Wat een mens beschouwd als een zaak in dienst van het algemeen belang, wordt door een ander mens beschouwd als een zaak die daaraan juist strijdig is. Iemand kan bijvoorbeeld oprecht geloven dat genetische manipulatie van gewassen een goede zaak is voor mens en milieu terwijl een ander oprecht kan geloven dat dergelijke ontwikkelingen ons juist naar de ondergang leiden.
Zo zijn er ontelbare zaken waarover mensen het niet eens zijn en waar ook op wetenschappelijk nivo heel verschillend over wordt gedacht.
En zelfs als wetenschappers het wél met elkaar eens zouden zijn, zou het niet terecht zijn om een dictatuur van de wetenschap in te stellen.
Dat zou sterk indruisen tegen de gevoelens van het naar vrijheid strevende individu en diens kwaliteit van leven ernstig aantasten.
Bovendien kun je je altijd afvragen: Goed, deze wetenschappers zijn het nu over deze zaak eens maar wat hebben ze bij de vorming van hun oordeel eventueel over het hoofd gezien? En welke hen tot nu toe onbekend gebleven wetenschappelijke informatie zou hun oordeel weer kunnen veranderen?
Tot nu toe neemt de wetenschap om de paar jaar betreffende allerlei zaken weer andere standpunten in die altijd weer, heel autoritair, als juist worden gepresenteerd, gebaseerd op objectieve wetenschap. Zie daar bijvoorbeeld de steeds weer veranderende wetenschappelijke inzichten betreffende de schadelijkheid van landbouwvergiften maar op na. En het zelfde geldt voor wat wetenschappelijk gezien wel en niet gezond zou zijn voor de mens, bijvoorbeeld als het gaat over voeding, beweging, luchtsamenstelling, genetische manipulatie, hygiëne, enz.
Omdat mensen nu eenmaal zeer verschillende opvattingen hebben over hoe een samenleving het beste kan worden ingericht en de meeste mensen de wens hebben om de samenleving waarin ze zelf leven mede vorm te geven, bestaan er verschillende politieke stromingen die kleinere en grotere groepen mensen op hoofdpunten vertegenwoordigen.
In de praktijk heeft de democratie waarin we nu leven veel weg van een dictatuur die wordt uitgeoefend door een min of meer verscholen wereldregering van het ultra-kapitalistische internationale bedrijfsleven.
Maar het wegvlakken van alle onderlinge menselijke verschillen in inzicht en overtuiging terwille van het algemeen belang zoals dat op een bepaald moment door een elite (minderheid) wordt gedefiniëeerd, zie ik om genoemde redenen niet als oplossing.
De Gaia-hypothese heeft voor mij persoonlijk aantrekkelijke kanten maar vertaald naar een wereldwijde poltiek zou die hypothese niets anders kunnen zijn dan een dictatuur die door een minderheid wordt opgelegd aan een meerderheid, simpelweg omdat veel mensen het met die hypothese niet eens zullen zijn. En degenen die zich wél in die hypothese kunnen vinden zullen de doelen die zij eensgezind stellen vaak weer op heel verschillende manieren willen realiseren.
De Gaia-hypothese kan hooguit dienen als een dragend beginsel (uitgedragen door een politieke stroming) en niet als het dragend beginsel van alle politiek want dan zou het een dictatuur zijn.
De democratie is ons gegeven (volgens sommigen opgedrongen), is nooit echt van ons geworden en voor zover het toch iets van ons was, is het ons sluipenderwijs door het internationale ultra-kapitalistische bedrijfsleven weer afgenomen.
Toch zie ik de democratie vooralsnog als de best mogelijke optie. Er dient veel aan te worden gesleuteld. Partijpolitiek, stram vasthouden aan een ideologie (ik kom uit een zus of zo nest en ik blijf hoe dan ook trouw aan de idealen waar ik mee ben opgegroeid), de erfenis van de verzuiling, zijn bijvoorbeeld zaken die onze huidige democratie geen goed doen. Om de democratie te maken tot iets wat echt van ons is, van iedereen, zal het nodig zijn dat het individu wakker wordt, zich niet meer laat manipuleren en zich niet meer laat beetnemen door allerlei hersenspoelingen en reclameboodschappen van politiek, bedrijfsleven, kerk e.d.
Om tot een menswaardiger samenleving te komen dienen uitgavepatroon, leefstijl en stemgedrag van vele individuen drastisch te veranderen. Ik geloof dan ook dat we eerder krijgen wat we verdienen dan dat we buiten onszelf allerlei verantwoordelijken kunnen aanklagen als het om onze maatschappelijke ellende gaat.
Lichtpuntjes zijn wat mij betreft o.a. het bewust conusumeren, het loskomen uit structuren die aan elkaar vijandig zijn (verzuiling), het ontstaan van biologische landbouw, het (liever laat dan nooit) toenemende bewustzijn dat het milieu inderdaad onze zorg verdient en de toenemende roep om scheiding van politiek en bedrijfsleven. Maar de weg is nog lang. Op zich geeft dat wat mij betreft niet. Het betekent alleen maar dat we nog veel te leren hebben en daar heb ik niets op tegen.
Of we optijd zullen zijn om 'het ergste' te voorkomen hangt niet af van een wereldwijd dictatoriaal in te voeren reddende doctrine maar van hoe wij ons als individuen zullen ontwikkelen.