestaat vooral uit geven, érg veel geven. Eenieder laaft zich. Vooral kinderen koesteren warme gevoelens voor mij. Okay, ik ben natuurlijk een kindervriend net als Klaas. En wellicht meneer pastoor (...). Door de gesprekken die ik met hen daarover mocht voeren is mij pijnlijk duidelijk geworden dat wij samen lijden. Er is een gemis, een groot pijnlijk gemis. En het moeten ondergaan in volledige Kerststilte. Terwijl alle taboes zijn doorbroken blijft dit onderwerp volstrekt onbesproken. Hierover ontbreekt een brede maatschappelijke discussie! Een maatje met een hoog clickgehalte is wat wij missen. Begrijpen en begrepen worden. Ook (of juist) mannen van onze leeftijd hebben behoefte aan verdieping, aandacht en genegenheid.
De koude buitenwereld trotserend heb ik bij tijd en wijle broeierige visioenen. Droombeelden waarbij ik, desnoods op tochtige stations en in troosteloze winkelstraten, een warmbloedige vrouw in mijn armen zou mogen sluiten. Romantiek zou wellicht ontbreken in zo'n welhaast depressieve omgeving. Alleen al roodgestifte (...) lippen te mogen beroeren, het lijfelijke contact (alleen al door de dikke winterkleding heen) te mogen ervaren zou van deze oude grijsbaard weer een frisse jongeling maken. Hetzelfde zou gelden voor Klaas en Johannes. Dat weet ik zeker! Johannes zou beloften schenden en het celibaat veronachtzamen. Maar Klaas en ik willen gewoon een wezenlijke paragraaf uit de Proclamatie van de Rechten van de Mens .....
Vervolg: (foto)blog www.bouwjaar54.nl
Om de schaarse florijnen wat aan te vullen en mezelf toch een voedzame en tegelijkertijd smakelijke kerstdis voor te kunnen schotelen klus ik wat zwart (wit en rood) bij. Inderdaad als single-(hulp)kerstman. Momenteel verkleumd tot op het bot na een lange, lange nacht die mij voerde langs een koud hemelzwerk. Mijn arrenslee glimmend als een kerstbal, het tuigleer stevig ingevet en de rendieren voorzien van vers hooi. Momenteel probeer ik mijn baard weer wat uit te kammen. De vogelpoep (die beesten schijten zelfs 's nachts en weten je ook in volstrekte duisternis nog te raken) tracht ik uit mijn pak te poetsen.
Voor mij is er alles mis aan Kerst. Soms overvalt mij een troosteloze gedachte. Laat deze man maar gewoon m.b.v. een leidteugel aan de hoogste (dennen)boom gaan hangen. Een piekachtige versiering tijdens de komende dagen misschien? Maar dan gaat voor velen die mij liefhebben (ik schaar jullie daar voor het gemak ook maar even onder) toch ook wel het (Kerst)licht uit. Alras verdring ik deze hersenspinsels ook al weet ik dat vermijdingsgedrag altijd leidt tot schade achteraf!
Ja, en er is toch ook sprake van jaloezie. Afgunst op degenen die in elkaars armen, rijkelijk verwarmd, hun lief en de nachtrust kunnen koesteren. Gezegenden (V) die soms zelfs m.b.v. een verwarmd (…) waterbed hun dagelijkse beslommeringen van zich af dromen. Wetende dat ze kwiek en uitgerust tijdens een nieuwe komende dag met hun vrouwelijke charmes het mannelijk deel van de menselijke populatie weer in totale vervoering gaan brengen.
Als oude Kerstman razen deze gedachten mij door het hoofd en voel ik mij slecht bedeeld. Natuurlijk, ik ben een goedgeefse man. Maar ook een echte kerel. Waaraan moet ik mij koesteren? Mijn leven bestaat vooral uit geven, érg veel geven. Eenieder laaft zich. Vooral kinderen koesteren warme gevoelens voor mij. Okay, ik ben natuurlijk een kindervriend net als Klaas. En wellicht meneer pastoor (...). Door de gesprekken die ik met hen daarover mocht voeren is mij pijnlijk duidelijk geworden dat wij samen lijden. Er is een gemis, een groot pijnlijk gemis. En het moeten ondergaan in volledige Kerststilte. Terwijl alle taboes zijn doorbroken blijft dit onderwerp volstrekt onbesproken. Hierover ontbreekt een brede maatschappelijke discussie! Een maatje met een hoog clickgehalte is wat wij missen. Begrijpen en begrepen worden. Ook (of juist) mannen van onze leeftijd hebben behoefte aan verdieping, aandacht en genegenheid.
De koude buitenwereld trotserend heb ik bij tijd en wijle broeierige visioenen. Droombeelden waarbij ik, desnoods op tochtige stations en in troosteloze winkelstraten, een warmbloedige vrouw in mijn armen zou mogen sluiten. Romantiek zou wellicht ontbreken in zo'n welhaast depressieve omgeving. Alleen al roodgestifte (...) lippen te mogen beroeren, het lijfelijke contact (alleen al door de dikke winterkleding heen) te mogen ervaren zou van deze oude grijsbaard weer een frisse jongeling maken. Hetzelfde zou gelden voor Klaas en Johannes. Dat weet ik zeker! Johannes zou beloften schenden en het celibaat veronachtzamen. Maar Klaas en ik willen gewoon een wezenlijke paragraaf uit de Proclamatie van de Rechten van de Mens .....
Vervolg: (foto)blog www.bouwjaar54.nl