Wereldvrede.

In tegenstelling tot de Amerikaanse hoogleraar Vredes- en Wereldveiligheidsvraagstukken Michael T. Klare denk ik niet dat de toenemende schaarste aan fossiele brandstoffen de grootste bedreiging van de wereldvrede is, maar het ontbreken van een concept van het leven in zijn totaliteit. Een alomvattend levensontwerp waarmee wij duurzaam uit de voeten kunnen, politiek gesproken. Niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. Daarvoor leent zich de gaia-hypothese. De gedachte van onze aarde als één groot levend organisme waar de mens niet boven staat, maar een integraal deel van is. Vandaar dat wij - als mensheid - voor de instandhouding van het leven gezamenlijk verantwoordelijk zijn. De één niet meer dan de ander. Het waarmaken van die gezamenlijke verantwoordelijkheid vereist uiteraard een zuivere democratische gezindheid. Deze zal eerst uit de verf kunnen komen nadat wij, in het bijzonder onze partijpolitici, gebroken hebben met het gedachtegoed dat onze samenleving draaiende houdt. In het kapitalisme (wie betaalt, bepaalt) noch in het parlementarisme (wie regeert, dicteert) staat immers het behartigen van het algemeen belang en daarmee het streven naar vrede centraal! De komende kamerverkiezingen spreken wat dat betreft voor zich. Aan de morele Haagse druk om te stemmen op 9 juni zal ik dan ook geen gehoor geven, uit vredelievende overwegingen.