Vrijemarktdenken, druist in tegen tijdgeest.

Wat ontbreekt in de discussie over de kredietcrisis, is het besef dat niet alleen deregulering en privatisering indruisen tegen het niet te stuiten proces van mondialisering of mondiale eenwording, maar ook dat het dictatoriale karakter van de kapitalistische orde (wie betaalt, bepaalt) indruist tegen het democratische karakter van onze tijd, zoals dat spreekt uit de alom onderschreven mensenrechten. De tijdgeest die zich eenvoudig door niemand laat sturen, omdat hij nu eenmaal niet persoonsgebonden is. Daardoor zal hij uiteindelijk aan het langste eind trekken, dus zegevieren over het alles bepalende ondemocratische vrijemarktdenken, hoe groot de weerstand daartegen onder politici en economen ook zal zijn. De dames en heren van de gevestigde politiek-economische orde zullen er namelijk (alleszins begrijpelijk trouwens) grote moeite mee hebben de touwtjes uit handen te geven, hoewel het uiteindelijke resultaat; de vrede (de mondiale rechtsstaat gestoeld op de mensenrechten, ofwel een wereldbeleid onder auspiciën van een grondig gereorganiseerde VN), toch ook (naar ik mag aannemen) hun ideaal is.